Sa isang liblib na bayan na dinaraanan ng mga trak at malalaking sasakyan, may isang kainan na naging popular sa mga motorista. Dito, ang mga driver ay nagpapahinga, kumakain, at nagkukwento ng kanilang mga karanasan sa kalsada. Isang araw, sa gitna ng kanilang mga tawanan at kwentuhan, isang lalaking gusgusin ang pumasok. Ang kanyang buhok ay magulo, ang kanyang damit ay puno ng dumi, at ang kanyang mga mata ay nagpapakita ng matinding pagod. Naglakad siya patungo sa counter at tiningnan ang menu. Nang magsalita siya, ang kanyang boses ay mahina, na tila nahihiya.

“Puwedeng ko bang ayusin ang sasakyan niyo kapalit ng pagkain?” tanong niya sa may-ari ng kainan.

Sa halip na sagutin siya, ang may-ari at ang mga driver ay nagtawanan. Ang kanilang mga tawanan ay umalingawngaw sa buong kainan. Ang ilan sa mga driver ay nag-aalok pa sa kanya ng mga lumang gulong at sirang makina, na tila nang-uuyam. “Hoy, ano ka ba? Kung ganoon ka kagaling, bakit ganyan ang itsura mo?” tanong ng isa sa kanila.

Ang lalaki ay yumuko, ang kanyang mukha ay puno ng hiya. Hindi niya inaasahan ang ganitong reaksyon. Siya ay si Lino, isang dating sikat na driver na nagpasiyang magretiro mula sa industriya ng pagmamaneho dahil sa isang malagim na aksidente na nag-iwan ng malalim na sugat sa kanyang kaluluwa. Ang kanyang pamilya ay nawala sa aksidente, at mula noon, siya ay naglakbay nang walang patutunguhan, naghahanap ng kapayapaan sa kanyang sarili.

Sa kabila ng lahat ng pangmamaliit, si Lino ay nanatiling tahimik. Ngunit ang kanyang mga mata ay mayroong malalim na lungkot na nagpapahiwatig ng isang kwento na mas malalim kaysa sa kanilang nakikita. Sa mundong ito, ang mga tao ay madalas na humuhusga sa pamamagitan ng panlabas na anyo. Hindi nila alam ang kasaysayan sa likod ng bawat tao, ang mga pagsubok na kanilang pinagdaanan, at ang mga sugat na kanilang dinadala. Si Lino ay isang halimbawa nito. Ang kanyang panlabas na anyo ay nagpapakita ng kahirapan at pagka-inutil, ngunit sa loob ng kanyang puso, siya ay isang henyo, isang alamat sa mundo ng pagmamaneho na tinawag na “The King of the Road.”

Ang mga driver na nasa kainan ay nagpatuloy sa kanilang mga kwento, na tila walang nangyari. Ngunit sa isang iglap, isang malaking ingay ang umalingawngaw sa labas. Isang malaking trak ang bumangga sa poste, at ang gulong nito ay sumabog. Ang driver ng trak ay nagpanic, hindi niya alam kung ano ang gagawin. Ang mga driver na nasa loob ng kainan ay naglabasan, ang ilan ay nag-aalok ng tulong, ngunit karamihan ay nanonood lang. Ang sitwasyon ay naging kritikal, dahil ang trak ay may dalang mga delikadong kemikal na maaaring sumabog anumang oras.

Sa gitna ng kaguluhan, si Lino ay lumabas mula sa kainan. Naglakad siya patungo sa trak na tila walang takot. Tiningnan niya ang trak, ang kanyang mga mata ay nag-scan sa bawat detalye. Habang papalapit siya, ang mga tao ay nagbubulungan, “Ano ang gagawin niya? Hindi niya alam ang ginagawa niya!” Ngunit si Lino ay nagpatuloy, na tila nasa sarili niyang mundo.

Nagsimula siyang magtrabaho sa trak. Kinuha niya ang mga sirang gulong at pinalitan ito ng bago, na tila isang mabilis na sayaw. Hindi niya kailangan ng mga kasangkapan. Gumamit lang siya ng kanyang mga kamay, at sa loob ng ilang minuto, ang gulong ay nasa lugar na. Ngunit hindi lang iyon ang kanyang ginawa. Inayos din niya ang makina ng trak, na tila alam niya ang bawat bahagi nito sa pamamagitan ng memorya.

Ang mga driver na nagmamaneho ng mga trak sa buong bansa ay nagulat. Hindi nila alam na may isang taong kayang gawin ang ganito. Ang kanilang mga mata ay nagpapakita ng paghanga at pagkamangha. Ang lalaking kanilang tinawanan at inalipusta ay isang henyo. Isang henyo na ang mga kamay ay mayroong magic, na kayang ayusin ang kahit anong sirang sasakyan.

Pagkatapos niyang ayusin ang trak, ang driver nito ay nagtanong, “Sino ka? Paano mo nagawa ang lahat ng ito nang walang tulong?”

Si Lino ay tumingin sa kanya at ngumiti. “Ako ay isang driver. Naglakbay ako sa buong bansa, at natutunan ko ang lahat ng ito sa pamamagitan ng karanasan,” sagot niya.

Ang driver ay nagulat. Ang kanyang mukha ay puno ng paghanga at pag-aalala. “Salamat, salamat sa iyo. Walang sapat na salita para ipahayag ang pasasalamat ko. Ano ang gusto mong kapalit? Pera? Ginto?” tanong ng driver.

Si Lino ay tumingin sa kanya at ngumiti. “Isang simpleng pagkain lang, iyon lang ang gusto ko,” sagot niya.

Pagkatapos ng pangyayari, ang mga tao sa kainan ay nagkaroon ng bagong pananaw. Ang kanilang pagtuya ay napalitan ng paghanga at respeto. Ang lalaking kanilang tinawanan ay naging bayani, isang alamat na nagpakita sa kanila na ang panlabas na anyo ay hindi mahalaga. Ang mahalaga ay ang gintong puso at ang tunay na talento. Mula noon, ang kwento ni Lino ay naging inspirasyon sa marami, at ang kanyang pangalan ay naging isang alamat sa mundo ng pagmamaneho. Ang kanyang kwento ay isang paalala na ang tunay na halaga ng isang tao ay hindi nasa kanilang panlabas na anyo, kundi nasa kanilang kakayahan at puso. At sa mundo ng mga driver, si Lino ay mananatiling “The King of the Road.”