Isang napakabigat at madamdaming kwento ang bumalot sa publiko matapos buong tapang na ibahagi ng kilalang TV personality na si Kim Atienza, o Kuya Kim, ang tunay na pinagdaanan ng kanilang pamilya. Sa isang emosyonal na paglalahad, sa unang pagkakataon ay inilahad niya ang buong kwento sa likod ng paglisan ng kanyang pinakamamahal na anak na si Emman, isang masakit na katotohanan na matagal nilang piniling sarilinin.

Ayon kay Kuya Kim, ang kanilang pamilya ay matagal na tahimik na lumalaban kasama si Emman, na dumanas ng isang malubhang karamdaman. Sa loob ng maraming buwan, pinili nilang ilihim sa publiko ang tunay na kalagayan ng bata. Ang kanilang desisyon ay ginawa upang maprotektahan si Emman mula sa labis na atensyon at presyon mula sa mundo, na may tanging hangarin na mabigyan siya ng normal at masayang buhay hangga’t maaari, kahit pa unti-unti nang humihina ang kanyang katawan. Nais nilang manatili siyang masaya at puno ng pag-asa hanggang sa kanyang huling sandali.

Sa kabila ng mabigat na pagsubok na kanyang dinadala, inilarawan ni Kuya Kim si Emman bilang isang batang hindi kailanman nawalan ng ngiti at tapang. Nagsilbi itong inspirasyon sa buong pamilya dahil sa kanyang positibong pananaw at matibay na pananampalataya. Kahit batid niya ang hirap ng kanyang kalagayan, hindi kailanman nagreklamo ang bata. Ang mga salitang “Daddy, okay lang ako” ang laging sinasabi ni Emman, na siyang pinakamabigat na maririnig para sa isang magulang na nakikita ang pinagdadaanan ng anak.

Habang patuloy na lumalaban si Emman, mas lalong naging matatag ang samahan ng kanilang pamilya. Natutunan nilang ipasa-Diyos ang lahat sa gitna ng pagod, pag-aalala, at mga gabing tahimik na pag-iyak. Bawat araw na kasama si Emman ay itinuring nilang isang biyaya at isang pagkakataon upang magpasalamat. Ang bawat ngiti ng bata, kahit ito ay nahihirapan na, ay nagsilbing dahilan para sila man ay ngumiti.

Nang dumating ang araw na kinatatakutan ng lahat, sa mga huling sandali ni Emman, tahimik na nagtipon ang buong pamilya sa kanyang tabi. Hawak-hawak ni Kuya Kim ang kamay ng anak habang marahan itong pumipikit at nagpapahinga. Sa katahimikan ng panalangin at sa gitna ng mga hikbi, naramdaman ni Kuya Kim na ang kanyang anak ay hindi natatakot. Ramdam niyang payapa na ito at handa nang magpahinga, at kahit gaano kasakit, alam niyang hindi na ito nagdurusa.

Inamin din ni Kuya Kim na matapos ang paglisan ni Emman, dumaan siya sa matinding kalungkutan at depresyon. Maraming gabi siyang nagkukulong at umiiyak nang palihim, habang pilit pa ring pinapakitang matatag sa harap ng kamera at sa kanyang pamilya. Sa likod ng mga ngiti ay isang pusong durog ng isang amang nangungulila. Paulit-ulit na bumabalik sa kanyang isipan ang boses at mga yakap ni Emman.

Sa paglipas ng panahon, unti-unti niyang natutunan na tanggapin ang katotohanan sa tulong ng kanyang pamilya at pananampalataya. Ang pagdalaw sa puntod ni Emman ay hindi na lang nagdudulot ng lungkot, kundi ng kapanatagan, dahil alam niyang nasa mas magandang kalagayan na ang kanyang anak.

Sa pagtatapos ng kanyang pagbabahagi, nag-iwan si Kuya Kim ng isang makapangyarihang mensahe para sa lahat ng magulang. Aniya, ang tunay na kayamanan ay ang oras na ginugugol natin sa ating pamilya. Ang karera at kasikatan ay lilipas, ngunit ang alaala ng pagmamahal ay mananatili. Pinayuhan niya ang lahat na yakapin ang kanilang mga anak araw-araw at sabihin kung gaano nila ito kamahal, bago pa maging huli ang lahat.