Sa isang tahimik na barangay sa Cagayan de Oro City, may pamilyang dahan-dahang winasak hindi ng bagyo, hindi ng krimen, kundi ng isang desisyong ginawa sa gitna ng matinding kahirapan. Isang desisyong inakalang makakapag-ahon sa kanila sa hirap, pero hindi nila alam na iyon pala ang simula ng pagkaguho ng kanilang pag-aasawa, paggalaw ng kanilang konsensya, at tuluyang pagpapakulong sa kanilang sarili.

Si Adam, dating factory worker, ay isa lamang sa libo-libong Pilipino na nawalan ng trabaho noong pandemya. Mula sa maayos na sweldo, isang araw ay bigla siyang nagising na wala nang kumpanya, wala nang trabaho, at wala nang pag-asang maibalik agad ang normal nilang buhay. Ang asawa niyang si Karen, dating online seller, ay halos wala na ring kinikita dahil humina ang benta at halos tumaas ang presyo ng lahat ng bilihin.

Sa loob ng bahay nila, araw-araw ay tanong kung may pagkain pa ba. Minsan, isang beses lang silang kumakain para lang mauna ang gatas at diaper ng kanilang dalawang taong gulang na anak. At sa gitna ng gutom, pag-aalala at pagod, unti-unti ring nawasak ang katahimikan ng kanilang pagsasama. Parehong hindi nakapagtapos ng pag-aaral, parehong maagang nagka-anak, parehong nangangapa sa dilim ng buhay.

Isang gabi, habang hawak ni Karen ang listahan ng utang at bayarin, may napansin siyang ad sa Facebook para sa isang dating app. Isang advertisement na sa una ay tinitigan niya nang may pagdududa, pero sa desperasyon, dinownload niya ito. Sa isang iglap, binuksan niya ang pinto sa mundong hindi niya inaasahang magpapabago ng lahat.

Doon niya nakilala si James Grayson, isang 58-anyos na Amerikano mula Los Angeles. May maliit na trucking business, diborsiyado, at tila seryoso sa paghahanap ng babaeng makakausap at makakasama. Sa simula, inakala ni Karen na scam—pero kakaiba ang tono, kakaiba ang paraan ng pakikipag-usap ni James. At sa bawat mensahe, unti-unti siyang nahulog sa ideya na baka ito na ang sagot sa kanilang paghihirap.

Hindi niya itinago ang lahat kay Adam. Ipinagtapat niya ang tungkol kay James nang hindi pa man umaabot sa mas malalim na relasyon. Mabilis uminit ang ulo ni Adam. Uminom, nanahimik, at buong magdamag ay walang imik. Pero kinabukasan, habang lumilinaw ang isip, dumating ang mapait na realizasyon—baka wala na silang ibang paraan para mabuhay. Baka tama si Karen. Baka ang lalaking ito ang sagot sa kanilang problema.

Isang desisyong pilit niyang kinalma ang sarili: pumayag siyang makipagrelasyon ang kanyang asawa sa banyagang lalaki, basta wala raw “masamang mangyayari” at hanggang video call lang ang lahat. Isang kasunduang puno ng pangamba at takot, ngunit desperadong sinang-ayunan para lang may maipakain sa anak.

At ito nga ang naging simula.

Linggo-linggo, may dumarating na pera mula kay James. Unti-unting naging maayos ang takbo ng kanilang buhay: nakakabili ng cellphone, nakakabayad ng mga bills, at may laman na ang kanilang hapag-kainan. Pero kapalit nito ang mga pribadong video call sa kwarto—mga tawag na naririnig ni Adam mula sa kabilang silid habang inaalagaan ang anak nila.

Hindi man niya aminin, bawat tawag ay kutsilyong dumudurog ng puso niya. Pilit niyang iniisip: trabaho lang. Wala namang aktwal na nangyayari.

Pero habang tumatagal, may hindi na niya makontrol.

Si James, na noong una ay nagbibigay lang ng pera, unti-unting nahulog ang loob kay Karen. Hindi na lang kasiyahan ang hinahanap niya—kundi relasyon, at totoong pagmamahal. Si Karen naman, na minsang kumapit lang dahil sa pangangailangan, ay bumigay rin sa pagkalinga, lambing, at atensyon ni James.

At si Adam? Unti-unting nawawala sa gitna ng kwentong sila dapat ang bida.

PAGDATING NG PAGKAKATAONG IKINABIGLA NG LAHAT
Noong binuksan muli ng Pilipinas ang borders nito, hindi na nag-aksaya ng oras si James. Nag-book siya agad ng flight para makilala nang personal ang babaeng minahal niya online. Nang malaman ito ni Karen, bumalot ang takot sa kanya. Kaya gumawa sila ni Adam ng plano: magpanggap na magkapatid, at ang kanilang anak ay ipapakitang anak ni Adam sa ibang babae.

Nang dumating si James sa airport, sinalubong siya ni Karen na may ngiting puno ng emosyon. Ngunit ang hindi inaasahan ni Adam: bago pa makapagsalita si James, hinalikan agad ni Karen ang dayuhan. Isang halik na hindi pang-papel lang. Isang halik na may damdamin. Isang halik na sumaksak sa puso niyang nagmamasid sa gilid, bitbit ang anak.

Sa unang gabi ni James sa kanilang bahay, nag-inuman sila, nagkuwentuhan, nagkantahan. Ngunit nang pumasok na ang dalawa sa kwarto, unti-unting nabiyak ang huling pisi ng pasensiya ni Adam. Sa manipis na dingding na naghihiwalay sa kanila, narinig niya ang lahat—ang halakhak, ang mga bulong, ang bawat tunog na hindi niya malimutan.

Sumabog ang galit. Sa sobrang selos at sakit, bigla niyang pinwersang buksan ang pinto. Nagulo ang kwarto. Nagkasuntukan. At bago niya namalayan, nawalan ng malay si James.

Dinala ang dayuhan sa ospital, si Karen ay nanginginig sa takot, at si Adam ay tumakas, dala ang perang ibinigay ni James. Ngunit hindi nagtagal—natunton siya ng mga pulis.

ANG TULUYANG PAGBAGSAK
Habang nasa ospital si James, natuklasan ng mga pulis ang relasyon niya at ni Karen. Paglabas niya, dumiretso siya sa PNP at nagsampa ng dalawang kaso:
— serious physical injuries laban kay Adam
— estafa by deceit laban kay Karen

Nahuli ang mag-asawa. Naiwan ang bata sa lolo’t lola. At sa loob ng kulungan, doon nila tuluyang naramdaman ang bigat ng desisyong minsan ay inisip nilang makakapag-ahon sa kanila mula sa kahirapan.

ANG MASAKIT NA ARAL
Minsan, kapag gipit ang buhay, madaling makita ang maling desisyon bilang pinakamadaling solusyon. Sa kwentong ito, gumamit sila ng tao. Niloko nila ang nagtiwala at nagmahal. At ang presyo ng panloloko, kahit gaano kaganda ang simula, ay laging babalik sa iyo nang mas malaki, mas masakit, at mas mabigat.

Hindi kinulang si James sa kabutihan. Pero kinulang sina Karen at Adam sa katapatan. At sa huli, ang pera, gaano man karami, ay hindi kayang bilhin ang kapalit ng respeto, tiwala, at dangal na minsan mo lamang dapat binibigay.