Isang nakakakilabot na pagdiriwang ng katatakutan ang nakatakdang mapanood ng sambayanan sa paglulunsad ng “Gabi ng Lagim: The Movie”, ang pinakabago at pinaka-ambisyosong horror trilogy mula sa batikang programa ng GMA Network, ang Kapuso Mo, Jessica Soho. Higit pa sa simpleng pananakot, ang proyektong ito ay tumatalakay sa mga isyung panlipunan at sikolohikal, na ginagawa itong hindi lang isang karanasan ng pangingilabot kundi isang malalim na pagmumuni-muni sa kalagayan ng tao. Pinagbibidahan nina Jillian Ward at Miguel Tan Felix, ang pelikula ay sumasailalim sa direksyon ng tatlong magagaling na direktor—sina Yam Laranas, Dir. King, at Dir. Dodo Dayao—na nagbigay buhay sa tatlong natatanging kuwento ng lagim.

Ang “Gabi ng Lagim: The Movie” ay isang antolohiya ng katatakutan na nagpapakita na ang pinakamasamang multo ay hindi laging nagtatago sa dilim, kung hindi minsan ay nasa loob ng ating sariling karanasan, lipunan, at kaluluwa.

I. POCHONG: Ang Katatakutan sa Laot at ang Lihim ng Seaman
Ang unang kuwento, ang “Pochong”, ay nagdadala sa manonood sa karagatan, isang lugar na karaniwang simbolo ng pag-asa at hanapbuhay, ngunit sa pagkakataong ito ay nagiging piitan ng matinding takot. Ito ang kuwento ni Mark, isang simpleng seaman na sumampa sa barko upang maghanapbuhay para sa kanyang pamilya, lalo na sa kanyang lola. Ngunit ang hirap at sakripisyo ng pagiging Overseas Filipino Worker (OFW), ang pagkalayo sa mga mahal sa buhay, ay simula pa lamang ng kanyang pagsubok.

Ang Pochong ay isang nilalang mula sa Indonesian folklore—isang bangkay na binalutan ng puting tela, na tali-tali sa leeg, baywang, at paa. Ayon sa alamat, ito ay hindi naglalakad kung hindi tumatalon-talon, na nagdudulot ng isang kakaibang pangingilabot. Sa barkong pinagtatrabahuhan ni Mark, siya ay sinimulang gambalain ng nilalang na ito. Ngunit ang “Pochong” ba ay isa lamang multo, o ito ay repleksyon ng sikolohikal na bigat at pag-iisa na nararanasan ng mga seaman? Ang kuwento ni Mark ay nagbibigay-pansin sa mga hindi nakikitang horror ng buhay-OFW—ang kalungkutan, pangungulila, at ang misteryosong panganib na nag-aabang sa laot. Ang “Pochong” ay isang paalala na ang pait ng buhay at ang trauma ay maaaring mag-anyong halimaw na tumatalon sa ating pananaw. Sa direksyon ni Yam Laranas, inaasahang maghahatid ito ng isang visual at psychological na terror na tatatak sa isipan ng manonood.

II. SANIB: Depresyon, Bullying, at ang Pakikipaglaban ng Kaluluwa
Ang ikalawang kuwento, ang “Sanib” (Possession), ay mas tumatagos sa personal at sikolohikal na antas. Ito ang istorya ni Angel, isang dalagang humaharap sa matinding depresyon, na lalo pang pinalala ng kawalan ng atensyon mula sa kanyang inang isang OFW at ang pang-aapi (bullying) na kanyang nararanasan. Dahil sa matinding kalungkutan at kahinaan ng kanyang mental health, nagiging vulnerable o madaling lapitan si Angel ng masasamang espiritu. Ang kuwento ay nagtatampok ng exorcism o pagpapalayas ng masasamang espiritu, na naglalantad ng matinding labanan sa pagitan ng kasamaan at pananampalataya.

Ang “Sanib” ay isang napapanahong istorya na naglalayong magbigay-kamulatan (raises awareness) tungkol sa kahalagahan ng mental health. Binibigyang-diin nito ang kritikal na pangangailangan na suriin ang ating mga anak at bigyan ng sapat na atensyon ang kanilang emosyonal at mental na kalagayan. Ang kuwento ay nagpapakita na ang depresyon at trauma ay maaaring maging “bukas na pinto” para sa espirituwal na atake. Ang pangunahing mensahe nito ay ang kahalagahan ng pagpapatibay ng pananampalataya sa Diyos kahit gaano man kalalim ang pinagdadaanan. Sa pagganap ni Jillian Ward, inaasahang bibigyang-buhay niya ang bigat at pagkasira ng damdamin ng isang biktima ng depresyon at spiritual possession.

III. BARBALAM: Katatakutan, Korapsyon, at ang Aswang ng Pulitika
Ang pangatlo at huling segment, ang “Barbalam”, ay nagdadala ng katatakutan sa antas ng lipunan. Ang “Barbalam” ay isa sa mga uri ng Aswang—ang Filipino mythical creature—na ang pangunahing katangian ay ang pagiging kumakain ng patay. Ngunit ang istorya ay hindi lang tumatalakay sa isang simpleng halimaw; ito ay masusing pag-uugnay sa katatakutan at pulitika.

Ayon sa impormasyon, ang “Barbalam” ay may “underlying theme” na tumutukoy sa “abuse of power” o pag-abuso sa kapangyarihan at korapsyon (politics), mga isyung nananatiling napapanahon (very relevant) sa ating bansa. Sa konteksto ng kuwento, ang aswang na kumakain ng patay ay nagiging isang simbolo—isang matingkad na repleksyon ng mga taong nasa kapangyarihan na sinasamantala ang mga mahihina at “kinakain” ang kaluluwa at yaman ng bayan. Ang masamang nilalang ay nagiging representasyon ng kasamaan na nakaugat sa sistema ng pulitika. Sa direksyon ni Dir. Dodo Dayao, na kilala sa kanyang stylized at arthouse na diskarte sa horror, inaasahang magiging isang malalim at kontrobersyal na pagmumulat ito sa manonood.

Pagwawakas: Isang Gabing Dapat Abangan
Ang “Gabi ng Lagim: The Movie” ay hindi lamang itinatampok ang mga multo at halimaw, kundi ang mga magagaling na artista tulad nina Jillian Ward at Miguel Tan Felix, kasama pa ang iba pang pangalan sa industriya. Ito ay isang paalala na ang horror genre ay maaaring maging isang makapangyarihang platform upang talakayin ang mga sensitibong isyu tulad ng buhay-OFW, mental health, at ang kawalang-katarungan sa pulitika.

Ang pelikula ay isang panawagan para sa mas matinding kamalayan at isang matibay na pananampalataya. Kung ang inyong pananampalataya ba ay sapat na upang malabanan ang Pochong, ang Sanib, at ang Barbalam? Abangan ang “Gabi ng Lagim: The Movie” at maghandang harapin ang katotohanan ng mga kuwentong ito na hango sa totoong buhay—mga kuwentong magpapamulat at magpapalamig sa inyong dugo. Huwag palampasin ang seryosong katatakutan na ito na nagdadala ng malalim na mensahe sa bawat Pilipino. Ang gabi ng lagim ay naghihintay, at ang katotohanan ay mas nakakatakot kaysa sa mga multo.