Sa bawat pag-ikot ng gulong ng taxi sa magulong kalsada ng Maynila, may kuwento ng sakripisyo at pagpupursige. Ngunit minsan, sa gitna ng pagod at kawalan ng pag-asa, ang isang simpleng gawa ng kabutihan ay nagiging susi sa isang pinto ng biyaya na hindi mo inaasahan. Ito ang kuwento ni Raul Valmonte, ang 43-taong-gulang na taxi driver na mas kilala bilang Raul Rainbow dahil sa kanyang hilig sa makukulay na polo, na ang buhay ay literal na binago ng isang matandang pasahero at isang di-inaasahang pagbisita ng pulis sa umaga.

Si Raul, na may inaalagaang ina at dalawang anak na nangangailangan, ay pagod na sa maghapong biyahe mula Monumento hanggang Baclaran. May pangako siyang bibili ng manok para sa sinigang, isang simpleng pangarap para sa isang simpleng pamilya. Pauwi na sana siya, handa nang magpahinga at mag-alala tungkol sa paubos niyang gasolina, nang tumigil ang kanyang mundo sa nakita niya.

Ang Pagod na Driver at ang Matandang Pasahero
Sa gilid ng kalsada, nakita niya si Lola Elvira Javier, isang matandang babae na tuyot ang pisngi, hirap magbuhat ng dalawang mabibigat na bag, at kapos na sa paghinga. Ang sulyap na iyon ay sapat na para burahin ang pagod ni Raul at ang pangamba niya sa gasolina. Agad siyang huminto, pinapasok si Lola sa taxi, at inalalayan.

Humiling si Lola Elvira na ihatid siya ni Raul sa mismong pintuan ng bahay niya sa P. Domingo dahil sa tindi ng kanyang panghihina. Sumang-ayon si Raul, kahit paubos na ang kanyang gasolina, na sinagot naman ni Lola ng, “Babayaran kita ng husto.” Ang pangako ay hindi lang tungkol sa pamasahe; ito ay pangako ng gratitude.

Pagdating sa bahay ni Lola, napansin ni Raul na nanginginig ang tuhod ng matanda. Ang instinct niya bilang isang anak at good samaritan ay nanaig. Hindi niya natiis ang kalagayan ni Lola. Bumaba siya, at sa kabila ng pagbibiro ng ilang tambay sa kanto na tila pinagtatawanan ang kanyang pagiging alalay, hindi niya ito pinansin. Inalalayan niya si Lola, tinulungan magbuhat ng bag, at inihatid hanggang sa upuan sa loob ng bahay. Iyon ang extra mile—ang pagbibigay nang higit pa sa service na binayaran.

Nagpasalamat si Lola at binigyan si Raul ng iba’t ibang pagkain—bihon, lumpia, pao-bao, tuyo, at balatong—at PHP 500. Iginiit ni Lola na pambawi iyon sa kanyang kabutihan at pangmeryenda ng mga anak niya. Bago umalis si Raul, tinulungan pa niya si Lola na iligpit ang iba pang pinamili sa likod ng taxi. Ang huling salita ni Raul ay, “Ingat ho kayo, Lola.” At ang sagot ni Lola ay: “Salamat anak. Pagpalain ka.”

Hindi alam ni Raul na ang simpleng “Pagpalain ka” na iyon ay magiging mitsa ng isang malaking biyaya.

Ang Di-Inaasahang Pagdating ng Pulis at ang Bughaw na Sobre
Kinabukasan, 6:00 ng umaga. Si Raul ay nasa parking ng sanglaan nang biglang may kumatok sa bintana niya—isang pulis. Agad na nag-alala si Raul na baka may nilabag siyang batas-trapiko. Ngunit ang pulis ay ngumiti at inabot ang isang bughaw na sobre.

Ang sobre ay naglalaman ng sulat mula kay Lola Elvy (Aling Maria Elvira Javier). Sa sulat, ipinahayag ni Lola ang kanyang matinding pasasalamat. Ang mas nakakagulat: nalaman ni Raul na retiradong social worker pala si Lola Elvy, at siya mismo ang nagpasundo sa pulis upang maihatid ang voucher at sulat.

Ayon kay Lola Elvy, iginiit niya na si Raul ang unang bibigyan ng pagtitiwala ng kanilang kooperatiba. Ang nilalaman ng sobre ay isang voucher at resibo ng outright deposit na PHP 25,000—hindi lang iyon para sa downpayment ng sarili niyang taxi unit, kundi para magkaroon din siya ng pagkakataong maging franchise owner. May dagdag pang PHP 500 para sa gasolina.

Lubos na nagulat at natuwa si Raul. Ang maliit na gawaing puspos ng kabutihan, na ginawa niya nang walang inaasahang kapalit, ay nagsilang ng isang pinto sa pangarap na hinding-hindi niya kailanman hiniling o naisip na magkakaroon siya. Ang pagod at ang extra mile na pagmamalasakit ay nagbunga nang higit pa sa pamasahe.

Ang Bagong Pananaw at ang Aral ng Pag-angat sa Kapwa
Ang di-inaasahang biyaya na ito ay nagbigay kay Raul ng isang malalim na aral sa buhay. Nangako siya sa sarili: “Kahit makarating ako sa milyang layaw ko kakalimutan na lahat ng kagaanan ko ay nanggaling sa pag-angat ko sa kapwa.”

Agad niyang isinabuhay ang aral na ito. Sa susunod niyang pasahero—isang buntis—inalalayan niya ito at sinigurong nakasuot ang seatbelt. Sinabi niya sa buntis ang mga salitang nagbigay ng bago niyang pananaw: “Lagi pong darating na pulis sa pwerta mo kapag marunong kang tumingin sa hina ng iba.”

Ipinakita ni Raul na ang kabutihan ay isang siklo. Ang pag-angat sa kapwa, lalo na sa mga nanghihina, ay magbubunga ng pag-angat sa sarili. Ang pagiging taxi driver ni Raul Valmonte ay hindi na lang trabaho; ito ay naging plataporma upang maghasik ng pag-asa at patuloy na magpakita ng malasakit.

Sa huli, nakita niyang muli si Lola Elvy sa P. Domingo, kumakaway. At si Raul, ngayon ay may buong pag-asa, ay sumagot sa kaway, handang magpatuloy sa paghahasik ng pag-asa at kabutihan. Ang makulay na polo ni Raul Rainbow ay lalong nagliwanag, patunay na ang pinakamalaking gantimpala sa buhay ay ang maging instrumento ng pagpapala sa iba.