Tahimik, magalang, at puno ng respeto — ganito inilalarawan ng marami si Eman Bacosa Pacquiao, anak ng Pambansang Kamao na si Manny Pacquiao sa dating kasintahang si Joanna Bacosa. Sa kabila ng pagiging bahagi ng isang kilalang pangalan sa mundo ng sports at politika, pinili ni Eman ang landas ng kababaang-loob at pagsisikap sa sarili.

Sa panahon ngayon na uso ang pagyayabang sa social media, kapansin-pansin ang tahimik na disposisyon ni Eman. Hindi siya palabas, hindi rin siya mapag-puri. At iyon mismo ang dahilan kung bakit hinangaan siya hindi lang ng mga tagahanga ng kanyang ama, kundi pati na rin ng asawa ni Manny, si Jinkee Pacquiao.

Ayon sa mga nakakakilala, hindi itinatanggi ni Eman ang kanyang pinagmulan, ngunit ayaw rin niyang gamitin ito para makamit ang pansin o tagumpay. Sa halip, pinili niyang magsumikap sa sariling paraan — malayo sa mga camera, at malayo sa magulong mundo ng social media.

Mula pagkabata, tinuruan siya ng kanyang ina na mamuhay ng simple. Wala siyang special treatment, walang marangyang pamumuhay na karaniwan sa mga anak ng tanyag na personalidad. Sa halip, nag-aral siya sa mga ordinaryong paaralan, tumulong sa bahay, at sinanay ang sarili sa disiplina at respeto.

Dumating ang panahon na inalok siya ni Manny na pumasok sa boxing, ngunit tumanggi muna si Eman. Ayon sa kanya, ayaw niyang maging boksingero dahil anak siya ng isang alamat. Gusto niyang pasukin ang sports na iyon dahil sa sarili niyang kagustuhan at dedikasyon, hindi dahil sa apelyido niya.

“Nais kong makilala hindi bilang anak ni Manny Pacquiao, kundi bilang si Eman — isang taong nagtrabaho nang totoo para sa kanyang pangarap,” ani umano ni Eman sa isa sa mga panayam.

Ngunit kalaunan, hindi rin siya nakaiwas sa tawag ng ring. Sa tulong ng kanyang disiplina at pagnanais na patunayan ang sarili, sumabak si Eman sa boxing. Dito siya unang nakilala ng publiko nang manalo sa “Thrilla in Manila 2,” isang event na nagpatunay na hindi siya basta-bastang anak ng isang legend.

Ang pinakanakatutuwang bahagi ng tagumpay na iyon ay hindi ang kanyang panalo, kundi ang ipinakita niyang ugali pagkatapos ng laban. Sa halip na magyabang, una niyang niyakap ang kanyang mga coach bilang pasasalamat. Pagkatapos, lumapit siya kay Manny at kay Jinkee, yumuko, nagmano, at nagpasalamat sa suporta nila.

Ang simpleng kilos na iyon ang tumatak sa marami — isang tagpo ng paggalang at pagpapakumbaba. Maging si Jinkee ay napaamin na labis ang kanyang paghanga sa binata. Hindi raw niya inasahan na ganito ka-mahinahon at kagalang-galang si Eman, sa kabila ng mga intriga na minsang bumalot sa kanilang pamilya.

“Proud ako sa kanya, kasi hindi siya lumaking mayabang kahit kilala ang apelyido niya. Mabait siya at may respeto,” ani umano ni Jinkee sa isang panayam.

Maraming netizen din ang napahanga sa kababaang-loob ni Eman. Hindi siya mahilig magpakitang-gilas o mag-post ng mamahaling gamit online. Sa halip, mas pinipili niyang mag-ensayo ng tahimik at tumulong sa kapwa boksingero. Kilala siya sa pagtulong sa mga bagong manlalaro gamit ang sarili niyang ipon — hindi sa tulong ng ama.

Ipinagmamalaki ng kanyang mga kasamahan sa training camp na hindi kailanman nagpa-VIP si Eman. “Hindi mo malalaman na anak siya ni Manny Pacquiao kung hindi mo tatanungin,” sabi ng isa sa kanyang mga kasamahan. “Pareho lang siya sa amin — parehong pawis, parehong hirap, walang ere.”

Ang ganitong asal ang dahilan kung bakit unti-unting minahal ng mga tao si Eman. Sa mundong puno ng pagmamayabang at pagpapasikat, heto siya — isang anak ng bilyonaryo at boxing icon, pero mas piniling mamuhay na parang ordinaryong tao.

Hindi nakapagtataka kung bakit proud si Jinkee Pacquiao sa kanya. Sa kabila ng hindi pagiging anak niya sa dugo, minahal niya si Eman bilang bahagi ng pamilya. Aniya, “Hindi mo kailangan maging mayaman para ipakita ang tunay na kabaitan. Si Eman, kahit anak ng isang sikat, marunong tumingin sa pinanggalingan.”

Marami ring netizen ang nagbigay ng papuri sa binata matapos kumalat ang kanyang video mula sa “Thrilla in Manila 2.” Ang pagiging magalang niya sa kanyang ama, stepmother, at mga coach ay nagsilbing inspirasyon sa mga kabataan.

May mga nagsabing si Eman ang patunay na hindi lahat ng anak ng celebrity ay lumalaking arogante. Sa halip, maaari silang maging ehemplo ng kabutihan kung tama ang pagpapalaki at may tamang pagpapahalaga.

Sa ngayon, patuloy pa ring nagsasanay si Eman para sa mga susunod na laban. Ngunit higit sa kanyang mga tagumpay sa ring, mas pinahahalagahan niya ang disiplina, paggalang, at pananalig sa Diyos.

“Lahat ng meron ako, galing sa Kanya,” wika ni Eman. “At kung may mga taong nakikita ang kabutihan sa akin, siguro dahil tinuruan ako ng mga magulang ko na maging simple kahit saan ka mapunta.”

Ang kanyang kuwento ay nagpapaalala na ang tunay na tagumpay ay hindi nasusukat sa titulo, pera, o kasikatan — kundi sa paraan ng pagdadala mo ng iyong sarili, kahit gaano ka man kataas umakyat.

Para kay Jinkee, walang mas hihigit pang karangalan kaysa sa makita ang kababaang-loob sa puso ng isang kabataan. “Proud ako sa kanya,” sabi niya. “Hindi dahil Pacquiao siya — kundi dahil marunong siyang rumespeto, magpasalamat, at maging totoo.”

Sa dulo, si Eman Bacosa Pacquiao ay hindi lamang “anak ng Pambansang Kamao.” Siya ay isang simbolo ng bagong henerasyon ng kabataan na tahimik lang, pero totoo — marangal, masipag, at may pusong marunong lumingon sa pinanggalingan.

At marahil, iyon ang dahilan kung bakit sa tuwing binabanggit ng mga tao ang apelyidong “Pacquiao,” hindi lang si Manny ang pumapasok sa isip nila ngayon. May isa pang pangalan na unti-unting gumagawa ng sariling marka — si Eman.