Mula nang pumanaw ang OPM icon na si Freddie Aguilar noong Mayo 27, tila naging tahimik ang mundo ng kanyang asawa na si Jovi Albao. Sa mga unang linggo matapos ang pagkawala ng kilalang musikero, nanatiling tahimik si Jovi—walang pahayag sa media, walang panayam, tanging ilang malalalim na post lamang sa social media ang nagsilbing bintana sa bigat ng kanyang dinadala. Ngunit sa likod ng katahimikan, kumalat ang mga bulungan at tanong ng publiko: bakit nga ba iniwan ni Jovi ang bahay na dati nilang tinitirhan ni Freddie? At totoo bang may kinalaman dito ang anak ng musikero na si Maegan Aguilar?

Mabilis kumalat online ang mga kwentong diumano’y “pinalayas” si Jovi mula sa bahay matapos ang pagpanaw ni Freddie. Ayon sa mga netizen, si Maegan daw ang dahilan ng kanyang biglaang pag-alis. Ngunit gaya ng maraming tsismis sa social media, walang malinaw na ebidensya o kumpirmasyon mula sa magkabilang panig. Si Maegan ay nanatiling tahimik, samantalang si Jovi ay tila piniling umiwas sa anumang gulo.

Ayon sa mga malalapit kay Jovi, hindi biro ang pinagdaanan niya matapos mawala ang asawa. Ang tahanang minsang puno ng musika, tawanan, at pagmamahalan ay bigla na lamang naging alaala ng isang taong wala na. Sa bawat sulok ng bahay, naroon si Freddie—sa gitara nitong nakasandal sa dingding, sa mga kantang madalas niyang tugtugin, at sa mga larawan nilang magkasama. Marahil, sabi ng ilan, hindi gulo ang nagtulak kay Jovi umalis, kundi ang matinding lungkot na dala ng mga alaala.

Ngunit hindi lahat ay kumbinsido. Para sa iba, may mas malalim na dahilan. Ilang ulat ang nagsasabing may matagal nang tensyon sa pagitan nina Jovi at Maegan kahit noong nabubuhay pa si Freddie. Hindi raw naging maganda ang kanilang samahan, at nang mawala ang haligi ng pamilya, mas lalo raw lumalim ang hindi pagkakaunawaan. Umani ito ng samu’t saring reaksyon mula sa publiko—may mga kampi kay Jovi, at mayroon ding naniniwalang karapatan ni Maegan na protektahan ang alaala at mga naiwan ng kanyang ama.

Pero sa kabila ng lahat ng ito, walang direktang kumpirmasyon mula kay Jovi. Sa halip na magsalita, pinili niyang lumayo. Umalis siya sa bahay na puno ng alaala, at umuwi muna sa bahay ng kanyang mga magulang. Doon, kasama ang pamilya, sinubukan niyang maghilom.

Sa panahong iyon ng pagninilay, unti-unti niyang natutunan na hindi kailangang kalimutan ang nakaraan para makapagsimula muli. Araw-araw, ramdam pa rin niya ang pagkawala ni Freddie—ang taong minahal niya ng totoo, ang musikero na hindi lang kumanta ng mga awitin, kundi nagsulat din ng bahagi ng kanyang buhay. Pero sa halip na malugmok, pinili niyang hanapin ang bagong dahilan para mabuhay.

Sa tulong ng pamilya at mga kaibigan, nagsimula siyang bumuo ng maliit na negosyo—isang munting restaurant na tinawag niyang “The Hide Out.” Hindi ito grandeng proyekto, ngunit para kay Jovi, ito ay simbolo ng pagbangon. Sa bawat putahe, sa bawat halakhak ng mga customer, tila unti-unting nabubura ang lungkot na dati’y nakapaloob sa kanyang puso.

Makikita sa mga bagong larawan at post ni Jovi sa social media ang malaking pagbabago sa kanya. Mula sa dating tahimik at malungkot na babae, ngayon ay masigla na siyang nakangiti sa harap ng kamera. Ibinahagi pa niya ang ilang detalye tungkol sa restaurant—mula sa disenyo hanggang sa menu, bawat isa ay may personal na kwento. “Wala pa kaming date kung kailan kami mag-o-open,” aniya sa isang post. “Siguro mga October 10 or 12, tentative pa. Naiiyak ako.”

Isang simpleng pahayag, ngunit puno ng emosyon. Sa bawat salitang iyon, ramdam ang halong kaba at tuwa—isang bagong simula para sa babaeng minsang nasaktan, ngunit natutong tumindig muli.

Ngayon, mas nakikilala si Jovi hindi bilang asawa ng isang sikat na musikero, kundi bilang isang babaeng matatag at inspirasyon sa marami. Sa halip na sagutin ang mga tsismis, pinili niyang patunayan sa gawa ang kanyang karakter. Hindi niya pinairal ang galit, bagkus ay ipinakita kung paano maging marangal sa gitna ng pagdurusa.

Ayon sa mga nakakakilala sa kanya, hindi kailanman narinig kay Jovi ang paninisi o panghihinayang. Para sa kanya, ang katahimikan ay hindi kahinaan, kundi paraan ng paggalang—una, sa alaala ni Freddie, at pangalawa, sa sarili niyang kapayapaan. Sa bawat araw na lumilipas, natutunan niyang ipagpasalamat ang bawat alaala, kahit ang mga masakit.

Ngayon, sa The Hide Out, madalas daw siyang nakikitang abala—naghahanda ng pagkain, nakikipagkwentuhan sa mga bisita, at paminsan-minsan, napapangiti sa gitna ng trabaho. Maraming nagsasabing sa lugar na iyon, tila naroon pa rin si Freddie—hindi sa katawang pisikal, kundi sa alaala ng musika, sa inspirasyong patuloy na bumubuhay kay Jovi.

Sa mga panahong ito, malinaw na isang bagay lamang ang sigurado: si Jovi Albao ay hindi biktima ng tsismis, kundi simbolo ng pagbangon. Kung umalis man siya sa bahay na minsang tinawag nilang tahanan, hindi iyon dahil sa pwersa ng iba, kundi dahil sa pangangailangan niyang makahanap ng sarili niyang kapayapaan.

Ang kanyang kwento ay paalala na minsan, kailangang lumayo ka muna sa lugar ng sakit para tuluyang makabangon. Hindi ito pagtakas—ito ay isang uri ng paglaya.

Sa huli, mananatiling tanong sa marami kung pinalayas nga ba si Jovi o kusa siyang umalis. Pero marahil, hindi na mahalaga ang sagot. Sapagkat ang mas makabuluhang bahagi ng kanyang kwento ay kung paano niya muling binuo ang sarili mula sa mga sirang piraso ng nakaraan.

At ngayon, sa bawat umagang sumisikat sa kanyang bagong tahanan, tila maririnig pa rin ang musika ni Freddie—hindi bilang paalala ng pagkawala, kundi bilang inspirasyon ng isang pagmamahalang, bagama’t tinapos ng tadhana, ay patuloy na nagbibigay-lakas sa isang pusong marunong magmahal, masaktan, at bumangon.