Isang matandang lalaking naninirahan sa Pasay ang may lumang TV na hindi gumagana — pero minsan daw, tuwing alas-dos ng umaga, kusa itong bumubukas. Ngunit hindi normal na programa ang lumalabas. Laging may isang batang babae na nakaupo sa loob ng screen, parang nakatitig sa kanya. At minsan, parang may binubulong

Isang Telebisyong Wala Nang Buhay
Sa isang lumang apartment sa Pasay, nakatira si Mang Eladio, 76 taong gulang, retiradong guro. Sa kanyang sala, may isang lumang CRT television na ayon sa kanya, matagal nang sirâ. Walang plug, walang saksakan, at ginagamit na lang bilang patungan ng mga lumang pahayagan. Ngunit isang gabi, may nangyari na nagbago sa payapang buhay ni Mang Eladio.

Kusang Bumukas sa Kalagitnaan ng Gabi
Alas-dos ng madaling araw, nagising siya sa mahinang ugong ng kuryente. Nang tumingin sa direksyon ng TV, laking gulat niya — nakabukas ito. Walang antenna, wala ring cable connection, ngunit may malinaw na imahe: isang batang babae na nakaupo, nakaputi, nakatitig sa kanya mula sa loob ng screen.

Hindi gumagalaw ang bata, ngunit ang mga mata nito ay diretso ang tingin. Walang background, walang paligid. Itim lang ang likod ng screen. Sinubukan niyang lapitan ang TV, ngunit namatay ito agad… nang hindi niya man lang nasaksak sa kuryente.

Ulit-ulit Araw-araw
Simula nang gabing iyon, gabi-gabi nang bumubukas ang TV sa parehong oras: 2:00 AM. At sa bawat gabi, pareho ang eksena. Ang batang babae ay nakaupo, nakatitig. Ngunit habang tumatagal, napansin ni Mang Eladio na unti-unting gumagalaw ang bibig ng bata. Parang may sinasabi — mahina, pabulong, at hindi agad maintindihan.

Ang Binulong na Kamatayan
Sa ikapitong gabi, malinaw na niyang narinig ang sinabi ng bata. Isang mahinang boses na tila dumadaan sa pagitan ng static ng telebisyon:
“Huwag kang matakot. Sa susunod na Linggo, sabado, hapon. Darating ka na rin.”
At sa ilalim ng screen, unti-unting lumitaw ang petsa: Hulyo 27, 2025.

Mangiyak-ngiyak si Mang Eladio. Sinubukan niyang tawagan ang anak sa probinsya, pero walang sumasagot. Inisip niyang baka guni-guni lang ang lahat, o dala ng pagod at edad. Ngunit ang petsang binanggit ng bata… ay hindi umalis sa isipan niya.

Sinuri ng mga Kamag-anak
Kinabukasan, pinuntahan siya ng kanyang pamangkin. Nang ikwento niya ang nangyayari, agad nilang tinesting ang TV. Wala talagang kuryente. Sinubukan nila itong isaksak, pero hindi gumana. Nang tinanggal nila ang likod ng TV, wala na rin itong circuit board — butas at alikabok lang ang laman.

Mga Kaluskos sa Sala
Sa mga sumunod na gabi, kahit hindi na bumubukas ang TV, nagsimula nang makarinig ng mga kaluskos si Mang Eladio mula sa sala. Parang yabag ng bata. May mga anino rin siyang nakikita sa pader — maliit, pabilog ang ulo, at tila naglalaro. Ngunit tuwing sisilip siya, walang laman ang sala.

Ang Araw na Dumating
Hulyo 27, 2025. Eksaktong alas-dos ng hapon, natagpuan si Mang Eladio ng kanyang kapitbahay — nakaupo sa harap ng TV, nakangiti, ngunit wala nang buhay. Wala ring palatandaan ng pilit o sakit. Tahimik ang kamatayan niya, tila tinanggap nang buong-loob.

Sa tabi ng kanyang upuan ay isang papel. Nakasulat sa magaspang na sulat kamay:
“Hindi siya masama. Inaantay lang niya akong makauwi.”

Ang TV na Hindi Na Nagpakita Muli
Pagkatapos ng pagkamatay ni Mang Eladio, pinasuri ng mga kamag-anak ang TV sa isang technician. Kinumpirma niyang wala itong laman, wala ring kakayahang gumana — para lang daw itong shell ng telebisyon. Ngunit habang nililinis niya ito, may natagpuang lumang VHS tape sa ilalim. Walang label. Walang sulat.

Nang sinubukang i-play ang tape gamit ang ibang VHS player, lumabas sa screen ang imahe ng parehong batang babae. Ngunit sa pagkakataong ito, may hawak siyang bulaklak. At sa likod niya, may isang silid na puno ng libro — eksaktong kapareho ng sala ni Mang Eladio.

Mga Tanong na Walang Sagot
— Sino ang batang babae sa screen?
— Saan siya galing?
— At bakit niya alam ang petsa ng kamatayan ni Mang Eladio?

Isang Paalala Mula sa Kadiliman ng Telebisyon
Minsan, may mga bagay sa paligid natin na tila walang silbi na. Isang lumang TV, isang lumang tape, isang lumang kwento. Ngunit paano kung ang mga iyon ay nagiging tulay para sa isang mensahe — hindi para takutin, kundi para ihanda?

At kung sakaling bumukas ang TV mo sa kalagitnaan ng gabi…
Huwag agad lumapit.
Huwag agad patayin.
Baka may batang naghihintay sa’yo.
At baka… ikaw ang susunod niyang kausap.