Sa malamig na sahig ng isang inuupahang apartment sa Pasig, nakaupo si Gina Alvarez, yakap-yakap ang isang lumang bag na may lamang limang libong piso—ang huling patunay ng kaniyang halos isang dekadang buhay bilang may-asawa. Sa silid na iyon, natapos ang isang kuwento ng pag-ibig, sinundan ng pagtataksil at matinding panghahamak. Ang kaniyang asawa, si Renato Alvarez, ay umuwi, naghagis ng pera, nag-iwan ng mga mapapait na salita tungkol sa kaniyang pagiging “walang silbi,” at tuluyan siyang tinalikuran. Ang nag-iisang dibdib ni Gina ay sinamahan na ang isang mas bata, mas sophisticated, at mas matapang na babae, si Vanessa, isang real property agent na matagal na nilang nababalitaan. Sa sandaling iyon, ang akala ni Renato at ng karibal niya: mananatiling tikom ang bibig ni Gina, mananatili siyang mahina, at hindi na kailanman babangon. Pero nagkamali sila.

Si Gina Alvarez ay isang simpleng probinsyana mula sa Visayas, isang high school graduate na may malambot na kalooban at sanay umasa sa kaniyang asawa sa lahat ng bagay. Mula nang ipanganak niya ang kaniyang anak na si Mika, walong taong gulang, hindi na siya pinayagang magtrabaho ni Renato. Ang kaniyang mundo ay umikot lamang sa apat na sulok ng kanilang bahay. Wala siyang sariling pera, walang alam sa pag-asikaso ng mga legal na papeles, at wala siyang lakas ng loob na humarap sa ibang tao nang mag-isa. Ito ang dahilan kung bakit, nang siya’y iwanan, ang matinding hiya at takot ang unang kumain sa kaniyang loob.

Isang linggo matapos ang pag-alis ni Renato, sinubukan ni Gina na magpakatatag. Naglakas-loob siyang hanapin si Vanessa sa kaniyang opisina, umaasang sa pamamagitan ng pagmamakaawa ay maaari pa niyang mabawi ang kaniyang asawa. Ngunit imbes na makinig, sinalubong siya ng matinding pagmamaldita at pangungutya ni Vanessa. Tinawag siyang walang ambag sa yaman ni Renato. Dahil sa kaniyang kakulangan ng lakas ng loob at sa matinding hiya, hindi na nakasagot si Gina. Umalis siya, ramdam na parang siya ang may kasalanan sa lahat. Gabi-gabi, tanging ang tahimik na pagtatapik sa natutulog niyang anak ang kaniyang ginagawa, umaasa na babalik si Renato. Subalit, habang lumilipas ang mga linggo at buwan, unti-unti niyang natutunan ang masakit na katotohanan: hindi na babalik ang asawa niya.

Kinailangan nilang lumipat sa isang masikip at mura na apartment sa Mandaluyong, na may amoy ng luma at halumigmig mula sa sira-sirang dingding. Ginamit niya ang natitirang limang libong piso bilang puhunan sa isang maliit na tindahan sa tapat ng gusali. Ngunit hindi naging madali ang negosyo. Wala siyang kaalaman sa pamamalakad, at ang mga kapitbahay ay nauuna ang utang bago ang bayad. Madalas, nauubos ang paninda at wala siyang pondo para makapag-supply ulit. Habang siya at si Mika ay nagtitiyaga sa kanin at tuyo, nabalitaan niya sa mga dating kakilala ang marangyang buhay nina Renato at Vanessa. May mga litrato sa social media na nagpapakita ng kanilang paglalakbay sa ibang bansa, pag-post sa bago nilang bahay sa Tagaytay, at pagbili ng mga ari-arian. Sa tuwing nakikita niya ang kaniyang anak na tahimik, walang baon, at walang kumpletong pamilya, lalo siyang pinanghihinaan ng loob. Ang pananahimik niya ay tila nagbigay ng pahintulot sa pagyurak sa kaniyang karapatan.

Ang turning point sa kaniyang kuwento ay dumating sa pinakasimpleng tagpuan: sa eskuwelahan, habang sinusundo niya si Mika. Nakilala niya si Catherine Rodriguez, ina ng kaklase ni Mika. Sa pagbabahagi ng kaniyang mabigat na problema at karanasan sa kaniyang asawa, matyagang nakinig si Catherine. Hindi alam ni Gina, ngunit ang asawa ni Catherine ay isang kilalang abogado sa lungsod. Sa unang pagkakataon, may nagsabi kay Gina—nang may sapat na kaalaman—na hindi siya walang silbi. Mayroon siyang batas na pumoprotekta sa kaniya bilang legal na asawa at sa karapatan ng kaniyang anak sa lahat ng ari-arian ni Renato. Ang kaniyang matagal nang takot ay biglang napalitan ng isang bahagyang init ng kumpyansa.

Nang linggo ring iyon, sinamahan siya ni Catherine sa law firm. Ito ang unang beses na nakaupo si Gina sa harap ng isang mesa na puno ng makapal na folders at dokumento. Doon, ipinaliwanag ng abogado ang tungkol sa conjugal property—na lahat ng naipundar habang sila ay kasal, anuman ang pangalan sa titulo, ay pag-aari ng mag-asawa sa pantay na hati. Malaki man ang kaniyang gulat, naging malinaw ang depensa: hindi kailangang magtrabaho sa labas ng bahay si Gina para magkaroon ng karapatan, dahil ang pagiging full-time wife at ina ay sapat na kontribusyon sa kanilang pamilya. Hindi lang siya iniwanan ni Renato, tinanggalan din siya ng karapatan sa yaman na para rin naman sana sa kanilang anak.

