Hindi inaasahan ng marami ang isang mainit na eksenang naganap sa “Thrilla in Manila 2,” isang malaking event na ginanap sa Maynila kagabi. Sa gitna ng engrandeng selebrasyon ng boksing na dinaluhan mismo ni Pangulong Ferdinand “Bongbong” Marcos Jr. at ni dating world champion Manny Pacquiao, isang hindi kanais-nais na pangyayari ang biglang umagaw ng pansin ng publiko.

Habang papasok sa venue si Pangulong Marcos, ilang mga manonood ang maririnig na sumisigaw ng “Ikulong na ’yan!”—isang eksenang agad na nakuhanan ng video at kumalat sa social media. Sa mga clip na ngayon ay nag-viral, maririnig ang paulit-ulit na sigaw habang tinatanggap ng Pangulo ang mainit na palakpakan ng ilan, kapalit naman ng mga sigaw ng galit mula sa iba.

Ang kaganapang ito ay nagdulot ng matinding debate online. May mga nagsasabing ito raw ay malinaw na pagpapahayag ng hinaing ng bayan sa gitna ng mga isyung bumabalot sa gobyerno—habang ang iba naman ay naniniwalang isang kawalang-galang ito sa isang opisyal na dumalo lamang upang suportahan ang isang makasaysayang kaganapan sa sports.

Sa kabila ng tensyon, nagpatuloy ang event na pinangalanang “Thrilla in Manila 2,” bilang paggunita sa makasaysayang laban nina Muhammad Ali at Joe Frazier noong 1975. Ayon sa organizers, layunin nitong buhayin muli ang diwa ng boksing sa bansa at ipakita sa mundo na ang Pilipinas ay patuloy na tahanan ng mga mandirigmang may puso at disiplina.

Kasama ni Pangulong Marcos si Manny Pacquiao, na ngayo’y aktibo bilang promoter at tagapayo ng mga batang boksingero, kabilang ang anak niyang si Eman Bacosa na lumaban sa undercard. Sa laban na iyon, muling pinatunayan ni Bacosa ang kanyang talento matapos talunin si Nico Salado sa pamamagitan ng unanimous decision, itinataas ang kanyang record sa pitong panalo, walang talo, at isang draw.

Ngunit higit pa sa boksing ang naging laman ng usapan sa gabing iyon. Sa social media, ang sigaw na “Ikulong na ’yan!” ay naging simbolo ng lumalalim na pagkadismaya ng ilang mamamayan sa kasalukuyang administrasyon. Marami ang nagtanong—kanino nga ba talaga nakaturo ang sigaw na iyon? Sa Pangulo ba, o sa mga politikong patuloy na nasasangkot sa mga isyu ng korapsyon sa gobyerno?

Kasabay ng viral incident, sumabog din sa Senado ang isang mainit na talumpati mula sa isang senador na diretsahang binatikos si House Speaker Martin Romualdez, pinsan ng Pangulo. Ayon sa senador, si Romualdez umano ang nasa likod ng “script” na naglalayong pag-awayin ang Senado at Kamara upang ilihis ang pansin ng publiko mula sa mga ghost at substandard flood control projects na umano’y kinasasangkutan ng ilang kongresista.

“Hindi ko papayagang gamitin ang Senado bilang panakip-butas sa kasalanan ng iba,” mariing pahayag ng senador sa kanyang talumpati. Binanggit pa niya na ang umano’y impeachment complaint laban kay Bise Presidente Sara Duterte ay ginamit lamang bilang paraan upang makuha ang pondo para sa mga proyekto ng Kamara na naantala ang pag-release.

Sa parehong araw, binigyang-diin ng senador na dapat ay imbestigahan si Speaker Romualdez at ang mga kasamahan nito, at huwag hayaang malihis ang imbestigasyon sa mga hindi totoong sangkot. “Punitin natin ang script ni Martin Romualdez,” aniya, “dahil habang nag-aaway tayo, sila naman ay tuloy sa pag-ikot ng pera.”

Dahil dito, lalong uminit ang politika sa pagitan ng Senado at Kamara. Ang ilan sa mga mambabatas ay nagpahayag ng suporta sa panawagan ng senador para sa patas na imbestigasyon, habang ang iba naman ay nanawagang itigil ang “away-pamilya” na anila’y nagpapahina sa tiwala ng taumbayan sa pamahalaan.

Samantala, sa harap ng mga naglalabasan at nagbabanggaang isyu, nananatiling tahimik ang Malacañang. Ayon sa isang source, bagaman abala ang Pangulo sa mga proyektong pambansa, “batid ng Palasyo ang nangyayari at mino-monitor nila ang lahat ng pagdinig at mga pahayag.”

Sa kabila ng lahat, marami pa ring naniniwala na ang pangyayari sa Thrilla in Manila 2 ay isang paalala kung gaano kalalim ang damdamin ng mga Pilipino sa kasalukuyang kalagayan ng bansa. Ang sigaw na “Ikulong na ’yan!” ay maaaring para sa sinumang inaakusahan ng kasalanan—pangulo man, kongresista, o sinumang opisyal na inaakalang lumabag sa tiwala ng bayan.

Sa social media, hati ang opinyon ng mga netizen. Ang ilan, nagsabing “dapat respetuhin ang Pangulo, anuman ang opinyon mo.” Pero marami rin ang nagsabing “karapatan ng mamamayan na ipahayag ang saloobin, lalo na kung naniniwala silang may pagkukulang ang gobyerno.”

Sa kasaysayan ng Pilipinas, hindi na bago ang ganitong mga eksena—mga sigaw ng pagkadismaya sa gitna ng pambansang selebrasyon. Ngunit ngayong lumalalim ang mga isyu ng korapsyon at intriga sa gobyerno, tila nagiging mas matapang at mas maingay na muli ang sambayanan.

Ang Thrilla in Manila 2 ay dapat sana’y isang gabi ng pagdiriwang para sa sports at pagkakaisa, ngunit nauwi ito sa isang gabi ng matinding simbolismo. Sa isang banda, ipinakita ng mga atleta ang disiplina, determinasyon, at pusong Pinoy sa ring. Sa kabilang banda, ipinakita ng mga nanonood ang diwa ng demokratikong kalayaan—ang tapang na magsalita laban sa nakikita nilang mali.

Sa huli, iisa lamang ang tanong ng taumbayan: sa gitna ng lahat ng sigawan, sino nga ba talaga ang dapat “ikulong”?