Sa lipunan ngayon, madalas nating sukatin ang tagumpay at halaga ng isang tao batay sa kapal ng kanyang bulsa, sa brand ng kanyang sasakyan, o sa kanyang propesyon. Ngunit may mga kuwento, tulad ng kay Peter Mercado, na nagpapatunay na ang tunay na ginto ay hindi natatagpuan sa yaman, kundi sa katapatan, kasipagan, at isang pusong handang magmahal nang walang kondisyon. Ang kuwento niya ay nagsimula sa isang lumang talyer sa Cavite at umikot sa isang nakakahiyang unang date na tila idinisenyo upang sirain ang kanyang kumpiyansa, ngunit sa huli ay humubog sa kanya upang maging karapat-dapat sa pag-ibig na kanyang minimithi.

Ang buhay ni Peter ay punong-puno ng pagpapakumbaba at sipag. Maaga siyang naulila sa ina, kaya’t ang kanyang ama, si Mang Ramon, ang naging guro niya sa buhay at sa pagiging mekaniko. Sa talyer, natutunan ni Peter ang isang mahalagang aral: ang tunay na tagumpay ay hindi lang pera kundi ang pagtulong sa kapwa at pagmamahal nang walang kapalit. Dahil dito, si Peter ay lumaking nakatuon sa trabaho, pangarap niyang magkaroon ng isang asawa na magiging una at huling girlfriend niya. Siya ang tipo ng tao na mas pinipili ang amoy ng langis kaysa sa pabango, at ang tunog ng wrench kaysa sa ingay ng bar.

Ang Nakakahiyang Unang Date at ang Pagbagsak ng Kumpiyansa
Sa edad na 26, si Peter ay sikat sa kanilang grupo bilang isang workaholic at “walang girlfriend.” Kaya’t nang yayain siya ng kaibigang si Jom na makipag-date sa kaibigan ng girlfriend nito, si Ariel Valdez, labis siyang na-excite at kinabahan. Ito ang kanyang first date—isang pagkakataong pinangarap niya.

Ngunit ang gabi ay nauwi sa isang bangungot na tila hindi na mabubura. Dahil sa matinding traffic, huli si Peter. Ang mas malala: nawala niya ang kanyang wallet at hindi niya nabayaran ang bill para sa kanilang order. Ang resulta? Matinding kahihiyan.

Si Ariel ang napilitang magbayad at, mas masakit pa, umalis siya nang hindi nagpaalam. Naramdaman ni Peter ang pagtalikod sa kanyang sitwasyon. Ang date na dapat ay simula ng pag-ibig ay naging mitsa ng kanyang pagkabigo at kawalan ng kumpiyansa. Hindi na rin nag-reply si Ariel sa kanyang mga mensahe, na lalong nagpatindi sa kanyang pakiramdam na ang kanyang halaga ay nasusukat lamang sa laman ng kanyang bulsa.

Ang Neon Green na Medyas at ang Pagdating ni Sonya
Hindi nagpatalo si Peter sa pagkabigo. Sa halip, mas lalo siyang nag-focus sa pagpapalago ng kanilang talyer, at sa edad na 31, malaki na ang kanilang negosyo. Ngunit si Mang Ramon ay patuloy na nagpapaalala, sinabing “huwag mong hayaang pati puso mo ay kalawangin na.”

Ang tadhana ay gumawa ng paraan sa isang charity event kung saan nag-volunteer si Peter upang mag-ayos ng motorsiklo. Dito niya nakilala si Sonya, isa ring volunteer. Agad silang nagka-konekta, na tila may chemistry na matagal nang naghihintay na sumiklab.

Sa kanilang kuwentuhan, nalaman ni Peter ang isang kakaibang detalye: si Sonya pala ay humihingi ng isang “sign” sa Diyos para sa kanyang magiging asawa—isang lalaking nakasuot ng neon green na medyas.

Sa isang nakakatawang plot twist, suot ni Peter ang ganoong medyas dahil sa isang nakakatawang pangyayari sa kanyang aso. Ang neon green na medyas na iyon, na dapat sana’y isang biro lamang, ay biglang nagbigay sa kanya ng kakaibang kaba at matinding pag-asa. Ito na ba ang sinag ng sign na matagal na niyang inaantay?

Ang Nakaraan ay Humarap: Pagkikita kay Ariel
Nagsimulang mag-date sina Peter at Sonya, at ang kanilang pag-iibigan ay tila walang humpay. Ngunit ang pag-ibig ay hindi magiging ganap kung hindi dadaan sa matinding pagsubok.

