Sa unang tingin, parang ordinaryong linggo lamang sa Senado—mga talakayan, mga panukalang batas, mga ngiti sa kamera. Ngunit sa likod ng makintab na harapan, may bulong-bulungan na nagiging sigaw. May mga kumpas ng kamay sa mga sulok ng pasilyo, may mga titig na nagtatagal ng bahagya, at may mga pangalan na paulit-ulit na binabanggit sa parehong tono—parang lihim na kasunduan o babala. “Coup,” ang tawag ng ilan. “Paglilinis,” sabi ng iba. Pero sa totoo lang, walang makapagsabi kung alin ang totoo—o kung alin ang mas nakakatakot.

Ayon sa ilang insider na nakausap ng mga mamamahayag, isang “political wave” ang unti-unting bumubuo sa Senado—isang alon na, kapag sumabog, posibleng magpabagsak sa mismong liderato ni Senate President Tito Sotto. Hindi pa malinaw kung sino ang nasa likod ng kilusang ito, ngunit paulit-ulit na lumulutang ang mga pangalan nina Sen. Ping Lacson, Sen. Cynthia Villar, at maging ng ilang bagong senador na umano’y “hindi na kuntento sa lumang sistema.” Ang mga detalye? Mabubuo lang kapag ang alon ay tuluyan nang bumangga sa pampang.

Noong nakaraang linggo, isang di-inaasahang pagpupulong ang naganap sa isang pribadong restawran sa Taguig. Ayon sa isang source, hindi ito simpleng hapunan. Nandoon umano ang ilang malalaking personalidad sa pulitika—mga dating kaalyado ni Sotto na ngayo’y tila nag-iisip ng ibang direksyon. Walang litrato, walang opisyal na tala, pero may mga camera phone na “nakita” at ilang staff na “hindi sinasadyang makarinig.” Sa mga usapan daw, may nabanggit tungkol sa “pagbabago sa loob bago pa mahuli ang lahat.”

Ang tanong ng marami: pagbabago nga ba o pagtataksil?

Habang lumalalim ang gabi, lumalalim din ang mga hinala. Ayon sa isang analyst, may kinalaman ito sa kontrobersyal na flood control funds na ilang senador daw ay gustong siyasatin muli—ngunit may mga pumipigil. Isa sa mga binanggit ay si Villar, na dati nang nasangkot sa isyu ng mga proyekto sa imprastraktura. Ngunit bago pa man lumaki ang isyu, biglang nawala sa spotlight ang lahat. “Parang may kamay na kumilos,” sabi ng analyst. “Parang may gustong magtakip bago sumabog ang bomba.”

Ngunit hindi na mapipigilan ang mga tanong. Sa mga social media thread, nagkakaroon ng mga haka-haka: may dawag na “Flood Queen,” may mga dokumentong “di sinasadyang” lumabas, at may video clip ng isang pulong na tila nagpapatunay ng may nagaganap na sabwatan. Sa bawat refresh ng timeline, lalong lumalakas ang alingasngas. Ang Senado, na dati’y simbolo ng katatagan, ngayon ay nagmumukhang entablado ng mga lihim.

Habang si Sotto ay abala sa kanyang mga opisyal na gawain, tila may mga gumagalaw sa likod niya. Ilang linggo na ang nakalipas, nagulat ang marami nang biglang binanggit ni Sen. Lacson sa isang panayam ang salitang “accountability.” Hindi malinaw kung kanino nakaturo ang salitang iyon, pero marami ang nagsasabing may tinutumbok itong mas malalim. Sa parehong araw, naglabas ng maikling pahayag si Villar tungkol sa “transparency and unity,” na tila hindi direktang sagot, pero sapat para pasiglahin ang imahinasyon ng mga manonood.

Mula roon, parang sumiklab ang apoy. Mga anonymous account sa Twitter at TikTok ang naglabas ng tinatawag nilang “leaked report” tungkol sa sinasabing plano ng ilang senador na tanggalin sa puwesto si Sotto sa loob ng ilang linggo. May mga graph, screenshot, at voice clip—pero wala ni isang nakumpirma. Gayunman, sa panahon ng social media, sapat na ang usok para paniwalaang may apoy.

Sa kabila ng lahat, nananatiling tahimik si Senate President Sotto. Hindi siya nagpapakita ng kaba. Sa bawat interbyu, ngiti pa rin ang kaniyang sagot. “Normal lang ‘yan sa pulitika,” aniya. “Laging may gustong magpalit ng lider, pero hangga’t nagtatrabaho kami para sa bayan, hindi ako natatakot.” Ngunit ayon sa isang veteran political reporter, ibang tono raw ang likod ng mikropono. “Tahimik siya sa harap ng kamera,” sabi ng reporter, “pero sa loob ng opisina, ramdam mong may tinatago siyang tensyon. Maraming galaw na hindi inaasahan.”

