Ang Hindi Inaasahang Pag-amin ni Joey Marquez

Sa isang bukas at hindi inaasahang pahayag, binasag ni Joey Marquez ang katahimikan tungkol sa kaniyang personal na buhay—isang aspeto na matagal na niyang piniling huwag ilantad sa publiko. Sa gitna ng mga tanong at intriga, tahasan niyang sinabi: “Hindi dapat gawing investment ang mga anak.” Isang pahayag na tumama sa puso ng maraming Pilipino at nagpasiklab ng diskusyon sa iba’t ibang panig ng lipunan.

Ang Kontrobersyal na Pananaw

Sa lipunang Pilipino kung saan ang mga anak ay karaniwang itinuturing na “retirement plan” o umaasang tutulong sa pagtanda ng kanilang mga magulang, ang sinabi ni Marquez ay tila isang radikal na paninindigan. Ngunit para sa kaniya, ang pagiging magulang ay hindi transaksyonal, kundi isang walang kondisyon na responsibilidad at pag-aaruga.

Aniya, “Ang anak ay hindi utang na kailangang bayaran. Hindi sila obligadong suklian ang lahat ng ginawa ng magulang. Tungkulin ng magulang ang magmahal at magtaguyod, hindi ang umasa ng kapalit.”

Pag-amin sa Bilang ng Kaniyang mga Anak

Kasabay ng kaniyang paninindigan ay ang pag-amin na siya ay mayroong labing-anim (16) na anak—isang bilang na para sa marami ay nakakagulat. Sa kabila nito, sinabi ni Marquez na hindi niya kailanman ikinahiya ang dami ng kaniyang anak, bagkus, ito raw ay bunga ng kanyang pagiging tao at mga pagkakamaling kanyang tinanggap nang buong-buo.

“Oo, marami akong anak. Pero mahal ko silang lahat. At kung may pagkukulang man ako bilang ama, hindi ko itatanggi. Isa akong makasalanan na natututo pa rin.”

Reaksyon ng Publiko

Hindi nagtagal at naging trending ang pahayag ng dating aktor at politiko. Ang ilan ay pumalakpak sa kanyang katapatan at pagiging totoo sa sarili, habang ang iba ay nagbigay ng batikos. May mga nagsabing iresponsable umano si Marquez sa dami ng kaniyang anak, habang ang iba ay humanga sa kanyang pagiging bukas at pagtanggap ng responsibilidad.

Sa social media, hati ang opinyon:
“At least inamin niya at hindi tinatakbuhan ang katotohanan,” wika ng isang netizen.
“Pero hindi ba’t bahagi ng pagiging ama ang pagiging responsable sa pagpaplano?” tanong ng isa pa.

Pagpapakumbaba at Pagsisisi

Aminado si Marquez na may mga bagay siyang nais sanang ginawa nang mas maaga. Inamin niyang hindi lahat ng kaniyang mga anak ay lumaking kasama niya, at may mga pagkakataon na hindi siya naging sapat bilang ama.

Ngunit sa halip na magtago sa kahihiyan, piniling magpakumbaba ni Marquez. Ayon sa kaniya, ang pagtanggap ng pagkukulang ay unang hakbang sa pagiging mas mabuting magulang—kahit pa sa huli na.

“Hindi ako perpektong ama. Pero nagsusumikap akong maging naroroon kung kailan nila ako kailangan. Kahit huli na, pinipilit kong bumawi.”

Ang Usapin ng “Anak Bilang Investment”

Ang ideya na ang mga anak ay dapat na “magbalik” sa mga magulang sa kalaunan ay bahagi ng matagal nang kultura sa Pilipinas. Ngunit binigyang-diin ni Marquez na ito ay isang mapanganib na pananaw.

“Paano kung hindi kayang bumalik ng anak? Ibig bang sabihin ay wala silang halaga? Paano kung piniling sundin nila ang sariling landas at hindi makapagbigay ng suporta? Mali bang mabuhay sila ayon sa sarili nilang pangarap?”

Para kay Marquez, ang ganitong pananaw ay naglalagay ng sobrang pressure sa kabataan, na sa halip na mabuhay nang may kalayaan, ay nabubuhay sa anino ng utang na loob.

Mga Aral at Pagninilay

Ang pagsisiwalat ni Joey Marquez ay hindi lamang simpleng showbiz tsismis. Isa itong paanyaya sa malalim na pagninilay: Ano nga ba ang tunay na diwa ng pagiging magulang? Hanggang saan ang karapatan ng magulang na umasa sa anak? At kailan ito nagiging isang uri ng emotional manipulation?

Ang kanyang kwento ay nagsilbing salamin para sa maraming magulang—at maging sa mga anak—na maaaring nakararanas ng ganitong dinamika.

Ang Hinaharap ni Joey at ng Kaniyang Pamilya

Bagamat marami pa raw siyang kailangang ayusin sa kaniyang relasyon sa ilang anak, determinado si Marquez na ipagpatuloy ang kanyang pakikibaka para sa isang mas bukas at malusog na samahan sa loob ng pamilya.

Hindi niya ikinakaila na ang pagiging isang ama ng 16 na anak ay puno ng hamon. Ngunit para sa kaniya, ito rin ay isang biyayang hindi matutumbasan ng kahit anong yaman.

“Kung kaya kong ibalik ang oras, mas pipiliin kong mas maging present sa kanila. Hindi para may makuha ako balang araw, kundi para may maiwan akong pagmamahal at alaala.”

Konklusyon

Sa panahon ng pagpapanggap at pagpapaganda ng imahe, ang katapatan ni Joey Marquez ay isang hininga ng katotohanan. Ang kanyang paninindigan laban sa pananaw na ang mga anak ay investment ay isang mahalagang kontribusyon sa diskurso tungkol sa pagiging magulang sa kulturang Pilipino.

Marahil, sa simpleng pag-amin na ito, marami ang mapipilitang magtanong: Totoo ba tayong nagmamahal bilang magulang—o umaasa lang tayong may makukuha balang araw?