Sa gitna ng maiinit na protesta noong Nobyembre 30, isang hindi inaasahang eksena ang nag-viral at umani ng matinding reaksyon mula sa publiko. Habang abala ang iba’t ibang grupo sa kanilang kilos-protesta laban sa katiwalian at ilang opisyal ng pamahalaan, naging sentro ng kontrobersiya si Department of the Interior and Local Government (DILG) Secretary Jonvic Remulla matapos siyang murahin, sigawan, at harapin nang agresibo ng ilang raliyista. Ang tagpong ito, na nakunan ng video at mabilis na kumalat online, ang nagbukas ng panibagong diskusyon: ano nga ba ang tunay na nangyari, at bakit umabot sa ganitong tensyon?

Isang Secretary na Hindi Nagkukubli sa Gitna ng Gulo

Sa mga nagdaang rally, madalas ay hindi nakikita ang mga matataas na opisyal sa mismong ground zero ng tensyon. Ngunit para kay Secretary Remulla, tila ibang prinsipyo ang sinunod niya noong araw na iyon. Habang nagkakakumpulan ang mga raliyista sa Mendiola, umakyat siya sa ibabaw ng container van—hindi para manindak, kundi para personal na tingnan ang sitwasyon at tiyaking maayos ang koordinasyon ng pulisya.

Kasama niya roon ang ilang pulis, kita ang higpit ng seguridad: may barbed wire, may nakahandang net sakaling may manabato, at may mga firetruck bilang huling depensa kung sakaling magkaroon ng agresibong pagtulak mula sa hanay ng mga nagpoprotesta. Ang imaheng ito ng isang kalihim na nasa mismong harapan ng tensyon ay hindi araw-araw nakikita.

Ngunit sa halip na pagkilala, mura at sigaw ang sumalubong sa kanya.

Ang Viral na Pagsigaw ng Isang Matandang Raliyista

Isa sa mga pinaka-umugong na bahagi ng insidente ay ang pagharap ng isang nakatatandang lalaki kay Remulla. Sa gitna ng ingay, mariin niyang isinumbat sa kalihim ang linyang:
“Hoy, Remulla! Makinig ka! Hindi niyo pag-aari ang Pilipinas! Huwag kayong maghari-harian!”

Naging simbolo ang eksenang ito ng tensyon sa pagitan ng galit ng masa at ng presensya ng pamahalaan. Sa social media, hati ang reaksyon: ang ilan ay natuwa dahil sa “tapang” ng matanda, habang ang iba ay nainis dahil tila wala naman daw ginawa si Remulla para insultuhin o hamunin ang mga raliyista.

Sa kabila ng sigawan at mura, nanatiling kalmado si Remulla. Sa panayam matapos ang protesta, sinabi niyang hindi siya naapektuhan. Nauunawaan daw niya ang galit ng ilan, at bahagi raw ito ng trabaho sa panahon ng kilos-protesta.

Bakit Nagalit ang Ilang Raliyista?

May mga nagkomento na ang galit ay hindi lamang dahil sa isyu ng gobyerno. Para sa ilan, simpleng tingin pa lang daw sa postura ni Remulla ay may dating na “mayabang”—dahil sa matikas niyang tindig, tikas ng katawan, at presensyang mas sanay pa raw ang mga tao sa mga opisyal na “mukhang pagod o ordinaryo.”

Ang linyang ito ang nagpaalab lalo ng diskusyon: bakit ba nagkakaroon ng impresyong “mayabang” ang isang taong matikas lamang tumayo? May mga nagsabing sanay daw kasi ang ilang raliyista sa panahon ng nakaraang administrasyon, kung saan karamihan ng opisyal ay may ibang istilo—at kini-claim ng ilan na “mas relatable” o “hindi intimidating.”

Sa puntong ito, lumabas ang mas malalim na usapan: may kinalaman ba talaga ang hitsura ng isang opisyal sa paghusga ng tao sa kanyang intensyon?

