Ang Lihim na Laman ng Karne: Pagtuklas ni Mang Renato sa Aswang na Kapitan, at ang Kalunos-lunos na Trahedya na Nagdulot ng Pinakamalaking Pighati sa Isang Sundalo

Ang mga liblib na baryo sa Pilipinas ay madalas na may taglay na mga kuwentong hindi kailanman lubos na nauunawaan ng mga taga-siyudad—mga kuwento ng matinding kababalaghan, mga nilalang na nagtatago sa dilim, at mga misteryo na bumabalot sa pang-araw-araw na pamumuhay. Sa bayan ng Mulab, partikular sa liblib na baryo ng Idumi, umusbong ang isang kuwento ng matinding horror na nagpapatunay na ang tunay na kasamaan ay maaaring magkubli sa likod ng napakamura at napakasarap na karne.

Ang kuwentong ito ay umiikot kay Mang Renato, isang sundalo na may matibay na paninindigan at karanasan sa pakikipaglaban sa masasamang espiritu. Ang kanyang pagdududa, tapang, at ang matinding trahedya na sinapit ng kanyang pamilya ang nagpinta ng isang malalim at emosyonal na kuwento ng pagkawala, paghihiganti, at ang walang hanggang pag-ibig ng isang ama.

Ang Pang-akit ng Murang Karne at ang Kaibahan ng Mag-ama
Nagsimula ang lahat sa isang katayan ng karne na bagong bukas sa baryo ng Idumi. Mabilis itong naging usap-usapan dahil sa napakamura at sariwang karne na ibinebenta. Para sa mga pamilya, tulad nina Aling Using at ng kanyang walong taong gulang na anak na si Ronaldo, ito ay isang malaking biyaya. Madalas silang bumibili, kahit pa malayo ang Idumi.

Si Ronaldo ay inilarawan bilang isang bata na kakaiba sa kanyang amang sundalo. Siya ay maarte at mahinhin, at mahilig sa mga manika—isang malinaw na kaibahan sa pagkatao ni Mang Renato na sanay sa digmaan at matinding laban. Ang kaibahan na ito sa pagitan ng mag-ama ay nagbigay ng isang human touch sa kuwento, nagpapakita na sa likod ng sundalo ay mayroong isang ama na may malambot na puso.

Isang araw, habang bumibili sina Aling Using at Ronaldo, naubusan sila ng karne dahil sa dami ng tao at sa kaartehan ni Ronaldo. Dahil dito, nagpasya si Mang Renato na siya na mismo ang pupunta kinabukasan. Ang simpleng desisyong ito ang magbabago sa takbo ng kanilang buhay.

Mga Babala ng Digmaan at ang Tiktik sa Dilim
Sa kanyang pagpunta sa bayan, nagsimulang makarinig si Mang Renato ng mga balita na nagpatibay sa kanyang mga hinala. Sa Barangay Hall, usap-usapan ang apat na nawawalang kabataan at isang matandang babae na natagpuang kalahati na lang ang katawan at nawawala ang laman loob—isang modus operandi na kadalasang iniuugnay sa mga aswang.

Bilang isang sundalo na may malawak na karanasan, lalo na sa pakikipaglaban sa aswang sa Visayas, hindi niya ito binalewala. Nag-alala siya para sa kanyang pamilya ngunit pinatibay ang kanyang loob sa pangako na poprotektahan niya sila.

Kinagabihan, habang nasa salu-salo sa bahay ng kumareng si Aling Didang, nakarinig siya ng huni ng tiktik at nakakita ng dalawang nagbabagang mga mata sa damuhan. Ang kaganapan na ito ay nagpatunay sa kanyang hinala na may aswang sa paligid nila at ang kanilang buhay ay nasa matinding panganib. Ang paligid ay hindi na ligtas.

Ang Lihim na Katayan: Aswang na Kapitan at ang Balon ng Bangkay
Maagang umalis si Mang Renato patungo sa Idumi. Sa kagubatan, narinig niya ang sigaw ng humihingi ng saklolo. Ang isang sundalo ay hindi maaaring magbingi-bingihan. Buong tapang niyang sinugod ang pinanggagalingan ng sigaw at nakita ang tatlong aswang na may pinapasang mga bangkay. Dito nag-umpisa ang matinding labanan. Sa galing ni Mang Renato, nagtagumpay siyang patayin ang mga aswang.

Pagkatapos ng labanan, dumating si Kapitan Apong, ang kapitan ng Idumi, kasama ang kanyang mga alagad. Ang galit na ipinakita ni Kapitan Apong sa pagkamatay ng mga aswang ay naglantad sa kanyang sariling lihim: si Kapitan Apong ay isa ring aswang.

