Ang maliit na bayan ng Hollow Creek ay kilala noon bilang tahimik at relihiyosong komunidad—isang lugar kung saan halos lahat ay magkakakilala, at ang simbahan ang puso ng bawat Linggo. Ngunit sa gabi ng Abril 17, 1999, ang katahimikan ay nagwakas nang mawala ang limang bata matapos ang misa sa St. Matthew Parish.

Dalawampu’t anim na taon ang lumipas bago muling nabuksan ang lumang sugat. At sa pagbabalik ng mga imbestigador, natuklasan nila ang mga bakas ng drag marks sa paligid ng lumang baptism pool—mga bakas na nagdala sa kanila sa isang lihim na silid na walang sinuman ang dapat sana’y makakita.

Noong gabi ng pagkawala, masigla ang simbahan. May youth gathering para sa mga batang edad walo hanggang labing-isa. Isa sa kanila ay si Clara Monroe, isang batang masigla at laging unang kumakanta sa choir. Kasama niya ang apat pang bata: sina Eddie, Laura, Ben, at Sophie.

Pagkatapos ng misa, bandang alas-otso, nagpaalam ang mga bata na pupunta sa likod ng simbahan para tumulong magligpit ng gamit. Mula noon, hindi na sila muling nakita.

Nabuhay sa takot ang buong bayan. Nagsagawa ng malawakang search operation, sinuyod ang kagubatan, pati na ang lawa sa likod ng simbahan. Wala ni isang bakas. Tanging isang punit na panyo lamang ang natagpuan, malapit sa baptism pool—ang parehong lugar kung saan madalas isagawa ang binyag.

Sa loob ng maraming taon, nanahimik ang kaso. Hanggang nitong taon, habang isinasagawa ang renovation ng lumang simbahan, may mga manggagawang nakapansin ng kakaiba. Sa ilalim ng altar, natagpuan nila ang isang lumang pinto, nakaselyo ng semento. Nakasulat sa ibabaw nito ang mga salitang:
“Forgive them, for they are saved.”

Tinawag agad ang mga awtoridad. Sa pagbubukas ng pinto, bumungad ang makipot na hagdang pababa. Mabaho, madilim, at puno ng lumang tubig. Habang bumababa ang mga imbestigador, napansin nilang may mga marka sa sahig—parang mga bakas ng paghila ng mabibigat na bagay, at mga galos sa bato na tila gawa ng kuko.

Doon nagsimula ang panginginig ng lahat. Sa dulo ng hagdan, may maliit na silid, bilog ang hugis, at sa gitna nito ay may lumang baptism pool. Sa paligid, may mga ukit sa pader—mga pangalan. At sa bawat pangalan, katapat ang taon 1999.

Isa-isa nilang binasa: Clara. Eddie. Laura. Ben. Sophie.

Nakahinga lang sila nang malalim nang makita sa gilid ng pader ang lumang kahon na may kalawang na kandado. Nang buksan, naroon ang mga gamit ng mga bata—isang ribbon, isang laruan, isang maliit na rosaryo, at isang kuwaderno. Sa loob ng notebook, may nakasulat na ilang pahina, tila gawa ng isa sa mga bata.

“I can hear the bells again. Father says we must stay until we are clean.”

Hindi makapaniwala ang mga imbestigador. Ayon sa mga tala, si Father Donnelly, ang pari noong panahong iyon, ay biglang umalis papuntang Europa isang linggo matapos mawala ang mga bata. Wala nang nakarinig sa kanya simula noon. Ngunit ngayon, lumalabas na siya ang huling taong nakita kasama ang mga bata bago sila mawala.

Habang patuloy ang imbestigasyon, natuklasan ng forensic team na ang ilalim ng baptism pool ay may isa pang lagusan—isang makitid na daanan patungo sa likod ng simbahan. Doon nila natagpuan ang mga kalansay ng limang bata, nakahiga nang magkakadikit, na para bang natutulog.

Ang simbahan ay agad isinara. Ang mga labi ay dinala sa ospital para sa DNA testing, at kinumpirma—sila nga ang limang batang nawala noong 1999. Sa tabi ng kanilang mga katawan ay isang lumang rosaryo na yari sa pilak.

Sa press conference, halos maiyak ang hepe ng pulisya nang sabihin:
“Dalawampu’t anim na taon silang hinanap, at ngayon lang natin sila tuluyang nahanap. Hindi natin alam kung anong klaseng ritwal ang ginawa sa kanila, pero ngayon, makakamit na nila ang hustisya.”

Ang buong Hollow Creek ay nagluksa muli. Ang mga dating bata noon na ngayon ay may sarili nang mga anak ay nagtungo sa simbahan upang mag-alay ng kandila. Sa gitna ng katahimikan, may maririnig na mga bulungan—hindi ng takot, kundi ng panalangin para sa kaluluwa ng limang batang biktima ng isang misteryong tumagal ng mahigit dalawang dekada.

Ngayon, ang dating baptism pool ay tinakpan na, at ang silid sa ilalim ng simbahan ay ginawang memorial site. Sa isang pader nakasulat ang mga salitang:
“For the children who waited in the dark, may the light finally find you.”

Minsan, hindi natatapos ang kwento sa pagkawala—natatapos ito sa katotohanang matagal nang naghihintay lumitaw sa liwanag.