Matagal nang kinikilala ang Miss Universe bilang isa sa pinakamalaking international pageants sa mundo—isang entablado kung saan ipinagdiriwang ang talino, tapang at paninindigan ng kababaihan. Ngunit ngayong papalapit ang Miss Universe 2026, tila mas umiinit ang kontrobersiya kaysa sa saya. Sa gitna ng lumalalang sigawan ng akusasyon, pagdududa, at mga nagbibitakang opinyon mula sa iba’t ibang bansa, lumalabas na hindi lamang mga kandidata ang nakikipaglaban ngayon—pati ang mismong kredibilidad ng organisasyon.

Sa mga nagdaang taon, ilang ulit nang nasangkot ang Miss Universe sa mga isyu, ngunit ngayong taon, tila lumampas na ito sa nakasanayang ingay. Mula sa diumano’y iregularidad sa pagpili ng nanalo hanggang sa pagbibitiw ng mga hurado na nagsasabing may naganap na rigging, parang hindi na simpleng intriga ito—kundi seryosong pagyanig sa pundasyon ng kompetisyon.

Isa sa pinakamalaking balitang umiikot ngayon ay ang posibilidad na umatras ang Miss France Organization sa pagsali sa Miss Universe 2026. Ayon sa mga ulat, hindi lamang nila pinag-iisipan ang pag-renew ng kanilang franchise—seryoso nilang kinukunsidera ang tuluyang pagbitaw. Ang dahilan: labis na pagdududa sa proseso ng seleksyon, pati na ang sinasabing impluwensya ng ama ni Miss Universe 2024, Miss Mexico Fatima Bosch.

Ayon sa source, ang Miss Universe license ay kailangang bayaran at i-renew kada taon. Hindi biro ang halagang $10,000 na hinihingi mula sa bawat bansang sumasali. Para sa Miss France Organization, hindi makatarungan na gumastos ng ganoong halaga kung hindi naman sila naniniwalang patas ang laban.

Pero lalong lumala ang sitwasyon nang dalawang hurado ang nagbitiw. Ayon sa mga ulat, sinabi nilang hindi patas ang proseso at may huradong diumano’y may relasyon sa isang kandidata. Isang akusasyong matagal nang pinag-uusapan ng mga kritiko ng pageant industry—ang posibilidad na personal na koneksyon ang minsang nagtatakda kung sino ang nananalo.

Mas tumitindi pa ang sigalot nang lumabas ang magkakaugnay na impormasyon tungkol sa PMAX, ang kumpanyang nakakuha ng 745-million-peso contract noong 2023. Pag-aari ito ng kasalukuyang may-ari ng Miss Universe organization, at ang dating direktor ng PMAX ay si Bernardo Bosch Hernandez—na hindi iba kundi ang ama ni Fatima Bosch. Para sa marami, hindi ito simpleng coincidence. Ito raw ay malinaw na “conflict of interest” na nagbigay-daan sa pagkapanalo ng Mexico.

Habang lumalawak ang usapan, isa pang pangalan ang lumutang: si Omar, isang hurado na unang naglantad ng alegasyon ng dayaan. Ayon sa mga ulat, nag-retain na siya ng law firm sa New York upang ihanda ang posibleng kaso laban sa Miss Universe organization. Pinangalanan niya ang fraud, pananabotahe, deception, at moral damages bilang basehan ng reklamo. Ang kanyang testimonya ay mabilis na nag-viral, lalo na nang sabihin niyang ginamit lamang siya para magmukhang lehitimo ang isang proseso na sa simula pa lang ay “flawed.”

Sa gitna ng lahat ng ito, may isa pang tanong na mas malakas ang bulong—sasali pa ba ang Pilipinas?
Ang bansa na kilala bilang powerhouse sa pageant world, ang bansang nagbibigay ng isa sa pinakamalakas na suporta sa Miss Universe taon-taon, ay tahimik ngunit hindi bulag. Sa social media, marami nang Pilipino ang nagtatanong: sulit pa ba ang pagsali kung may alegasyon ng dayaan? Kung ang mga bansang tulad ng France ay iniisip nang umatras, ano ang dahilan para manatili?

Maraming fans ang nagsasabing hindi ito simpleng intriga lamang, dahil may malinaw na boses ng mga eksperto sa pageant, mga insider, at mismong hurado na nagsasabing may “hindi patas” na nangyari sa nakaraang edisyon. Hindi na ito usapang “sour-graping”—ito ay usaping integridad.

Ang mas mabigat—ang Miss Universe Organization ay nananatiling tahimik. Walang malinaw na pahayag, walang paliwanag, at walang pag-amin o pagtanggi sa mga paratang. Sa bawat araw na lumilipas na walang reaksiyon mula sa kanilang panig, lalo lamang lumalakas ang hinala.

Habang umuusok ang kontrobersiya, mas maraming bansa ang nagmamasid. Kung ang Miss France Organization, isa sa pinakamatandang pageant groups sa Europe, ay seryosong nag-iisip na umatras, marahil oras na rin para tanungin ng iba pang bansa kung sulit pa bang manatili sa entablado na unti-unti nang nawawalan ng tiwala ang mundo.

Ang Miss Universe ay hindi lamang kompetisyon—ito ay simbolo ng empowerment, oportunidad, at global unity. Ngunit paano nga ba ito mananatiling simbolo ng integridad kung mismong mga hurado at organizers ay nagsasabing may mali sa loob ng sistema?

Habang papalapit ang Miss Universe 2026, ang tanong ay hindi na “sino ang sasali?”
Kundi—sino ang mananatili?
At kanino pa manininiwala ang mundo?

Sa ngayon, iisang bagay ang malinaw: ang kwentong ito ay malayo pa sa pagtatapos. Tuloy ang pag-usok, tuloy ang imbestigasyon, at tuloy ang pagdududa. At kapag ang integridad ng isang pandaigdigang kompetisyon ang nakataya, walang bansang manonood na lamang sa gilid nang walang tanong.