Isang Mas Tahimik at Mapayapang Rally—Pero May Sugat Pa Rin sa Alaala ng Mga Nakaraan

Ayon sa mga ulat, mas naging maayos at mapayapa ang rally ngayong Nobyembre 30 kumpara sa mga nagdaang pag-aaklas sa Mendiola. Noon, may batuhan, may sugatan, may gamit ng pulis na natangay ng ilang demonstrador. Ngayong taon, mas kontrolado ang sitwasyon dahil na rin sa matinding paghahanda ng PNP at DILG, kasama ang paggamit ng mga harang, barbed wire, at mas malaking puwersa ng kapulisan.

Isa rin ito sa mga dahilan kung bakit personal na nag-monitor si Remulla: upang makita nang direkta ang galaw, hindi lamang umasa sa report. At para sa ilang tagasuporta ng administrasyon, ito ang uri ng lideratong dapat ipagpasalamat—sapagkat hindi nananatili sa opisina, kundi humaharap sa totoong sitwasyon.

Pero para sa mga kritiko, sapat ba ang presensya? Hindi kaya pakitang-tao lang? Sa dulo, lumalabas na nagkahalo-halo na ang interpretasyon ng publiko.

Ang Tunay na Kuwento sa Likod ng Galit

Nanatiling malaking tanong kung bakit tila sobrang init ng ilang raliyista kay Remulla. Ang iba ay galit daw dahil nakikita nila siyang “representasyon ng sistema.” Ang iba naman ay galit dahil sa mga isyung kinakaharap ng administrasyon. At ang iba, gaya ng senior citizen na sumigaw sa kanya, ay dala raw ng personal na galit—at maaaring hindi nakapagkape, biro nga ng ilan.

Pero sa halip na gantihan ang mura at insulto, pinili ni Remulla na manatiling kalmado. Para sa marami, ito ang nagpalaki ng kanyang puntos. Para sa ilan naman, ito ay simpleng “expected” mula sa isang opisyal na may mataas na posisyon.

Isang Rally na Nag-iwan ng Maraming Tanong

Pagkatapos ng ingay, sigawan, at trending videos, maraming Pilipino ang napaisip:

Bakit ba umaabot sa ganitong antas ang galit ng ilan?
Bakit tila ang mga tao ngayon ay mabilis magbato ng insulto kahit walang personal na dahilan?
At bakit ang presensya ng isang opisyal—kahit simpleng pagmamasid lang—ay agad na tinitingnan bilang kayabangan?

Sa panahon ng social media, mabilis nang humusga at kumalat ang galit. At sa insidenteng ito, makikita kung paanong ang isang simpleng presensya ng opisyal ay puwedeng maging target ng ingay at emosyon.

Para sa ilan, bayani siya dahil hindi siya nagtatago sa likod ng desk. Para sa iba, pasikat lamang siya. Pero para sa karamihan, ang tanong ay simple: sa gitna ng lahat ng sigaw, sino ba talaga ang nakikinig?

Sa Huli: Tao Lahat Tayo—Kahit Sino pa ang Nasa Itaas ng Container Van

Ang eksena sa Mendiola noong Nobyembre 30 ay hindi lamang tungkol kay Secretary Jonvic Remulla o sa matatapang na raliyista. Ito ay sumasalamin sa patuloy na tensyon ng lipunan—galit, pagkadismaya, pag-aalinlangan, at paghahanap ng sagot sa matagal nang tanong: sino ba ang tunay na pinakikinggan ng pamahalaan?

At sa gitna ng lahat, isang bagay ang hindi maitatanggi: minsan, ang isang salita mula sa ordinaryong tao ay mas malakas pa kaysa sa talumpati ng opisyal. At ang isang sulyap ng isang kalihim, kahit simpleng pagmamasid lang, ay puwede nang maging pader na sinusugod ng taong sawang-sawa na sa pangako.

Ang rally ay natapos. Pero ang ingay nito—at ang aral na dala—patuloy pa ring bumabalik sa isip ng maraming Pilipino.