Isa sa mga pinakakontrobersyal na detalye sa kumakalat na “senate coup story” ay ang pagkakadawit ng ilang business tycoon na umano’y sumusuporta sa kilusan. Sa mga dokumentong hawak ng isang source, sinasabing may mga “donasyon” at “consultation” na nangyari sa pagitan ng ilang korporasyon at ilang opisina ng senador. Hindi malinaw kung ito ay lehitimong political support o covert operation, ngunit ang mga pattern ng komunikasyon ay kakaiba—madalas gabi, madalas labas sa opisyal na channel, at halos laging may kasunod na biglaang “press leak” kinabukasan.

Habang patuloy ang pag-iimbestiga ng midya, may lumalabas na bagong karakter sa istorya: isang dating aide ni Lacson na biglang naglabas ng pahayag. Ayon sa kanya, may mga “meeting notes” at “draft resolution” na inihanda ilang linggo bago pa man sumabog ang isyu. “Hindi ito simpleng tsismis,” aniya. “May mga papeles. May mga pangalan. Ang tanong lang, kailan ito ipapasa?” Ngunit bago pa man siya makapagsalita muli, bigla itong nawala sa eksena. Deactivated ang social media. Wala sa bahay. Walang bakas.

Mas lalong umigting ang tensyon nang biglang may lumabas na email thread na umano’y galing sa loob ng Senado. Ang mga mensahe, bagaman hindi napatunayan, ay tila nagpapakita ng isang “coordinated push” para baguhin ang pamunuan. “Phase One complete. Phase Two after recess,” ang nakasulat sa isa. Ang petsa? Eksaktong araw bago ang biglaang postponement ng isang mahalagang session. Coincidence ba? O senyales ng isang lihim na operasyon?

Sa gitna ng lahat, nananahimik si Villar, subalit may mga nagsasabing siya ang “queenmaker.” Isang strategist, hindi direktang lumalaban, ngunit maingat na naglalagay ng piraso sa tamang posisyon. Sa isang lumang interview, minsan niyang sinabi: “Politics is like building a house. You don’t need to fight the storm if you build the walls right.” Marami ngayon ang nagbabalik sa quote na iyon—dahil baka raw ang “bahay” na tinutukoy niya noon ay hindi proyekto, kundi mismong Senado.

Ngunit gaya ng lahat ng misteryo, may twist. May mga ulat na nagsasabing ang “coup” ay hindi laban kay Sotto, kundi isang mas malawak na plano laban sa mga nakaupong may posisyon—isang “reset,” kung baga. May mga hindi nasisiyahan sa direksyon ng pamahalaan, at gusto raw magsimula muli, sa ilalim ng “bagong pamumuno.” Ang tanong: sino ang gustong pumalit? At sino ang tunay na nag-uutos?

Ang publiko ay hati—may naniniwalang isa lang itong orchestrated drama para ilihis ang pansin sa ibang isyu, tulad ng flood control fund anomaly; ang iba nama’y kumbinsido na ito na ang simula ng isang malawakang political purge. Sa mga komentarista, paulit-ulit ang linya: “Kung totoo man ito, isang yugto ito na magbabago sa kasaysayan ng Pilipinas.”

Sa huling bahagi ng linggo, habang patuloy ang haka-haka, isang simpleng eksena ang nagpatigil sa lahat: pumasok si Sotto sa sesyon hall, nakangiti, hawak ang makapal na folder. Sa unang pagkakataon, nagbago ang tono ng bulwagan—hindi dahil sa kaba, kundi sa tahimik na paghihintay. Tumingin siya sa paligid, bahagyang ngumiti, at sinabi: “Walang lihim na hindi lumalabas. Pero tandaan ninyo, minsan, ang lihim ay hindi palaging kasalanan.” Pagkatapos niyon, tahimik niyang binuksan ang folder.

Walang nakakaalam kung anong laman. Ngunit mula noon, ang Senado ay parang binabagabag ng hangin na hindi pa humuhupa—isang malamig, mabigat, at misteryosong hangin ng pagbabago. Ang mga pangalan ay nagiging bulong, ang mga bulong nagiging kwento, at ang mga kwento… ay nagsisimulang mag-iba bawat araw.

At sa dulo, isa lang ang malinaw: mayroong alon na paparating, at wala nang makakapigil dito—kahit sino pa ang nasa tuktok.