LEILA DE LIMA, sa gitna ng katahimikan, ISINIWALAT ANG ISANG MADILIM NA ALAALA na nauugnay sa pagbaba ng age of responsibility. Ang panukala ni Sen. Robin Padilla, ayon sa kanya, AY ISANG NAKALULUNOS NA PAG-UULIT ng NABIGONG KASAYSAYAN!

Isang Matagal na Katahimikan, Sinundan ng Pagbubunyag

Matapos ang matagal na pananahimik mula sa publiko, muling nagpakita si dating Senadora Leila de Lima upang magbigay ng kanyang matinding saloobin tungkol sa kontrobersyal na panukala ni Senador Robin Padilla—ang muling pagbuhay sa mungkahing ibaba ang minimum age of criminal responsibility sa Pilipinas.

Ayon kay De Lima, hindi ito simpleng usapin ng hustisya kundi isang personal at malalim na sugat na muling binuksan. Sa kanyang mahabang post sa social media, ibinahagi niya ang isang masakit na alaala mula sa panahon ng kanyang panunungkulan bilang kalihim ng Department of Justice.

“Nakita ko na ang bangungot na ito noon.”

Ipinahayag ni De Lima na noong siya’y nasa gobyerno pa, matindi na ang pagtuligsa niya sa panukalang ito. “Hindi ito ang unang beses na tinalakay ang ganitong klaseng polisiya,” ani De Lima. “At noong una itong sinubukan, nakita ko mismo ang epekto—mga batang ibinilanggo, pinagkaitan ng kinabukasan, at ginamit lamang ng mas malalaking kriminal.”

Para sa kanya, ang pagbabalik ng ganitong panukala ay parang pagsasalin lamang ng kasaysayang puno ng kabiguan at kalupitan. Hindi aniya ito tunay na solusyon sa kriminalidad kundi paglalagay ng mas maraming kabataan sa masalimuot na sistema ng hustisya.

Ang Malalim na Ugat ng Kanyang Paninindigan

Hindi lang bilang dating opisyal ng gobyerno ang dahilan ng pagtutol ni De Lima. Ibinahagi rin niya ang isang personal na karanasan: isang kasong kinailangan niyang hawakan kung saan isang 10-taong gulang na bata ang kinasuhan ng pagnanakaw.

“Hindi ko malilimutan ang itsura ng batang iyon—payat, natatakot, hindi alam kung bakit siya naroon. At ang tanging kasalanan niya ay sumama sa mas matandang kabarkada na siyang tunay na utak ng krimen,” aniya.

Ayon pa sa kanya, ang kasong iyon ang nagbukas sa kanyang mga mata tungkol sa kahinaan ng sistema, lalo na kung ang bata ay walang maayos na representasyon o suporta mula sa pamilya.

Babala sa Gobyerno: “Huwag Pahirapan ang mga Bata”

Mahigpit ang panawagan ni De Lima sa mga mambabatas: pag-aralang mabuti ang epekto ng panukalang ito. “Ang tunay na hustisya ay hindi pagpaparusa agad. Ito ay pag-unawa, paggabay, at pagbibigay ng pagkakataong magbago,” ani niya.

Tinuligsa rin niya ang pananaw na ang kabataan ay ginagamit lamang ng sindikato upang makalusot sa batas. “Kung totoo man ito, ang tanong ay—bakit hindi natin tinutukan ang mga sindikatong ito? Bakit ang mga batang biktima pa ang pinaparusahan?”

Mas Epektibong Solusyon: Rehabilitasyon, Hindi Kulong

Sa halip na ibaba ang age of criminal responsibility, iminungkahi ni De Lima ang pagpapalakas ng juvenile intervention programs, mas maraming child psychologists sa mga komunidad, at ang pagpapatupad ng mahigpit na batas laban sa child exploitation.

“Kung ang layunin ay protektahan ang lipunan, dapat nating tulungan ang mga batang ito na huwag mahulog sa krimen, hindi sila itulak sa lalong masamang kapalaran,” dagdag pa niya.

Isang Paalala sa Lahat: “Ang Kabataan ay May Pag-asa”

Sa kanyang pagtatapos, ibinahagi ni De Lima ang isang malalim na paalala: “Ang bawat bata ay may potensyal. Bawat isa ay may kakayahang magbago, matuto, at magkaroon ng bagong simula. Huwag natin silang agawan ng pagkakataong iyon.”

Hinimok niya ang publiko na makiisa sa panawagang ito at huwag hayaang maulit ang nakaraang trahedya kung saan maraming kabataan ang nawalan ng kinabukasan dahil sa maling polisiya.

Sa Gitna ng Katahimikan, Isang Boses ng Konsensya

Ang pahayag ni Leila de Lima ay nagbukas ng panibagong diskurso—hindi lamang tungkol sa legalidad kundi pati na rin sa moralidad ng panukalang ito. Sa gitna ng pulitika at ingay ng Senado, ang kanyang tinig ay nananatiling paalala na ang tunay na hustisya ay may puso.

At sa bawat batang Pilipino, ang kanyang mensahe ay malinaw: “Hindi kayo ang problema—kayo ang pag-asa.”