Sa panahon ngayon, sapat na ang isang malisyosong salita, isang hindi mapatunayan na paratang, o isang clip na may maling interpretasyon para guluhin ang reputasyon ng isang tao—lalo na kung kilala siya, nasa publiko, at matagal nang naging bahagi ng buhay ng maraming Pilipino. Hindi ito bago, pero hindi rin ito tumitigil. Ngayong pagkakataon, ang pangalan ni Kuya Kim Atienza ang muling binabalot ng ingay at intriga online.

Kilala ng marami bilang isang edukador sa TV, nature advocate, at public personality na may dalang kaalaman at inspirasyon sa bawat segment niya, tila hindi ligtas si Kuya Kim sa mga bashers, tsismis, at mapanirang salita. Nitong mga nakaraang araw, isang usap-usapan ang kumalat online: isang alegasyon tungkol sa umano’y “tunay na pagkatao” niya—isang malisyosong bansag na inakusahang hindi maganda at may negatibong konotasyon.

Ngunit gaano nga ba katotoo ang mga ito? Ano ang ugat? At bakit may mga taong sabik maniwala sa pinakamaduming tsismis nang hindi man lang nagtatangka na alamin ang katotohanan?

Mahalagang ibigay ang mas malawak na konteksto bago humusga.

Matagal nang nasa industriya si Kuya Kim. Simula sa pagiging host, weather presenter, at edukasyonal na personality, naging parte siya ng araw-araw na buhay ng mga Pilipino. Hindi kaila sa publiko ang kaniyang lifestyle—malusog, disiplinado, at punô ng paghanga sa kalikasan. Maging sa social media, inaasahan siyang nagbibigay ng kaalaman, fun facts, at inspirasyon tungkol sa buhay, kalusugan, at pananampalataya.

Sa kabila nito, tulad ng maraming sikat, hindi rin siya ligtas sa bashers. Ang rumor culture, lalo na sa social media, ay parang ligaw na apoy—isang bulong na lumalaki bilang akusasyon, isang komento na nagiging paratang, hanggang sa maging “usapan ng bayan” kahit walang kahit anong ebidensiya.

Sa viral na alegasyon ngayon, may mga nagsasabing may “madilim” na aspeto ang personal na buhay ni Kuya Kim. Ngunit sa halip na patulan ang tsismis, pinili ng marami—kabilang ang mga tagasuporta—na balikan ang matagal nang nakikitang katangian niya: isinusulong ang kalusugan, self-discipline, at values ng pananampalataya.

Hindi perpekto ang sinuman. Lahat may pagkukulang. Ngunit kailangan ding kilalanin na hindi pareho ang constructive criticism at karakter assassination. Ang social media ay hindi korte; ang tsismis ay hindi ebidensiya; at ang biglaang panghuhusga ay hindi hustisya.

Kung mayroon mang tunay na dapat pag-usapan, iyon ay kung bakit madalas tayong maakit sa negatibo. Bakit ang “breaking news” sa atin ay hindi pagsusumikap at tagumpay, kundi ang posibilidad na bumagsak o madungisan ang isang personalidad? May bahagi sa kulturang online ang tila nag-eenjoy sa pagkasira ng imahe ng iba—kahit pa ang taong iyon ay hindi naman nambabastos, hindi nagnanakaw, hindi nagpapaloko sa sinuman, at ang tanging layunin ay magturo at magbigay-inspirasyon.

Sa gitna ng ingay, mas makabuluhan na tanungin: Ano ang record ng tao? Sino ba siya sa harap ng kamera at sa likod nito? At ano ba talaga ang mahalaga para sa ating mga Pilipino?

Para kay Kuya Kim, at sa kahit sinong nasa mata ng publiko, ang tunay na sukatan ay hindi ang sigaw ng tsismis kundi ang konsistensiya ng gawain. Dekada siyang kilala sa dedikasyon sa trabaho, respeto sa pamilya, at pagpapahalaga sa kalusugan at buhay. Sa mga panahong gaya nito, hindi ang tsismis ang dapat palakasin, kundi ang sense of fairness, ang mentalidad na “pakinggan muna bago maghusga,” at ang aral na huwag basta maniwala sa malisyang walang basehan.

Kung sakaling may tunay na isyu, walang masama sa pagtatanong. Pero ang pagdikit ng negatibong bansag nang walang patotoo ay hindi lamang hindi makatao, kundi nakakasira sa kultura ng online discourse sa Pilipinas. Mas mabuting kilalanin na kung may respeto tayo sa sarili at sa online responsibility, gagamitin natin ang social media hindi bilang sandata ng paninira, kundi bilang plataporma ng tamang impormasyon at makabuluhang diskurso.

Sa huli, hindi ang tsismis ang nagtatakda sa tao. Reputasyon ay pundasyon ng gawain, hindi ng bulong. At ang tunay na pagkatao ay hindi nasusukat sa ingay ng mga kritiko, kundi sa tahimik pero consistent na pruweba ng buhay at pagkilos.

Sa bawat trending na intriga, may dalawang uri ng Pilipino: yung sabik manira, at yung marunong maghintay ng katotohanan. Nasaan ka?

Ang kwento tungkol kay Kuya Kim ngayon ay hindi lang usapin tungkol sa kanya—ito ay repleksyon ng kung ano ang nagiging kultura natin. Piliin natin ang hindi basta sumawsaw sa tsismis. Piliin natin ang pagiging patas, may respeto, at makatao. Dahil ang tunay na pagkatao—ng kanya o ng kahit sino—ay hindi kailanman mabubuo sa batayan ng walang ebidensiyang paninira.