Sa Balance of Justice: Ang Matinding Kwestiyon ni Senador Marcoleta, at Ang Nakakabahalang Implication ng Selective Justice sa Kaso ni Martin Romualdez

Ang Philippine political landscape ay muling niyayanig ng isang isyu na nagtataas ng malalim na pagdududa sa integrity ng judicial process at sa principle ng rule of law: ang kawalan pa rin ng arrest warrant laban kay dating Speaker Martin Romualdez sa kabila ng “sandamakmak na ebidensya” na nag-uugnay sa kanya sa flood control corruption scandal. Ang tension na ito ay nagbigay-daan sa isang matinding pagtatanong sa Senado, na pinamunuan ni Senador Orodante Marcoleta, na tila naghahayag ng isang posibleng double standard o selective justice sa bansa.

Ang core issue ay nag-ugat sa testimony ng whistleblower na si Orle Gotesa, na nagturo kina Romualdez at dating Kinatawan Arnolfo Teves Jr. (tinukoy bilang “Saldico”) bilang mga key players sa massive corruption sa flood control projects. Ang pagkakaiba sa treatment ng dalawang official ay nagdulot ng malaking concern at nagpapatunay na ang political influence ay maaaring maging powerful na deterrent sa swift justice.

Ang Leading Question at Ang Principle ng Pagkakapantay-pantay
Ang confrontation sa Senado ay nagsimula sa isang “leading question” ni Senador Marcoleta, na nag-ugat sa discrepancy sa legal process nina Romualdez at “Saldico.” Habang si “Saldico” ay mayroon nang arrest warrant at Interpol blue notice (isang signal na full force na ang law enforcement laban sa kanya), si Romualdez ay tila untouchable pa rin.

Ang point ni Marcoleta ay sharp at undeniable: Bakit may warrant na si “Saldico” ngunit wala pa si Romualdez, gayong pareho silang binanggit sa testimony ni Orle Gotesa?

Ang kanyang paggigiit sa prinsipyo ng pagkakapantay-pantay ay nakatuon sa kasabihang Amerikano: “The sauce for the goose is the sauce for the gander,” na nangangahulugang kung ang isang rule o treatment ay applicable sa isang tao, dapat itong applicable din sa iba na nasa parehong sitwasyon. Ang argument na ito ay nagpapakita na ang hustisya ay dapat “color-blind” at hindi dapat maapektuhan ng political status ng individual.

Ang sagot ni Senador Win Gatchalian na wala pa umanong kaso sa Sandiganbayan para kay Romualdez ay kinontra ni Marcoleta, na nagdiin na kung ginamit ang testimony ni Gotesa para kasuhan si “Saldico,” bakit “ni-left out” si Romualdez na kasama ring binanggit? Ang inconsistencies na ito ay nagpapatibay sa hinala ng selective justice.

Ang Sandamakmak na Ebidensya at Ang Confidence ng DPWH
Ang argument ni Marcoleta ay lalong pinalakas ng mga insider information na nagpapakita na ang ebidensya laban kay Romualdez ay overwhelming.

Pagsuporta mula sa Political Figures: Iginiit ni Marcoleta na “sandamakmak na ang ebidensya” laban kay Romualdez, na sinusuportahan din umano nina dating Pangulong Duterte at Senador Imee Marcos, na mga prominent political figures na may insight sa inner workings ng government.

Confidence ng DPWH: Ipinaliwanag ni Gatchalian na mayroon na umanong “pangalawang kaso” na pinagsamang isinulong ng DPWH at ICI, na kinabibilangan na nina Speaker Martin Romualdez at “Saldico,” at ito ay nasa Ombudsman na ngayon. Nang tanungin ni Marcoleta kung inaasahan ng DPWH ang pag-iisyu ng warrant para kay Romualdez, sinabi ni Gatchalian na “kampante” si Secretary Vince Dizon sa kanilang nakalap na ebidensya.

Ang confidence na ito ay nagpapahiwatig na “malaki ang posibilidad na dapat ma-warrant si Romualdez” batay sa legal review ng evidence. Ang DPWH at ICI, bilang mga government agencies na nag-iimbestiga, ay may belief na ang kanilang case ay airtight.

Ang Process ng Justice: Probable Cause at Ang Impluwensya
Ang kawalan ng arrest warrant ay nagdala sa public scrutiny sa legal na proseso ng bansa. Ipinaliwanag na ang proseso ay nagmumula sa paghain ng reklamo sa piskal (o Ombudsman), na susuriin kung mayroong “probable cause” o “probability of conviction,” bago ito ipasa sa korte (Sandiganbayan) para sa pag-iisyu ng warrant.

Dito pumapasok ang pinakamalaking concern at fear ng public: ang pangamba na maaaring manaig ang “impluwensya ni Romualdez” sa Ombudsman at Sandiganbayan, na maaaring magresulta sa hindi pag-iisyu ng warrant kahit sapat ang ebidensya. Si Romualdez ay isang powerful political figure na may malawak na network at influence. Ang political capital na ito ay maaaring maging deterrent sa impartial justice.

Ang alalahanin na ito ay hindi lamang speculation; ito ay isang pagkilala sa reality ng Philippine politics, kung saan ang powerful individuals ay madalas na nakakalusot sa legal accountability. Ang kaso ay nagpapakita na ang rule of law ay laging nasusubok ng political pressure.

Konklusyon: Isang Call to Action para sa Public Vigilance
Ang isyu ng arrest warrant ni Martin Romualdez ay higit pa sa political drama; ito ay isang pagsubok sa integrity ng Philippine judicial system. Ang double standard na tila umiiral ay nagpapahina sa public trust sa mga institusyon na dapat nagtataguyod ng hustisya.

Ang tension na nilikha ng mga katanungan ni Senador Marcoleta ay nagdala ng liwanag sa isang proseso na dapat sana ay transparent at impartial. Ang public ay may mahalagang role sa process na ito. Dahil sa pangamba na manaig ang political influence, binigyang-diin ang kahalagahan ng pagbabantay ng publiko sa kasong ito. Ang vigilance ng taumbayan ay ang tanging paraan upang masiguro na ang hustisya ay “blind” sa political power at financial influence.

Ang kasong ito ay isang opportunity upang patunayan na ang principle ng pagkakapantay-pantay ay alive at well sa Pilipinas, at ang corruption ay hindi pinapahintulutan, anuman ang taas ng posisyon ng taong sangkot. Ang demand ng public para sa accountability ay dapat maging louder kaysa sa whispers ng political influence.