Kilala ang Batangas sa kanyang mapang-akit na mga baybayin, sa matapang na kape, at sa diwang palaban ngunit mapagmahal ng mga residente nito. Ito ay isang lugar ng pahinga, isang kanlungan mula sa magulong siyudad. Ngunit sa isang iglap, ang kapayapaang ito ay binasag ng isang balita na yumanig sa buong lalawigan—isang balita na mabilis na naging pambansang bangungot.

Anim na magkakaibigan. Anim na buhay na magkakasamang tumatawa, nangangarap, at nabubuhay. Anim na magkakaibigan na ngayon ay sabay-sabay na nawawala, na tila kinain ng lupa sa isang insidenteng binalot ng misteryo, takot, at ngayon, ng isang kontrobersyal na bulong-bulungan.

Ang opisyal na ulat ay nagsimula bilang isang missing persons case. Noong una, inakala ng mga pamilya na baka nag-extend lamang sila ng kanilang bakasyon o “gala.” Normal sa magkakaibigan. Ngunit habang ang mga oras ay naging araw, ang pag-asa ay napalitan ng pagkabahala, at ang pagkabahala ay nauwi sa matinding takot.

Mabilis na umakyat ang kaso sa “abduction” o “kidnapping.” Anim na tao, na iniulat na huling nakitang magkakasama sa isang sasakyan, ay hindi na matawagan at hindi na matagpuan. Ang sasakyan ay natagpuan sa isang liblib na lugar, inabandona, walang bakas ng dugo, walang bakas ng gulo, pero walang bakas ng anim na biktima.

Ang tanong na agad na pumasok sa isip ng mga awtoridad: Kidnapping for Ransom?

Ito ang standard na teorya. Sa Pilipinas, ang pagdukot sa mga grupo ay madalas na may kinalaman sa pera. Ngunit isang bagay ang hindi tumutugma. Lumipas ang mga araw, walang tawag na natanggap ang mga pamilya. Walang hinihinging ransom. Walang sinumang grupo ang umako sa responsibilidad. Ang katahimikan mula sa mga dumukot ay mas nakakabingi pa kaysa sa iyak ng mga naulilang pamilya.

Kung hindi pera ang habol, ano?

Dito nagsimulang pumasok ang isang anggulo na mas madilim, mas personal, at mas nakakakilabot. Isang anggulo na pilit na iniiwasan ng marami dahil sa implikasyon nito, ngunit isang anggulo na hindi na maiwasan ng mga imbestigador. Ang anggulo ng “kalandian.”

Ang salitang “kalandian” ay malawak ang kahulugan. Maaari itong mangahulugan ng simpleng paglalandi, ng pakikisangkot sa maraming relasyon, o ng pagtataksil sa isang karelasyon. Sa konteksto ng isang krimen, ito ay nagiging kasingkahulugan ng “crime of passion” o krimen dahil sa matinding pagnanasa at selos.

Ayon sa mga “update” na lumalabas mula sa mga source na malapit sa imbestigasyon, isa sa anim na magkakaibigan ay diumano’y sangkot sa isang masalimuot na relasyon. Isang relasyon na may kasamang matinding selos, pagbabanta, at posibleng, isang taong may kapangyarihang gumawa ng isang bagay na kasing-brutal ng pagdukot.

Ang teoryang ito ay nagbukas ng isang kahon ng Pandora. Biglang ang kaso ay hindi na lamang tungkol sa anim na inosenteng biktima. Ito ay naging isang masalimuot na puzzle kung saan ang bawat isa sa anim ay maaaring may alam, o mas malala, maaaring nadamay lamang.

Ang kwento ay nagsimulang magbago: Sino sa anim ang target? Ang babae ba na diumano’y sentro ng “love triangle”? Ang lalaki ba na kanyang pinili? O ang lalaking kanyang iniwan na may nanlilisik na pagnanasang maghiganti?

At ang pinakamasakit na tanong: Bakit dinamay ang lima pa?

Ang teorya ng “kalandian” ay nagbibigay ng isang nakakakilabot na paliwanag. Sa isang krimen ng pagnanasa, ang lohika ay nawawala. Ang paghihiganti ay hindi namimili. Ang limang kaibigan ay maaaring dinukot hindi para sa ransom, kundi para patahimikin. Sila ay mga saksi. Sila ay mga “collateral damage” sa isang personal na giyera na sinimulan ng isang pusong nasugatan at nauwi sa isang isipang kriminal.

Ang bigat ng teoryang ito ay ramdam na ramdam. Inililipat nito ang pokus mula sa isang “random act of violence” patungo sa isang “calculated act of revenge.” Ipinapakita nito na ang mga dumukot ay malamang na hindi mga estranghero. Sila ay mga tao na posibleng kilala ng isa sa mga biktima, isang taong pamilyar sa kanilang galaw, sa kanilang mga plano.

Ito rin ang nagpapahirap sa imbestigasyon. Ang mga krimen ng pagnanasa ay madalas na nababalot ng mga kasinungalingan, mga lihim na relasyon, at mga taong ayaw magsalita. Ang bawat miyembro ng pamilya, bawat kaibigan na naiwan, ay tinitingnan na ngayon sa ilalim ng mikroskopyo. Kaninong testimonya ang totoo? Sino ang nagtatago ng sikreto?

Ang Batangas ay hindi na lang isang lugar ng bakasyon. Para sa mga residente, may bagong takot na gumagapang sa kanilang komunidad. Ang takot na ang isang personal na alitan ay maaaring mauwi sa ganito katinding karahasan. Ang takot na ang mga taong pinagkakatiwalaan mo, ang mga taong nakakasalamuha mo, ay maaaring may kakayahang gumawa ng ganitong klaseng krimen.

Samantala, ang mga pamilya ng anim na biktima ay naiwan sa isang emosyonal na impyerno. Hindi lamang nila hinaharap ang sakit ng pagkawala, kundi pati na rin ang kahihiyan at ang bulungan ng mga tao tungkol sa diumano’y “kalandian” na naging sanhi nito.

“Hindi kriminal ang anak ko,” iyak ng isang ina sa isang panayam. “Mabait siyang kaibigan. Bakit siya nadamay?”

Ito ang tanong na bumabagabag sa lahat. Sa ilalim ng batas, anuman ang personal na buhay ng isa sa kanila, hindi ito sapat na dahilan para sila ay dukutin at saktan. Ang bawat isa sa kanila ay biktima. Ngunit sa korte ng opinyon ng publiko, ang teorya ng “kalandian” ay naglalagay ng isang madilim na mantsa sa kanilang alaala.

Habang ang pulisya ay patuloy na naghahanap ng mga lead, habang ang mga pamilya ay patuloy na nagdarasal para sa isang himala, ang kaso ng anim na magkakaibigan sa Batangas ay nagsisilbing isang malagim na paalala. Isang paalala na ang mga desisyon natin sa buhay, lalo na ang mga ginagawa natin sa ngalan ng pag-ibig at pagnanasa, ay maaaring magkaroon ng mga kahihinatnan na hindi natin inaasahan.

Ang tanong ay nananatili: Nasaan na ang anim na magkakaibigan? At ang mas mahalagang tanong para sa hustisya: Sino ang may kakayahang gawin ito? Ang sagot ay tila nakatago sa isang masalimuot na kwento ng pag-ibig, selos, at pagtataksil. Isang kwento kung saan ang “kalandian” ay hindi lang isang salita, kundi posibleng isang hatol ng kamatayan.