Walang mas matinding sakit para sa isang magulang kaysa sa mauna ang kanyang anak. At ito mismo ang mabigat na katotohanang hinarap ng TV host at personalidad na si Kim Atienza, nang tuluyan niyang ihatid sa huling hantungan ang kanyang anak na si Eman Atienza. Sa huling gabi ng burol, bumuhos ang emosyon, luha, at dasal—isang gabing hindi makakalimutan ng sinumang nakasaksi.

Tahimik na Simula, Matinding Pagluha

Tahimik lamang si Kuya Kim sa unang bahagi ng misa. Nakaupo siya sa harap ng kabaong ng anak, habang mahigpit na hawak ang rosaryo sa kanyang mga kamay. Ngunit nang ipalabas sa screen ang slideshow ng mga larawan ni Eman—mula sa kanyang pagkabata, hanggang sa kanyang pag-aaral sa ibang bansa—doon tuluyang bumigay ang matatag na ama.
Hindi niya napigilang mapahagulhol habang pinapanood ang mga alaala ng anak. Maraming nakadalo ang napaiyak, kasabay ng mga salitang binitiwan ni Kuya Kim:

“Wala nang mas mabigat na sakit para sa isang magulang kundi ang mauna ang anak.”

Ang kanyang boses ay nanginginig habang sinasabi ito, ngunit bakas sa mukha niya ang tapang ng isang ama na kahit sugatan, ay patuloy na umaasa sa awa ng Diyos.

Buong Industriya ng Showbiz, Nagpakita ng Pakikiramay

Hindi nagkulang sa suporta ang mga kaibigan, kapamilya, at kasamahan ni Kuya Kim mula sa industriya. Dumalo sina Vice Ganda, Anne Curtis, at ilan pang mga personalidad mula sa ABS-CBN at GMA. Ibinahagi nila ang kanilang mga alaala kay Eman—isang anak na masayahin, magalang, at mapagmahal.
Ayon kay Vice Ganda, “Si Eman, laging may ngiti. Hindi mo mararamdaman na anak siya ng sikat na tao. Simple lang, totoo, at napaka-bait.”
Habang tumatagal ang seremonya, mas dumadalas ang pag-iyak ng mga dumalo, lalo na nang ikuwento ng isa sa mga kaibigan ni Eman na bago ito pumanaw, madalas nitong sabihin kung gaano niya ipinagmamalaki ang kanyang ama.
Ang mga salitang iyon ay lalo pang nagpalalim ng emosyon sa loob ng chapel—isang paalala kung gaano kalalim ang pagmamahalan ng mag-ama.

Suporta ng Publiko at Mga Tagahanga

Kahit sa labas ng chapel, naroon ang mga tagahanga ni Kuya Kim. Nag-alay sila ng mga bulaklak, kandila, at mensahe ng pakikiramay. Ang ilan ay tahimik na nagdarasal habang pinapanood ang misa sa labas.
Sa social media, bumuhos din ang mga mensahe ng suporta. Maraming netizen ang nagsabing labis silang naaantig sa pinagdadaanan ni Kuya Kim, na sa kabila ng lahat, ay patuloy pa ring nagpapalakas ng loob ng ibang tao.
Isa sa mga madalas na komento:

“Lagi mong pinapakita sa amin kung paano maging matatag sa harap ng unos. Ngayon, kami naman ang magdadasal para sa ‘yo, Kuya Kim.”

Isang Ama na Nanatiling May Pananampalataya

Sa kanyang maikling mensahe bago matapos ang misa, nagpasalamat si Kuya Kim sa lahat ng nag-abot ng pakikiramay. Bagama’t bakas sa kanyang mukha ang pagod at sakit, pinili niyang ipahayag ang pasasalamat at pananampalataya.

“Maraming salamat sa inyong lahat. Mahirap tanggapin, pero alam kong nasa mabuting kalagayan na ang anak ko. Kakapit ako sa Diyos, dahil Siya lang ang makakatulong sa amin ngayon.”
Ang mga salitang iyon ay sinundan ng marahang palakpakan mula sa mga dumalo—isang simbolo ng pagmamahal, hindi lang para kay Eman, kundi para sa isang amang humaharap sa pinakamabigat na pagsubok ng kanyang buhay.

Ang Huling Yakap

Matapos ang misa, dinala ang labi ni Eman sa crematorium. Habang unti-unting isinasara ang pinto, lumapit si Kuya Kim, inilapat ang kanyang mga kamay sa kabaong, at muling napahagulhol. Tahimik ang lahat. Walang ibang maririnig kundi ang pag-iyak ng isang ama na nagpapaalam sa kanyang anak.
Bago tuluyang bumalik sa kanyang upuan, marahang bumulong si Kuya Kim:

“Sa muli, anak… hindi kita malilimutan.”

Ang mga salitang iyon ay nagsilbing huling pamamaalam, ngunit para sa lahat ng nakasaksi, ito ay hindi pagtatapos—kundi simula ng isang mas malalim na kwento ng pananampalataya, pag-ibig, at pagbangon.

Ang Lakas ng Isang Ama

Sa kabila ng matinding lungkot, nananatiling matatag si Kuya Kim. Sa mga sumunod na araw, ibinahagi niya sa social media na patuloy siyang kumakapit sa Diyos at sa mga dasal ng mga taong nagmamahal sa kanilang pamilya.
“Hindi ko man maintindihan ang lahat ngayon, alam kong may dahilan ang Diyos,” ani niya sa isang post. “Kakayanin ko ito, dahil gusto kong ipagmalaki ni Eman na matatag ang tatay niya.”

Para sa marami, ang kwento ni Kuya Kim ay paalala ng tunay na kahulugan ng pagmamahal ng magulang—isang pagmamahal na walang hanggan, kahit sa kabilang buhay.
Habang patuloy siyang lumalakad sa landas ng paghilom, ramdam ng bayan na hindi siya nag-iisa. Sa bawat dasal, bawat mensahe, at bawat kandilang sinindihan para kay Eman, nakaukit ang iisang damdamin: pakikiramay, respeto, at pag-ibig para sa isang amang nagmahal nang walang kapantay.