Nakakabigla at labis ang sinapit ng baybaying-dagat sa Kamchatka nang tumama sa kanila ang isang kakaibang pangyayari na hindi inaasahan ng kahit sino. Si Igor, isang matagal nang mangingisda sa rehiyon, ang nagbahagi ng kanyang personal na karanasan na tila ba eksena sa horror na pelikula. Hindi basta‑basta ang nangyari: biglang umatras ang dagat nang halos ilang metro, ibinunyag ang isang kailaliman na animo’y bulsa ng dilim, na nagdulot ng lagim at pagtakbo ng buong komunidad… Hindi nila akalaing susunod ang mas matinding pangyayari pagkatapos noon.

Umalis ang karamihan sa kanilang pintuan at tumakbo patungo sa ligtas na lugar nang makita nila kung gaano kabilis bumalik ang tubig—ngunit hindi na parang alon lang; tila isang dambuhalang pader ng dagat. May ilaw sa ilalim ng tubig na kumikislap tulad ng sumisiklab na apoy sa ilalim — at ang tunog na sumalubong sa kanila ay hindi karaniwang alon. Ito’y parang sigaw na sumisiklab sa karagatan, na nagbabadya ng panganib. Pilit nang kumurot ang takot sa dibdib ng bawat isa habang kakaunting sandali lang, ang buong pader ng tubig ay bumagsak na parang isang pader na walang paunang babala.

May ilan na nagsisikap na magkuwento nang mas malinaw ngunit hindi na kinaya ng iba pang magpatuloy: ang ilan sa kanila ay hindi pa tuluyang gumaling sa takot at shock. Ayon kay Igor, ang bagsak na tubig ay may bitbit na kakaibang halo ng putik at maliliit na bato—na maaaring manggaling sa ilalim ng seabed na bumukas nang sabay‑sabayan. Hueco ang dagat nang biglang magsilab ang ilalim, at nagmistulang nakapagsalita sa kanilang mga puso: “May mas malalim pang lihim dito.”

Habang patuloy ang takbo ng okupasyon sa paligid, may narinig silang boses ng lumang radyo na nag-uulat ukol sa pangyayaring hindi masukat sa wika: “Isang sog lol” daw, na nangangahulugang “big man,” ngunit pagsasaliksik ay wala anomang kilalang bagyo o tsunami. Ang sitwasyon ay naging mas nakakapagtaka — bakit walang babala? Bakit bigla na lamang nangyari? At higit sa lahat, bakit ang dagat ay umatras nang labis bago ito bumaliktad na parang tanikala ng panganib?

Dumami ang mga tanong nang malaman na bago pa man mangyari ito, ilang residente ang nakakita ng kakaibang liwanag sa kalangitan — malamlam, nanginginig — na naglaro sa pagitan ng ulap at dagat. Sinasabing iyon ang nagsilbing trigger sa biglaang pag-urong ng dagat, na nagpapahiwatig na may pwersang hindi nakikita ang kumikilos sa ilalim. Ang ilan naman ay nagkwento na may sumambulat na ingay tulad ng pagbagsak ng bato sa kailaliman bago pa man bumalik ang tubig.

Sa gitna ng kaguluhan, si Igor ay nakaramdam ng matinding responsibilidad. Nang ibahagi niya ang kanyang kwento, marami ang hindi makapaniwala. Ngunit ang iba ay nagtanong: maaari bang ito ay bunga ng hindi maayos na pagsisinop ng seabed sa ilalim ng dagat? O baka isang misteryosong kaganapan sa geolohiya ang naganap—marahil isang maliit na lindol sa ilalim ng tubig na naglatag ng daan para sa kakaibang pag-atras at pagbawi ng dagat?

Naporma rin ang ilang teorya: ang isa ay tungkol sa mga underground mining activity na malalim sa Karagatan ng Kamchatka. Ang iba naman ay nagtuturo sa potensyal na aktibidad ng bulkan na pinaplanong lumabas sa ilalim ng dagat. Subalit ang pinakapinagtatalunan ng lahat ay ang ideya ng isang lumang sumpa — isang pangyayaring nilikha ng kalikasan bilang paghihiganti sa hindi makatarungang gawa ng tao.

Sa gitna ng pagkagulat, mayroon ding pag-asa. Maraming rescuers at eksperto ang dumating upang magsiyasat. Ayon sa kanila, maaaring may malakas na underwater disturbance na nag-trigger ng phenomenon. Habang kinokolekta ang mga sample ng tubig, batuhan, at sediment, ang mga siyentipiko ay nangangalap ng datos upang matukoy ang pinagmulan. Ngunit walang tiyak na konklusyon noon din. Ang ilan ay naniniwala na ang kanilang pananaw hinggil sa katapusan ng mundo—isang huling babala bago dumating ang mas malakas pa—ay maaaring palabas lamang. Gayunpaman, ang takot at misteryo ay nananatili.

Tila ba bawat alon ay may kwento, bawat biglaang pag-urong ay may layunin. Ngunit hanggang kailan hihintayin ng mundo ang paliwanag? Hanggang kailan tatanggapin ng tao ang isang pangyayaring ganito—na hindi maipaliwanag pa rin kahit may teknolohiya, kahit may modernong agham? Ang tanong ay nananatili, at ang Pilipinong mangingisdang si Igor ay nagsilbing testigo sa isang pangyayari na magpapatunay na minsan, may mas malalim pa sa nakikita.

Habang tumitindi ang usapan sa komunidad, ilan sa kanilang pinuno ang nagpasimula ng environmental monitoring station. Binabantayan nila ang lindol, ang tide chart, ang underwater seismographs—lahat ng datos ay sinusuri nang may kabagalan sa takot na muling mangyari ang hindi inaasahan. Karamihan sa mga residente ngayon ay natutong magbantay sa bawat salpok ng dagat: kung ito’y umatras ng higit sa limang metro, may emergency alert system na agad magsisimula.

Hindi lingid sa lahat na ang pangyayaring ito ay naging babala: kung hindi tayo mananagot sa ating kapaligiran, kung hindi tayo mag-iingat, ang kalikasan ay may paraan upang ipaalala ang kanyang kapangyarihan. At kung tunay na may sumpa man o hindi, si Igor at ang kanyang komunidad ay nagising sa isang realidad: ang dagat, bagaman tahimik, ay maaaring maging mapanganib nang walang babala.

Sa huli, ang katanungan ay: “Ano ang tunay na nangyari sa dagat ng Kamchatka?” At ang sagot ay naroroon — ngunit nakabaon sa kailaliman. Hanggang sa makabigyang-kahulugan ito ng agham o ng tadhana, mananatili itong misteryo na nag-iiwan ng kirot, takot, at hindi maiwasang pag-aalinlangan sa mga tunay na saksi.