“Mamahalin kita habang-buhay.”
“Ikaw lang, wala nang iba.”
“Pangako, ikaw ang pakakasalan ko.”

Ilang beses na ba natin narinig ang mga linyang ito? Sa text, sa tawag, habang magkayakap sa gabi. Sa simula, nakakakilig. Ramdam mo sa puso mo na totoo. Naniwala ka. Umasa ka. Hanggang sa isang araw, nagbago ang lahat—at naiwan ka, sugatan, nagtataka kung paano naging ganito.

Ito ang masakit na realidad na hindi madalas pinag-uusapan: na hindi lahat ng pinangakuan ay pinanindigan. At hindi lahat ng sinabing “mahal kita” ay totoo.

Laban Ka Nang Laban… Pero Ikaw Pala ang Isusuko

Sa bawat babae na nagmahal nang buo, alam mong binigay mo lahat. Hindi lang oras, kundi pati pangarap, tiwala, at sarili. Ipinaglaban mo siya sa pamilya mo, sa mga kaibigan mong nagbabala. Kahit may mga senyales, pinili mong magtiwala. Kahit may sakit, tiniis mo—dahil iniisip mong “baka magbago siya.”

Pero dumating ang araw na hindi na siya umuuwi ng maaga. Dumating ang mga gabi na ang tahimik niyang telepono ay mas maingay kaysa sa kahit anong sigaw. Hanggang sa tuluyan ka na lang niyang iniwan. Walang paliwanag. Walang closure. Tapos na lang.

Saan ka nagkulang?
Ano ang mali sa’yo?
Bakit, pagkatapos ng lahat ng sakripisyo mo, siya pa ang naunang bumitaw?

Hindi Lahat ng Binahay, Minahal

Marami ang nag-aakala na kapag “binahay ka,” ibig sabihin, mahal ka talaga. Pero ang totoo, may mga lalaking gagawin lang ang lahat—pabahay, pangakong kasal, magandang buhay—hindi dahil gusto ka nilang makasama habang-buhay, kundi dahil kailangan lang nila ng pahingahan. Isang komportableng lugar habang hindi pa sila sigurado kung sino talaga ang pipiliin nila.

At minsan, ikaw lang ang naging pansamantalang tahanan habang hinahanap niya ang babaeng talagang gusto niyang dalhin sa altar.

Masakit, ‘di ba?

Masakit malaman na habang ikaw ay umaasang kayo hanggang dulo, siya pala ay nagpaplano ng bagong simula kasama ang iba.

Hindi Lahat ng “Mahal Kita” ay Tunay

“Mahal kita” — tatlong salitang kayang buuin ang isang puso, pero kayang wasakin din ito.

Napakadaling sabihin. Pero napakahirap patunayan.
At minsan, ang taong laging nagsasabi ng “mahal kita” ang siya ring pinakamabilis manakit.

Dahil ang tunay na pagmamahal ay hindi lang puro salita. Hindi ito sukatan ng dami ng mensahe, regalo, o sweet na posts sa social media.
Ang tunay na pagmamahal ay mararamdaman sa respeto, sa consistency, sa paninindigan.

Kung kaya ka niyang saktan—pisikal man, emosyonal, o mental—yan ba talaga ang pagmamahal?

Hindi Lahat ng Yakap ay Ligtas

Nakakalungkot isipin, pero marami sa atin ang pinili pa ring manatili kahit alam nang nasasaktan na. Marami ang natutulog sa bisig ng taong unti-unti na pala silang pinapatay—hindi sa katawan, kundi sa damdamin.

Sa bawat yakap, may kasamang luha.
Sa bawat “sorry,” may kasunod na panibagong sugat.
Sa bawat “hindi na mauulit,” may nakaabang na muling sakit.

Hanggang sa masanay ka na lang.
Hanggang sa isipin mong normal lang ‘yun.
Hanggang sa makalimutan mong may buhay sa labas ng relasyong iyon.

Gising Na, Babae

Ito ang panawagan para sa’yo.
Kung binabasa mo ‘to, baka ikaw na ‘to.

Baka ikaw na ang paulit-ulit sinasaktan, paulit-ulit pinapaniwala sa kasinungalingan, paulit-ulit iniikot sa isang siklo ng sakit at pag-asa.
Tama na.

Hindi mo kailangang ipaglaban ang isang relasyon na ikaw lang ang lumalaban.
Hindi mo kailangang manatili sa lugar na unti-unti nang kumakain sa pagkatao mo.

Ang pagmamahal, kung totoo, ay hindi kailanman magiging dahilan para mawalan ka ng sarili.

Piliin Mo ang Sarili Mo

Sa lahat ng kababaihang patuloy na umiiyak sa gabi, patuloy na nagtatago ng pasa sa puso’t katawan, patuloy na umaasa kahit wasak na—ito na ang sign mo.

Hindi ka ginawa para maging “pahinga” lang.
Hindi ka ginawa para abusuhin, lokohin, gamitin, iwan.
Ginawa ka para mahalin, para igalang, para pahalagahan—hindi lang ng iba, kundi lalo na ng sarili mo.

Tama na ang trauma.
Tama na ang sugat.
Tama na ang luha.

May buhay sa labas ng relasyong ito.
May pag-ibig na hindi kailanman magiging dahilan ng takot.
At may bukas na mas maliwanag kaysa sa bawat gabing iniyak mo sa kanya.

Huling Paalala

Hindi mo kailangang hintayin pa siyang tuluyan kang sirain bago ka lumaya.
Ang tunay na lakas ay hindi sa pananatili, kundi sa pagtanggap na hindi na ito tama.
At ang tunay na pagmamahal ay hindi sinusukat sa dami ng beses mong pinatawad siya, kundi sa kakayahan mong ipaglaban ang sarili mong kapayapaan.

Kung hindi ka niya pinili, piliin mo ang sarili mo.
Kung sinaktan ka niya, huwag mo nang saktan ang sarili mo sa pagpipilit.
Kung iniwan ka niya, alalahanin mong may mga bagay na kailangang mawala para may mas mabuting dumating.

Ito na ang oras.
Ito na ang simula ng pagbangon mo.

Kaya mo ‘to.
Hindi dahil sa kanya—
Kundi dahil sa sarili mong halaga na hindi kailanman nawala.