LUMISANG PAALAM: ANG HULING SANDALI NI COCOY LAUREL KASAMA SI NORA AUNOR

ISANG PAMANA NG MUSIKA, PELIKULA, AT PAGMAMAHAL NA DI MALILIMUTAN

Isang malungkot na araw para sa industriya ng sining at musika sa Pilipinas. Pumanaw na si Victor “Cocoy” Laurel, isa sa mga pinakatinitingalang aktor at mang-aawit ng kanyang henerasyon, sa edad na 72, noong Sabado, Hunyo 14, 2025. Ngunit higit sa anupaman, isang tagpo bago ang kanyang pagpanaw ang mas lalong nagpaluha sa marami—ang kanyang huling sandali, kung saan tahimik niyang hinawakan ang kamay ni Nora Aunor, ilang linggo lamang bago siya tuluyang mamaalam.

ISANG LIDER NG MUSIKA AT PELIKULA NOONG DEKADA ’70

Si Cocoy Laurel ay hindi lamang kilala bilang isang leading man noong 1970s. Isa siyang haligi ng musikal at drama sa entablado at pelikula. Mula sa kanyang mga pagganap sa “The King and I,” “Camelot,” at “West Side Story,” hanggang sa kanyang mga pelikula kasama ang mga pinakamagagaling na aktres ng panahong iyon, kabilang si Nora Aunor—ang kanyang pangalan ay tumatak sa bawat yugto ng sining Pilipino.

Ang kanyang tinig ay mala-anghel, ang kanyang presensya ay marangal. Ngunit sa likod ng kanyang tagumpay ay isang taong mapagpakumbaba, may malalim na pananampalataya, at pusong bukas sa pagtulong.

ANG HULING PAGKIKITA KAY NORA AUNOR

Ayon sa mga malapit sa pamilya, ilang linggo bago siya pumanaw, muling binisita ni Cocoy si Nora Aunor sa kanyang tahanan. Mahina na ang kanyang katawan ngunit pinilit niyang makausap at makasama ang matagal nang kaibigang artista.

Sa isang tahimik na kwarto, habang kapwa may edad na at tinatanggap na ang katotohanang lumilipas ang panahon, magkahawak silang naupo—walang kamera, walang media, tanging dalawang kaluluwang minsang nagsama sa sining at tagumpay.

Sabi ng isang nakasaksi, “Hinawakan niya ang kamay ni Ate Guy, sabay sabing, ‘Salamat, kasi naging bahagi ka ng musika ko, at ng puso ko.’”

ISANG PAMANA NG PANANAMPALATAYA AT MUSIKA

Sa opisyal na pahayag ng kanyang pamilya sa Celia Diaz Laurel Facebook page, sinabi nilang:

“We entrust our dear brother, Victor, into the hands of our almighty Lord. He worshipped God and praised Him through his music and artistry, and blessed others so generously.”

Ang kanyang musika ay hindi lamang aliwan—ito’y naging daluyan ng inspirasyon. Sa bawat kanta na kanyang inawit, sa bawat entabladong kanyang tinindigan, ay nadama ang kanyang pananampalataya at pagmamahal sa kapwa.

INDUSTRIYA, NAGLULUKSA SA PAGKAWALA NG ISANG ALAMAT

Isa-isa nang nagpahayag ng pakikiramay ang mga artista, director, singer, at tagahanga sa social media. Tinawag siyang “gentleman of the stage,” “king of elegance,” at “a rare soul in Philippine entertainment.” Ang dating mga katrabaho ay nagsabing si Cocoy ay hindi lang mahusay na artista, kundi isang tunay na ginoo—mapagkumbaba, marunong makinig, at laging may paggalang sa kanyang kapwa.

“Hindi lang siya naging leading man sa pelikula, kundi sa buhay,” ani ng isang dating co-star.

ISANG HENERASYONG LUMAKI SA TINIG NIYA

Para sa mga lumaki noong dekada ’70 at ’80, hindi malilimutan ang boses ni Cocoy Laurel—malamig, buo, at puno ng damdamin. Ginamit niya ang kanyang boses hindi lamang sa entablado kundi sa mga fundraising events, religious gatherings, at mga outreach programs. Hindi niya kailanman tinanggihan ang isang imbitasyon kung ito’y para sa isang mabuting adhikain.

ANG HULING BAHAGI NG KANYANG BUHAY

Sa mga huling taon ni Cocoy, mas pinili niyang manahimik at mamuhay nang simple. Mas marami siyang oras para sa pamilya, simbahan, at kanyang mga apo. Ngunit ang kanyang kontribusyon sa sining ay hindi kailanman nawala sa puso ng sambayanang Pilipino.

Kahit hindi na madalas makita sa telebisyon, ang kanyang pangalan ay palaging binabanggit kapag may usapan tungkol sa “klaseng talento” at “true artistry.”

PAGPUPUGAY MULA SA MGA MAHAL SA BUHAY

Ayon sa kanyang kapatid na si Celia, “He lived his life with purpose. He was a brother, a father, a singer, and a man of God. His legacy will continue—not through monuments, but through the lives he touched.”

Ang kanilang pamilya ay kasalukuyang nagluluksa ngunit nagagalak din na si Cocoy ay namatay na may kapayapaan, may pagmamahal, at may pananampalatayang buo hanggang huli.

ANG MENSAHE NG HULING PAGHAWAK

Sa huling tagpong iyon kay Nora Aunor, sinabi ni Cocoy ang isa sa mga pinakamasidhing linyang tumatak sa lahat ng narinig:

“Ang sining natin ay hindi para sa sarili lang. Ginawa natin ito para sa bayan. At ikaw, Nora, ay isa sa mga dahilan kung bakit hindi ko kailanman tinalikuran ang entablado.”

At sa simpleng yakap na iyon, dalawang alamat ay nagpaalam sa isa’t isa—hindi sa lungkot, kundi sa pasasalamat.

ISANG PAMANA NA DI MAMAMATAY

Ang pangalan ni Cocoy Laurel ay mananatili sa kasaysayan—hindi lamang bilang aktor at mang-aawit, kundi bilang simbolo ng kagandahang-loob, tunay na sining, at paninindigan sa pananampalataya. Sa bawat pag-awit ng “Impossible Dream,” sa bawat pagtatanghal sa teatro, mananatiling buhay ang kanyang alaala.

PAALAM, COCOY LAUREL. SALAMAT SA HIMIG NG IYONG BUHAY.