“Paano kung ang buhay ng iyong mahal sa buhay ay nakasalalay sa bawat hakbang mo, sa bawat pagpupunyagi mo laban sa kahirapan at kawalan ng malasakit ng iba?”

Maliit pa lamang si Jessa nang mawalan siya ng ina. Ang amang natirang nag-iisa sa kanila ay hindi sapat upang punan ang puwang ng pagkawala. Sa murang edad, natutunan ni Jessa ang kahulugan ng responsibilidad at pag-aalaga sa kanyang ina, si Josie, na halos araw-araw ay nagtitinda lamang ng bibingka sa kalsada upang may pangkabuhayan.

Bawat umaga, bago pumasok sa paaralan, tiniyak ni Josie na may pagkain ang anak. Madalas, kahit kaunti lamang, inuuna ni Josie ang hapag ng anak bago ang sarili. Minsan, wala silang bigas, tanging tinapay lamang ang kanilang kakainin, at sa bawat kagat ng pagkain, palaging inuuna ni Josie si Jessa. Ang pagmamahal ng ina sa anak ay malinaw sa bawat maliit na bagay, sa bawat sakripisyo.

Ngunit isang araw, habang naglalako ng kakanin si Josie, biglang sumakit ang tiyan nito. Sobrang sakit na hindi na niya magawang maglakad, at sa di-inaasahang pagkakataon, natumba siya sa kalsada at nawalan ng malay. Agad namang tumakbo si Jessa, punong-puno ng takot, at tinawag ang mga kapitbahay upang humingi ng tulong.

“Jessa, Jessa, umuwi ka na muna!” sigaw ng isa. “Ang nanay mo, nawalan ng malay!”

Sa takot at pag-aalala, pinilit ni Jessa na dalhin ang kanyang ina sa pinakamalapit na ospital. Ngunit doon, sinalubong sila ng hamon—walang pera, at may protocol ang ospital bago payagang pumasok sa emergency room.

“Ma’am, pakiusap po, unahin niyo po muna ang nanay ko bago kami magbayad,” umiiyak na pakiusap ni Jessa. Ang bawat salita ay puno ng pag-asa at desperasyon. Ang oras ay mahalaga, bawat segundo ay maaaring buhay o kamatayan.

Sa kabutihang-palad, isang doktor ang lumapit at kaagad nagdesisyon na tulungan si Josie. “Sige, Iha, ako ang bahala. Huwag kang mag-alala,” malumanay ngunit determinado na sagot ni Doktora Melendres. Hindi nagdalawang-isip, agad nilang isinailalim si Josie sa mga pagsusuri at natuklasang kailangan niya ng agarang operasyon dahil sa appendicitis.

Sa ilalim ng ilaw ng operating room, pinangasiwaan ni Doktora Melendres ang operasyon. Sa bawat minuto, si Jessa ay nakaluhod sa gilid, hawak ang kamay ng kanyang ina, umaasa sa bawat galaw ng doktor. Pagkatapos ng ilang oras, matagumpay na natapos ang operasyon. “Okay na ang nanay mo. Ligtas na siya,” ngumiti ang doktor.

Habang ini-relieve si Josie sa ospital, si Jessa ay walang sawang nag-obserba at tiniyak na ang kanyang ina ay ligtas. Ang araw na iyon ay isang araw ng pasasalamat, isang araw na pinakita ng kabutihan ng ibang tao at ang tibay ng isang anak na handang lumaban para sa mahal sa buhay.

Matapos ang operasyon, nagpatuloy si Jessa sa kanyang pag-aaral. Sa kabila ng kahirapan, siya ay naging topnotcher sa paaralan, at hindi nagtagal, nakahanap ng trabaho sa isang insurance company. Ngunit sa kanyang puso, alam niyang nais niyang maging boss ng sarili niyang buhay. Pinagsikapan niyang magtayo ng maliit na negosyo—pagluluto at pagbebenta ng bibingka, tulad ng ginawa ng kanyang ina noon.

Sa kanyang unang araw ng pagtitinda sa bayan, ramdam niya ang saya ng tagumpay at kasabay nito, ang saya ng pagbabahagi ng tinapay na niluto niya mismo. “Sarap naman ng bibingkang tinda mo, Neng,” papuri ng isang customer. “Salamat po, gawa po yan ng nanay ko,” sagot ni Jessa, na may ngiti at pagmamataas sa puso.

Sa bawat araw na lumipas, lumakas ang negosyo ni Jessa. Ang kanyang sipag at tiyaga ay nagbunga—hindi lamang sa kita kundi pati na rin sa pagpapahalaga sa sarili at sa kanyang ina. Si Josie, na dati ay nag-aalangan sa bawat sentimo, ay ngayon ay nakangiti, masaya sa bawat tagumpay ng kanyang anak.

At sa bawat gabi, bago matulog, magkayakap silang mag-ina, pinapasalamat sa bawat araw na sila’y magkasama. Sa maliit nilang tahanan, puno ng pagmamahalan, natutunan nila na sa kabila ng hirap, may mga taong handang tumulong, may mga pagkakataon na magbubukas, at higit sa lahat, ang pamilya at determinasyon ay kayamanang hindi matutumbasan ng pera.

Ang kwento nina Jessa at Josie ay hindi lamang kwento ng hirap, kundi ng tapang, determinasyon, at pagmamahal. Isang paalala na kahit gaano kabigat ang hamon ng buhay, may liwanag na naghihintay sa dulo—liwanag na nagmumula sa pusong handang magmahal at lumaban para sa mahal sa buhay.