Sa isang madilim at maalikabok na bodega sa Tondo, may isang batang lalaki na nagngangalang Elian ang namumuhay nang mag-isa. Walang magulang, walang permanenteng tirahan, at tanging karton lamang ang kanyang hinihigaan sa gabi.

Sa kabila ng kanyang sitwasyon, si Elian ay may busilak na puso na hindi kayang pantayan ng sinuman.

Araw-araw siyang namumulot ng kalakal at nagbebenta ng sampaguita sa Quiapo para lamang may makain. Pero hindi lang para sa sarili niya ang kanyang pagsisikap, kundi pati na rin sa kaibigan niyang si Kiko at sa iba pang mga batang nangangailangan.

Isang gabi, habang naglalakad siya sa kahabaan ng Roxas Boulevard, nakakita siya ng isang eksenang dumurog sa kanyang puso. Isang lalaki ang nakaupo sa gilid ng kalsada, nakayuko, at humahagulgol nang tahimik.

Ang lalaking ito ay si Gavino, isang matagumpay na negosyante na tila nawalan na ng pag-asa sa buhay dahil sa sunod-sunod na pagsubok at pagkawala ng kanyang mga mahal sa buhay.

Kahit na kakaunti lang ang naipon ni Elian mula sa kanyang pagtatrabaho maghapon, hindi siya nagdalawang-isip na lapitan ang umiiyak na estranghero.

Inabot niya ang kanyang natitirang tinapay at bote ng tubig kay Gavino. Gulat na gulat ang lalaki dahil sa dinami-dami ng tao sa mundo, isang batang hamak na walang-wala pa ang nagmalasakit sa kanya.

Ang simpleng akto ng kabutihan na ito ay tila nagsilbing liwanag sa madilim na mundo ni Gavino. Hindi alam ni Elian na ang lalaking tinulungan niya ay isa palang milyonaryong CEO na naghahanap ng dahilan para magpatuloy.

Ang gabing iyon ang naging simula ng isang hindi inaasahang pagkakaibigan na magbabago sa kanilang mga tadhana magpakailanman.

Nang malaman ni Gavino ang kwento ng buhay ni Elian, na siya ay ulila at nakatira lang sa bodega, nakaramdam siya ng matinding koneksyon. Nakita niya sa bata ang pag-asa na matagal na niyang hinahanap. Ngunit hindi naging madali ang lahat.

May mga masasamang loob sa paligid, tulad ni Balya, na nagtatangkang ilagay sa panganib ang buhay nina Elian at Kiko. Dumating sa punto na kinailangan silang protektahan ni Gavino mula sa mga taong mapagsamantala.

Ipinakita ni Gavino na handa siyang gawin ang lahat, hindi lang bilang isang kaibigan, kundi bilang isang tumatayong ama, para masigurong ligtas ang bata na nagligtas din sa kanya mula sa kalungkutan.

Sa huli, ang kwentong ito ay hindi lang tungkol sa pagbibigay ng tinapay at tubig. Ito ay tungkol sa kung paano pinagtagpo ng tadhana ang dalawang pusong nangungulila upang buuin ang isa’t isa.

Mula sa pagiging batang kalye, si Elian ay nagkaroon ng pamilya at kinabukasan sa piling ni Gavino. Ang dating CEO na nawalan ng saysay sa buhay ay muling nakahanap ng rason para ngumiti at lumaban.

Pinatunayan nila na ang tunay na yaman ay hindi nakikita sa pera, kundi sa kabutihan ng puso. Ang dating umiiyak sa gilid ng kalsada at ang batang nag-abot ng tulong ay pareho nang masaya at matagumpay ngayon, isang patunay na ang kabutihan ay laging may kapalit na biyaya.

Huwag kalimutang ibahagi ang kwentong ito para magsilbing inspirasyon sa iba!