Nang hawakan niya ang mga dokumento na naglilista ng mga ari-arian ni Renato—tatlong lupa, isang bahay sa Cavite, isang condo sa BGC, dalawang sasakyan, at iba pa—doon niya naramdaman ang bigat ng kaniyang dibdib, ngunit kasabay nito ang pag-usbong ng isang hindi inaasahang lakas. Nagsimula siyang maghanda ng mga dokumento para sa Claim for Conjugal Property at Enforcement of Child Support. Nanginginig man ang kaniyang kamay, nilagdaan niya ang mga papeles. Wala na siyang balak umatras.

Pagkalipas ng dalawang linggo, dumating ang summons kay Renato. Ito ang unang pormal na strike ni Gina. Sa halip na makipag-ayos, sinalubong siya ni Vanessa ng pananakot at pagbabanta para lamang iatras ang reklamo. Ngunit iba na si Gina. Sa payo ng abogado, inipon niya ang lahat ng mensahe ni Vanessa bilang karagdagang ebidensya para sa kaso. Itinakda ng korte ang paghaharap ng dalawang panig.

Agosto 2016, sa unang pagharap sa korte, naroon si Renato—malamig ang tingin, walang bakas ng dating pagtingin. Hinarap niya ang korte, umapela na ibasura ang kaso, at idinahilan na wala siyang naitulong. Ngunit malinaw ang paninindigan ng abogado ni Gina. Isa-isang iprinesenta ang mga ebidensya: ang Marriage Certificate, ang testimoniya ni Gina na siya mismo ang inutusan ni Renato na manatili sa bahay, at ang mga testimonya ng mga testigo para patunayan ang pagtataksil ni Renato. Tahimik lang si Gina, ngunit sa unang pagkakataon, natuto siyang tumingin nang diretso at magsalita nang malinaw sa mata ng asawa. Unti-unti niyang nabawi ang dignidad na matagal nang inalis sa kaniya.

Habang tumatagal ang paglilitis, mas lalong lumabas ang matitinding ebidensya. Sa tulong ng mga subpoena, nakuha ng abogado ang mga financial documents at bank statements na nagpapakita kung paano ginamit ni Renato ang pera ng mag-asawa para sa mga luho at biyahe kasama si Vanessa. May mga resibo ng hotel sa ibang bansa, airline tickets para sa dalawa, at pagbili ng mamahaling alahas na hindi kailanman napunta kay Gina. Ipinakita rin sa korte ang mga titulo ng ari-arian—pati na ang bahay sa Tagaytay kung saan niya itinitira si Vanessa. Lahat ay binili habang kasal sila. Sa bawat presentasyon, lalong sumisikip ang panga ni Renato, at ang dating matapang ay tila nawalan ng dila sa harap ng husgado.

Matapos ang ilang buwan ng pagdinig, naglabas ng pasya ang korte. Panalo si Gina. May karapatan siya sa 50% ng lahat ng ari-arian at sa buwanang sustento para kay Mika hanggang makapagtapos ito ng kolehiyo. Inutusan din si Renato na ilipat sa pangalan ni Gina ang bahagi ng mga titulo at bank accounts na nakalaan para sa kaniya.

Ang pagbabago sa buhay ni Gina ay mabilis. Milyon-milyon ang natanggap niya mula sa kaniyang conjugal share. Hindi niya ito ginastos nang basta-basta. Sa payo ng kaniyang abogado at ni Catherine, bumili siya ng isang lote sa Mandaluyong at pinatayuan ng dalawang palapag na apartment na pauupahan—opisyal siyang naging landlady. Ang natitirang halaga ay inilagay niya sa bangko para sa pag-aaral ni Mika at sa maliit na negosyo. Higit pa rito, hindi lang civil case ang kaniyang ipinanalo. Naisampa rin ang kasong Concubinage laban kay Renato at Vanessa. Si Renato ay sinentensiyahan ng limang taong pagkakakulong (na agad niyang napiyansahan), samantalang si Vanessa ay pinatawan ng destiero (banishment), na nag-uutos na huwag siyang lumapit sa isang partikular na distansya kay Gina at Mika.

Tuluyan nang bumagsak ang reputasyon nina Renato at Vanessa. Napilitan si Renato na ibenta ang ilan sa mga ari-arian para mabayaran ang buwis at ang kabuuan ng sustento kay Mika. Si Vanessa, matapos patawan ng destiero, ay lumipat sa probinsya ng kaniyang mga magulang para umiwas sa iskandalo.

Inakala ni Gina noong una na wala siyang kakayahang lumaban. Akala nina Renato at Vanessa, sapat na ang panghahamak para tuluyan siyang maglaho. Ngunit nagkamali sila. Ang kaniyang panalo ay hindi nakamit sa lakas ng sigaw o galit, kundi sa isang papel na matagal nang nakatago sa kaniyang aparador: ang Marriage Certificate. Ito ang nagpaloob sa kaniya ng karapatan at nagpatunay na ang pagiging full-time wife ay may sapat na halaga at proteksiyon sa mata ng batas. Ito ang kaniyang epic revenge—isang tagumpay na hindi lang nagbalik ng kaniyang yaman, kundi nagbalik ng kaniyang dignidad at nagbigay ng tunay na kalayaan para sa kaniyang anak.