Lihim na sinundan ni Mang Renato ang grupo at doon niya natuklasan ang katotohanan sa likod ng napakamurang karne. Nasaksihan niya kung paano ginawang sariwang karne ng mga aswang ang mga bangkay ng tao sa isang lumang balon—ang karneng ibinebenta sa katayan!

Ang pagtuklas na ito ay nagdulot ng gulat at kasuklam-suklam. Sa tulong ni Timong at ng kanyang grupo, nilabanan at natalo nila si Kapitan Apong at ang kanyang mga alagad, at tuluyang isiniwalat ang madilim na lihim ng katayan. Ang katayan ng karne sa Idumi ay hindi lamang nagbebenta ng karne; nagbebenta ito ng laman ng tao.

Ang Kalunos-lunos na Paghihiganti: Ang Trahedya ni Ronaldo
Matapos malantad ang lihim ni Kapitan Apong, alam ni Mang Renato na magiging target ng paghihiganti ang kanyang pamilya. Isang gabi, dumating ang kinatatakutan. Habang naliligo si Ronaldo sa kanilang palikuran sa labas, inatake siya ng isang tiktik. Nilabanan ito ni Mang Renato, at hindi nagpahuli si Ronaldo; tinulungan niya ang kanyang ama gamit ang asin, bawang, at walis tambo—mga panlaban na natutunan niya mula sa kanyang ama. Nagtagumpay silang patayin ang tiktik.

Ngunit ang tiktik ay simula pa lamang. Dumating ang isang grupo ng mga aswang upang maghiganti. Sa gitna ng matinding labanan, inutusan ni Mang Renato si Aling Using at Ronaldo na tumakbo sa loob. Sa kasamaang palad, sa gitna ng pagmamadali at pagtatangkang protektahan ang kanyang ina, si Ronaldo ay nasawi matapos kumalmot at sumaksak sa kanyang likuran at tiyan ang isang aswang. Ang isang maarte at mahinhin na bata ay nagpakita ng matinding tapang para sa kanyang ina, na siyang nagdulot ng kanyang kamatayan.

Ang trahedya na ito ay nagdulot ng matinding galit at pagluluksa kay Mang Renato. Sa kanyang matinding galit, pinatay niya ang lahat ng aswang na sumalakay, kabilang ang pumatay sa kanyang anak. Ang pag-ibig at pighati ay naging lakas niya upang tapusin ang madugong laban.

Pagluluksa at ang Katatagan ng Isang Sundalo
Ang pagkamatay ni Ronaldo ay nagdulot ng matinding kalungkutan sa mag-asawa. Ang pighati ay tila lumamon sa kanilang buhay. Upang makatakas sa alaala ng trahedya, lumipat sila sa Maynila. Ngunit ang kalungkutan ay hindi nagtatapos doon; kalaunan, pumanaw din si Aling Using dahil sa sakit.

Si Mang Renato ay naiwan na nag-iisa, ngunit ang kanyang kuwento ay hindi nagtatapos sa pagkatalo. Sa halip na sumuko, nagpatuloy siya sa kanyang misyon bilang isang sundalo. Ang kanyang buhay ay naging isang patuloy na paglilingkod sa bayan, dala ang alaala ng kanyang pamilya bilang kanyang inspirasyon at lakas.

Ang kanyang mga salita ay nagpapakita ng matinding katatagan at walang-hanggang pag-ibig: “Hindi ko man sila kasama ngayon pero alam kong narito lang sila habang buhay silang mananatili hindi sa tabi ko kundi dito sa aking puso sila ang kahinaan at lakasan ko.” Ang mga salitang ito ay nagpapatunay na ang tunay na lakas ng isang sundalo ay hindi lamang nasa kanyang sandata kundi nasa puso na puno ng pag-ibig sa pamilya. Ang paglilingkod ni Mang Renato ay isang tribute sa kanyang yumaong asawa at anak.

Ang kuwento ng Idumi, ng Kapitan Apong, at ng katayan ng karne ay isang macabre na paalala na ang kasamaan ay umiiral, ngunit ang tapang, katotohanan, at pag-ibig ay ang tanging sandata na makakalaban dito. Si Mang Renato ay nagpatunay na ang isang bayani ay hindi lamang lumalaban sa digmaan kundi lumalaban din para sa kanyang pamilya, kahit na ito ay nagdudulot ng pinakamalaking sakripisyo.