Hindi mo kailangang maging mayaman para maging masaya—at hindi mo rin kailangang sikat para maging totoo. Iyan ang mensaheng iniwan ni Arkin Magalona, anak ng yumaong King of Philippine Rap na si Francis Magalona, matapos mag-viral sa social media ang mga larawan niya habang nagtatrabaho bilang barista sa isang coffee shop.

Marami ang nagulat. Anak siya ng isang musikero na itinuturing na alamat sa industriya, kaya’t natural lamang na isipin ng marami na hindi na niya kailangang magtrabaho. Ngunit sa likod ng mga viral na larawan ay isang mas malalim na kuwento—kuwento ng kababaang-loob, pagsisikap, at tunay na kalayaan.

Ayon kay Arkin, walang iniwan sa kanila ang ama nilang malaking kayamanan. Ngunit para sa kanya, mas mahalaga ang iniwan nitong aral: ang dignidad ng paggawa at ang kahalagahan ng pagiging marangal sa anumang trabaho. Hindi kailangang engrande o mataas ang posisyon—ang mahalaga, pinaghihirapan mo ang iyong kinikita.

“Mas masarap sa pakiramdam kapag alam mong pinaghirapan mo ang bawat sentimo,” ani Arkin.

Nagsimula ang lahat sa isang simpleng proyekto. Gagamitin sana ni Arkin ang café ng kaibigan bilang lokasyon ng isang music video. Sa halip na makiusap na libre, pinili niyang magbayad bilang respeto sa negosyo. Doon niya unang naranasan ang trabaho ng mga barista—ang walang tigil na paggawa ng kape, ang tiyaga at pasensya sa bawat timpla, at ang pagngiti kahit pagod na.

Hindi nagtagal, naengganyo siya sa ganitong uri ng trabaho. Hindi dahil kailangan, kundi dahil gusto niyang maranasan ang tunay na buhay—ang pakikipagkapwa, ang pakikisalamuha sa mga tao, at ang simpleng saya ng paggawa ng tapat.

Bukod sa pagiging barista, abala rin si Arkin sa paggawa ng music projects at voiceovers. Minsan ay nagla-live selling pa siya ng mga lumang damit: ang maayos pa ay ibinebenta online, habang ang hindi na maganda ay dinodonate sa mga shelter. Para sa kanya, maliit man, malaking tulong na malaman mong may napasaya o natulungan ka sa sarili mong paraan.

Marami ang nagtanong kung naghihirap ba siya. Maayos niyang sagot: hindi. Ginagawa niya ito dahil gusto niyang maging independent. Gusto niyang matutong tumayo sa sariling paa—isang bagay na itinuro mismo sa kanya ni Francis M.

Sa kabila ng pagiging anak ng isang kilalang tao, hindi siya nahihiyang sumakay ng LRT at MRT araw-araw mula Antipolo papuntang Maynila. Sanay na siya sa pila, sa siksikan, at sa init ng biyahe. Kapag may nakakakilala, binabati niya nang may ngiti at madalas ay nakikipag-selfie pa. Para sa kanya, simpleng bagay lang iyon para mapasaya ang kapwa.

Ang ganitong mga karanasan, ayon kay Arkin, ang nagpatibay sa kanya. Hindi siya umaasa sa sasakyan ng pamilya o sa driver. Gusto niyang maranasan ang buhay ng isang ordinaryong Pilipino—ang makilala ang sarili sa gitna ng mga hamon.

Nang tanungin kung susundan niya ang yapak ng ama sa musika, sagot niya: oo, pero sa sarili niyang paraan. May mga kanta na siyang inilalabas sa SoundCloud at iba pang music platforms, at kasalukuyang may mga proyekto sa ilalim ng Sony Music, kabilang ang kantang Shake That Thing, na may halong hip-hop at R&B.

Ngunit sa usaping pampulitika, malinaw ang kanyang paninindigan. Hindi niya nakikita ang sarili sa mundo ng gobyerno. Para sa kanya, masyado nang marami ang mga taong nasa posisyon ngunit kulang sa kakayahan. Kaya mas gusto niyang gamitin ang boses sa pamamagitan ng musika.

