I. Panimula: Ang Pangarap na Naglakad

Si Ferdinand de la Merced, na mas kilala sa buong Pilipinas bilang si ‘The Philippine Looper,’ ay nagsimula ng isang misyon na kasing-laki at kasing-ganda ng arkipelago. Ang kanyang layunin ay simple ngunit kahanga-hanga: libutin ang buong Pilipinas gamit lamang ang kanyang sariling mga paa. Walang bisikleta, walang sasakyan—puro lakad lamang. Ang kanyang adhikain ay hindi lamang upang subukan ang hangganan ng kanyang sariling pisikal at mental na kakayahan, kundi upang i-promote ang turismo ng bansa at, higit sa lahat, makamit ang Guinness World Records bilang taong naglakad sa pinakamaraming lugar sa Pilipinas. Nagsimula siya noong Enero 2, 2025, sa Kilometer Zero sa Luneta Park, at ang kanyang ruta ay naglalayong kumumpleto ng isang ‘loop’ mula Batanes, bababa sa Bicol, tatawid sa Samar at Leyte, makarating hanggang Mindanao at Tawi-Tawi, bago tuluyang bumalik sa pinagmulan upang makumpleto ang kanyang tinatawag na ‘loop.’

Sa simula, si Looper ay isang simbolo ng inspirasyon. Araw-araw, ang kanyang mga video ay nagpapakita ng kanyang simpleng pamumuhay: kumakain sa mga maliliit na karenderya, at minsan ay natutulog pa sa mga bahay ng mga Pilipinong nag-aalok ng tulong at tuluyan dahil sa paghanga sa kanyang sakripisyo. Unti-unti, ang kanyang paglalakbay ay napansin ng mas maraming tao. Mula sa kakaunting manonood, ang kanyang Facebook page ay umabot na sa halos isang milyong followers, at ang kanyang mga video ay umani ng milyon-milyong views. Daan-daang mga lokal na opisina ng turismo ang sumasalubong sa kanya, nag-aalok ng pagkain, nagpapakuha ng litrato, at nagbibigay pa nga ng mga sertipiko bilang patunay na dumaan siya sa kanilang lugar. Ang kanyang kuwento ay isang testamento sa pagiging matatag ng Pilipino at sa kagandahan ng bansa.

Ngunit ang diwa ng kanyang paglalakbay ay biglang nabahiran ng kontrobersya. Sa kalagitnaan ng kanyang biyahe, hindi na ang kanyang lakad ang pinag-usapan, kundi ang kanyang pakiusap, o sa mata ng marami, ang kanyang reklamo laban sa isang lokal na pamahalaan sa Negros Oriental. Ang ugat ng lahat? Ang akala niya, hindi siya ‘trinato bilang VIP.’

II. Ang Reklamo: Hindi Ako isang Karaniwang Tao

Sa isang video na ibinuhos niya ang kanyang sama ng loob, inihayag ni Looper ang kanyang pagkadismaya. Ayon sa kanya, nang dumating siya sa isang bayan sa Negros Oriental, hindi raw siya pinansin ng mga tauhan ng lokal na pamahalaan. Ang mas nakasakit daw sa kanya ay nang tanungin siya ng isang empleyado ng, “Sino ka? Ano ang kailangan mo rito?” Para kay Looper, ang tanong na ito ay tila panlalait, na nagpa-init sa kanyang dugo. Nagtanong siya kung bakit parang galit ang mga tao sa kanya, at idiniin niya na ginagawa niya ito hindi para sa sarili niya, kundi para i-promote ang turismo ng bansa. Ang kanyang pahayag ay nagpahiwatig ng kanyang inaasahan—dahil sa kanyang misyon, dapat siyang kilalanin at tratuhin nang may paggalang at, higit sa lahat, espesyal na pagtrato. Sabi pa niya, kahit hindi siya humihingi ng VIP treatment, dapat sana ay may kaunting konsiderasyon dahil sa ‘ganda ng lunes’ niya non.

Sa panig ng mga netizen, marami ang hindi umayon. Para sa kanila, tila nalilimutan na ni Looper ang tunay na esensya ng kanyang paglalakbay—ang sakripisyo at pagpapakumbaba. Nagtanong sila: Kung talagang sakripisyo ang hangad niya, bakit siya umaasa ng espesyal na trato mula kanino man? May mga nagsabing para bang inaasahan niya na bawat lugar na pupuntahan niya ay magbibigay sa kanya ng ‘red carpet treatment’ at tila nagiging ‘mayabang’ na raw siya. Ang dating inspirasyon ay naging isyu ng ‘arrogance’ o pagmamataas, at tila naging isang ‘issue’ ang kanyang paghahanap ng atensyon.

III. Ang Pag-eeskala: “History Walk” at ang Koneksyon sa Malacañang

Hindi doon natapos ang kontrobersya. Sa halip na magpakumbaba o magpaliwanag nang maayos, mas lalo pa siyang nag-ingay sa social media. Sa panibago niyang ‘rant,’ na pinamagatang “Loud and Clear,” ipinakita ni Looper kung paano nabago ng atensyon ng publiko ang kanyang pananaw at kung paano niya ‘inaangkin’ ang bawat lugar na kanyang nilalakaran.

