Isang kapansin-pansing pagbabago ang naramdaman sa social media at sa pangkalahatang pulso ng publiko nitong mga nakaraang araw: lumalakas ang boses ng mga taong nagsasabing naaawa na sila kay Pangulong Ferdinand “Bongbong” Marcos Jr. Matapos ang sunod-sunod na isyu, bangayan, at pambabatikos mula sa iba’t ibang panig, tila unti-unting nag-shift ang damdamin ng marami—mula sa kritisismo, patungo sa simpatya.

Pero bakit nga ba bigla na lang umangat ang awa para kay BBM? Ano ang nagtulak sa publiko na baguhin ang tingin sa kanya, kahit sa gitna ng mga kontrobersiyang hindi pa tuluyang humuhupa?

Ayon sa mga nagmamasid, nagsimula ang lahat nang magkaroon ng sunod-sunod na atake, intriga, at personal na batikos na inilalaban sa Pangulo. Hindi lamang ito simpleng puna sa polisiya o trabaho; marami ang nagsasabing tila sobra, personal, at minsan ay may halong paglapastangan ang ilang tirada laban sa kanya. Habang tumatagal, napansin ng publiko na imbes na tumigil, mas tumindi pa ang pag-atake. At dito nagsimulang mabuo ang simpatya.

Dagdag pa rito, napansin ng marami na sa kabila ng ingay ng politika, nananatiling tahimik at composed ang Pangulo. Hindi siya pumapatol sa personal na tirada, hindi nagsasalita ng patamaan, at hindi sumasagot sa mga akusasyon nang may galit o bangayan. Para sa ilang netizens, ang ganitong pagpipigil ay hindi kahinaan—kundi indikasyon ng pagka-professional, lalo na sa gitna ng pinagdaanang tensyon sa loob mismo ng political alliances.

May ilan ding naniniwala na nagsimula ang awa dahil sa pagkakabukod niya ngayon mula sa ilang dating kaalyado. Sa mata ng publiko, ang biglaang paglamig ng relasyon ng Pangulo sa ilang personalidad na dati’y kaalyado niya ay nagbigay ng impresyong tila iniwan siya sa gitna ng kontrobersiya. Para sa ilan, hindi man nila sinasang-ayunan ang lahat ng polisiya niya, hindi raw tama na ang isang pangulo ay sabay-sabay na binabanatan mula sa loob at labas ng gobyerno.

Habang lumalala ang sitwasyon, mas marami pang ordinaryong mamamayan ang naglakas ng loob na magsalita. Sa mga komento at diskusyon online, kapansin-pansin ang linyang: “Sobra na.” Para sa kanila, normal ang pagpuna sa isang lider, pero iba raw ang tono ngayon—parang hindi pagpuna, kundi pagbully. Parang hindi pagprotekta sa bayan, kundi paninira para sa sariling interes. At sa ganitong klima, madaling naantig ang damdamin ng mga nakamasid.

May mga analyst din na nagsasabing ang awa kay BBM ay nag-ugat sa pagod ng publiko sa sobrang drama ng politika. Sa gitna ng mga away, sabong, at paratang na walang katapusan, ang isang lider na hindi sumasabay sa ingay ay nagmumukhang mas kalmado at mas mahinahon. Ito raw ang dahilan kung bakit maraming netizen ang nagsisimulang tingnan ang Pangulo sa ibang lente—hindi bilang perpekto, kundi bilang tao na tila inuulan ng problema nang sabay-sabay.

At higit sa lahat, may mga nagsasabing ang awa ay nagmumula sa pagkilala na kahit ano pa ang politika, ang isang lider na patuloy na sinasabuyan ng atake nang walang tigil ay tao pa rin—may pamilya, may responsibilidad, at may limitasyon.

Ngayon, patuloy na lumalakas ang naratibo ng simpatya para kay BBM. Hindi ito nangangahulugang sumasang-ayon ang lahat sa kanya. Hindi rin ito nangangahulugang wala siyang pagkukulang. Pero malinaw ang naging pagbabago: hindi na lamang kritisismo ang umiikot, kundi pag-aalala. May mga tanong na sumisibol: Tama pa ba ang paraan ng pagbatikos? May hangganan ba ang politika? Nasaan ang linya sa pagitan ng pagtutuwid at paninira?

Habang nagpapatuloy ang mga isyu at tumitindi ang mga pahayag mula sa iba’t ibang panig, lumilinaw ang isang bagay: nagbago na ang pulso ng publiko. At kung magpapatuloy ang ganitong klima, malaki ang posibilidad na mag-iba rin ang direksiyon ng diskusyon at pananaw ng sambayanan sa mga susunod na buwan.