Nang yayain ni Sonya si Peter na makilala ang kanyang mga magulang, kinabahan si Peter ngunit handa siyang harapin ang mga ito. Hindi niya inakala ang shock na naghihintay sa kanya.

Pagdating sa bahay nina Sonya, laking gulat ni Peter nang makita si Ariel Valdez—ang babaeng umalis at humamak sa kanya sa kanyang unang date—na kapatid pala ni Sonya.

Agad na ibinunyag ni Ariel ang kahihiyan ni Peter sa kanilang unang date, na lalong nagpalala sa pagtutol ng ina ni Sonya, si Aling Marites. Si Aling Marites ay may mas gusto para sa kanyang anak: si Miguel, isang kapitan ng barko na may matatag na status sa buhay at kababata ni Sonya. Sa mata ng ina, si Peter, ang mekaniko, ay walang puwang sa buhay ng kanyang anak.

Sa kabila ng matinding kahihiyan na muling sumampal sa kanya, hindi na tumakas si Peter. Nanindigan siya at buong tapang na ipinahayag ang kanyang intensiyon na ligawan si Sonya at patunayan ang kanyang halaga.

Ang Pagtatanan na Pinigilan at ang Matapang na Paghaharap
Ang pagtutol ng pamilya ay lalong tumindi, at ang pagpipilit kay Miguel ay nagdulot ng labis na kalungkutan kay Sonya. Isang gabi, dahil sa matinding pagmamahal at pagkadismaya, tumakas si Sonya mula sa kanilang bahay at pumunta kay Peter, nais na magtanan.

Ngunit pinigilan siya ni Peter. Sa kabila ng oportunidad na tahasan nang makuha ang pag-ibig niya, iginiit ni Peter na “hindi tayo matatahimik kapag ganon.” Para kay Peter, ang pag-ibig ay hindi dapat magsimula sa pagtatago o pagsuway. Kailangan nilang harapin ang pamilya ni Sonya nang magkasama, nang buong tapang at may integridad.

Kinabukasan, hinarap nila ang pamilya Valdez. Buong tapang na ipinagtanggol ni Sonya si Peter, isiniwalat ang pagpipilit ng kanyang pamilya kay Miguel at ang hindi nila pagrespeto sa kanyang damdamin. Ipinahayag din ni Peter ang kanyang pagmamahal at intensiyon na pakasalan si Sonya, anuman ang opinyon ng mga ito. Si Peter ay hindi humingi ng tawad sa pagiging mekaniko niya—sa halip, ipinagmalaki niya ang kanyang sipag at malinis na trabaho.

Sa sandaling iyon, ang nagdaang Ariel ay lumapit kay Peter at humingi ng tawad. Ang pagbabago sa pananaw ni Ariel ay isang hudyat na unti-unti nang bumibigay ang mga pader ng pagdududa.

Ang Tagumpay ng Puso Laban sa Pera
Sa huli, nanalo ang pag-ibig nina Peter at Sonya. Ikinasal sila. Bagama’t hindi agad sila tinanggap nang buong puso ng pamilya Valdez, dumalo pa rin sila sa kasal, isang palatandaan na ang pag-ibig ni Peter ay unti-unting nakapasok sa mga puso nila.

Ipinagpatuloy ni Peter ang kanyang pagiging mekaniko, ngunit ngayon ay may kasama na siyang pamilya at mga anak. Ang kanilang kuwento ay isang matinding sampal sa paniniwalang ang “katayuan” ang tanging basehan ng kaligayahan. Ito ay nagpapaalala na ang tunay na halaga ng isang tao ay nasa kabutihan ng puso, respeto sa kapwa, at kasipagan.

Ang kahihiyan at pagkabigo na naranasan ni Peter ang siyang humubog sa kanya, nagturo sa kanya na tumayo nang matatag at ipaglaban ang kanyang sarili at ang kanyang minamahal. Mula sa isang date na nauwi sa pagtakas dahil sa kawalan ng pera, hanggang sa pagharap sa isang ina na mas gusto ang kapitan ng barko, pinatunayan ni Peter na ang pinakamahalagang engine sa buhay ay ang pusong tapat at handang magtrabaho para sa pangarap, hindi ang pera na hawak mo ngayon. Ang kanilang kuwento ay isang testamento na ang pag-ibig ay laging mananalo, at ang neon green na medyas ay naging simbolo ng isang pag-ibig na destined na maganap.