Inangkin niya na espesyal ang bawat lugar na kanyang nilalakaran. Ang kanyang pananaw ay hindi lamang siya naglalakad, kundi gumagawa ng kasaysayan. Ayon sa kanya, kapag nadaanan niya raw ang isang siyudad, kasali na ito sa tinatawag niyang “history walk.” Ibig sabihin, nagiging parte na raw ng kasaysayan ng bansa ang lugar na iyon dahil dumaan siya. Marami ang napailing sa ganitong pananaw, na nagkomento pa na tila inakala niyang siya si Hesus na may sariling ‘Jesus Trail’ at ang kanyang paglakad ay awtomatikong nagiging tourist spot.

Nagbigay pa siya ng detalye tungkol sa kanyang pakikipag-ugnayan sa turismo ng LGU. Sinabi niya na gusto lamang daw niyang makausap ang pinuno ng turismo para mas mapadali ang proseso ng kanyang paglalakbay. Ngunit nang inalok siya ng oras para sa meeting bandang alas-10 ng umaga, nagreklamo siya dahil hindi raw siya available sa ganitong oras. Para sa kanya, kailangan daw mag-adjust ang opisina sa kanyang schedule. Ang tanong ng marami: Kung siya na ang humihingi ng pabor, bakit parang siya pa ang nag-uutos at walang kababaang loob?

Hindi rin niya nakalimutan ang pagmamalaki. Ipinagmalaki niya na siya raw ang kauna-unahang Pilipino na naglakad mula Kilometer Zero hanggang Batanes at nakarating pa sa tuktok ng Mount Apo. Sabi niya, pasok na raw sa kasaysayan ng bansa ang ginawa niyang ito. Ang bawat hakbang niya, ayon sa kanya, ay dapat purihin at bawat lugar na daanan niya ay dapat may sumaludo.

Ang pinakanakatawag-pansin ay ang kanyang pahayag tungkol sa pakikitungo. Sinabi niya na kung mabait daw sa kanya ang isang tao, magiging mabait din siya rito. Ngunit kung masama naman ang pakikitungo sa kanya, babalikan niya rin ito ng masama. Para sa marami, ito ang pinakamaling pag-uugali ng isang taong gustong magbigay inspirasyon, na nagpapakita na gusto lang niyang maging panalo sa lahat ng sitwasyon.

Upang lalong palakasin ang kanyang posisyon, sinabi ni Looper na hindi basta-basta ang ginagawa niyang paglalakad dahil nakatapat daw siya sa mga opisyal ng Malacañang. Anya, alam daw ng pambansang pamahalaan at ng kapulisan ang bawat galaw niya. Sa pahayag na ito, lalong dumami ang bumatikos. Tila ginagamit na lang niya ang pangalan ng mga ahensya para magmukha siyang makapangyarihan at para ipakitang may koneksyon siya sa itaas.

IV. Ang Panganib at ang Prioridad: Ang Bagyo

Ang hindi pa rin niya inisip ay ang katotohanang abala ang mga tao sa Negros Oriental sa paghahanda sa paparating na bagyo. Ang gusto niya, unahin siya—kahit may baha at sakuna. Hindi na niya inisip na abala ang mga tao roon sa paghahanda sa paparating na bagyo. Sinabi pa niya na lalakarin niya pa rin ang ruta kahit baha na, na para bang ipinagmamalaki niyang kaya niyang gawin ang lahat. Para sa marami, hindi na ito dedikasyon kundi katigasan ng ulo at pagpapakita ng kawalan ng pag-unawa sa kalagayan ng iba. Sa kanyang pagpupumilit, tila nawala na sa kanya ang respeto at kababaang loob na inaasahan sa isang ‘inspiring’ figure. Paulit-ulit din niyang sinasabi na hindi niya kailangan ng tulong ng iba, subalit humihingi naman siya ng konsiderasyon at espesyal na pagtrato.

V. Konklusyon: Nawawala na ang Diwa ng Paglalakbay

Mula sa pagiging simpleng ‘Looper’ na may dakilang pangarap, nagbago ang imahe ni Ferdinand de la Merced. Ang dating inspirasyon ay nabahiran ng pagmamataas at pag-aangkin ng espesyal na trato. Nawawala na ang tunay na diwa ng kanyang paglalakbay. Ang dating simpleng lakad na puno ng pangarap at dedikasyon ay nagiging personal na laban na para sa atensyon at pagkilala.

Ang publiko ngayon ay nagtatanong: Sa tuloy-tuloy ng mga post at pahayag ni Looper, layunin pa rin nga ba niya ang magbigay ng inspirasyon at i-promote ang bansa, o natatabunan na lang ito ng pagnanais niyang makilala, hangaan, at ituring na isang VIP—na may koneksyon pa sa mga nasa itaas? Ang kanyang ‘history walk’ ay nagiging ‘history of controversy.’ Ang kanyang istorya ay isang aral—na ang kasikatan ay madaling makapagpabago sa pananaw at pag-uugali ng isang tao, at minsan, ang tunay na bayani ay hindi ang taong gumagawa ng kasaysayan, kundi ang taong marunong magpakumbaba sa bawat hakbang ng kanyang paglalakbay.