Aminado si Arkin na minsan siyang nadismaya nang malaman kung paano ginagastos nang mali ang buwis ng mga mamamayan. Kaya’t plano niyang gumawa ng mga kantang may temang panlipunan—mga awiting, gaya ng sa kanyang ama, ay naglalayong gisingin ang damdamin ng mga Pilipino. Ngunit, ayon sa kanya, darating iyon sa tamang panahon. Ayaw niyang gumawa ng kanta para lang makiuso. Gusto niyang maramdaman muna ito nang totoo—mula sa puso.

Hindi rin niya maitatanggi ang pangungulila sa ama. Sa tuwing tumutugtog siya o gumagawa ng kanta, palagi niyang naiisip na parang nakamasid si Francis M. sa kanya mula sa itaas—nakangiti, marahil nagbibiro, “Mas magaling pa rin ako diyan.”

Ngunit higit sa lahat, ramdam ni Arkin na patuloy na nabubuhay ang ama sa kanila. Ang banda ni Francis M. ay patuloy na tumutugtog, at ang kanyang kapatid na si Elmo ang nagsisilbing bagong lead vocalist. Kapag hindi kaya ni Elmo sa gitna ng performance, si Arkin mismo ang sumasalo sa entablado—isang eksenang puno ng emosyon at pagkakapatiran.

“Kapag hindi kaya ng isa, laging nandiyan ang iba,” ani Arkin. Para sa kanya, iyon ang pinakamalaking pamana ng kanilang ama: ang pagmamahal at pagtutulungan ng pamilya.

Hindi lang musika ang iniwan ni Francis M. kundi mga aral sa buhay—ang maging mabait, marunong rumespeto, at laging tumulong sa kapwa. Iyon daw ang tunay na yaman na ipinasa sa kanila.

Isa sa mga awiting pinakamalapit sa puso ni Arkin ay 1896—isang kantang tumatama hanggang ngayon sa mga Pilipinong sawang makakita ng katiwalian. “Makapangyarihan ang linya na ‘ilan sa liderato dapat sa krus ipako,’” ani Arkin, “dahil ito’y totoo pa rin hanggang ngayon.” Sa tuwing kinakanta niya ito, pakiramdam niya’y nabubuhay muli ang diwa ng kanyang ama—matapang, makabayan, at mapagmahal sa bayan.

Sa mga personal na alaala naman, isa ang hindi niya makakalimutan: noong bata pa siya, ginulat siya ng ama sa kanyang kaarawan. Kunwari raw natutulog si Francis, ngunit nang lapitan ni Arkin, napansin niyang may nakatago sa ilalim ng sando ng ama—isang memory card ng PSP. Simpleng regalo, pero puno ng lambing.

Ngayon, mas nauunawaan ni Arkin ang mga sakripisyong ginawa ng kanyang mga magulang, lalo na ng kanyang ina, si Pia Magalona. Madalas pa rin daw itong mag-alala, kaya’t sinisiguro niyang laging magpadala ng mensaheng “Good night, Ma.” Simple, pero napakalaking bagay para sa isang inang laging nag-aalala.

Hindi madali ang pagiging independent, aminado siya. Mula sa pagbabayad ng bills hanggang sa pagba-budget ng sariling gastusin, malaking adjustment ito. Pero sa kabila ng lahat, masaya siya—dahil nakikita niya itong bahagi ng kanyang paglago.

“Fortunate pa rin ako,” sabi niya. “May natutulugan, may nakakain, at may mga taong tumutulong. Kailangan lang matutong magpasalamat.”

Sa mga kabataang gustong maging independent, payo niya: “Huwag madaliin ang lahat. Kapag handa ka na, saka mo gawin. At huwag mahiyang humingi ng tulong sa magulang. Hindi kahinaan ang paghingi ng payo.”

Para kay Arkin Magalona, hindi pera, kasikatan, o posisyon ang tunay na tagumpay—kundi ang kakayahang mabuhay nang marangal, may malasakit sa kapwa, at may sariling pinaghirapan.

“Buhay pa rin si Papa,” sabi niya, “sa bawat awitin, sa bawat aral, at sa bawat pusong Pilipinong naniniwalang may saysay pa rin ang kabutihan.”