‘TRUST ISSUES’ PATI SA GOBYERNO! KIM CHIU, UMAMIN NA IN-KIND DONATION ANG PREFERRED DAHIL SA KAWALAN NG TIWALA SA CASH DONATION

Sa mundo ng show business, ang pagdo-donate at pagtulong sa kapwa ay madalas na nakikita. Ngunit para sa aktres na si Kim Chiu, ang simpleng proseso ng pagbibigay ay naging kumplikado dahil sa isang seryosong problema na kinakaharap hindi lamang niya kundi maging ang publiko—ang “trust issues” o kawalan ng tiwala.

Sa harap ng sunod-sunod na sakuna sa Cebu at iba pang bahagi ng bansa, direktang isinagawa ni Kim Chiu ang kaniyang personal na paraan ng pagtulong. Ang sentro ng kaniyang pahayag ay naglalantad ng isang malalim na pagkadismaya sa sistema, na siya mismo ang nag-udyok sa kaniya na baguhin ang paraan ng pagdo-donate. Sa halip na magbigay ng pera (cash donation), mas pinili niyang bumili ng relief goods at direktang ipamahagi ito, sinisigurong ang tulong ay walang bawas na makakarating sa mga biktima.

Ang pag-amin na ito ay hindi lamang personal; sumasalamin ito sa lumalaking sentimyento ng publiko na nagdududa sa transparency at accountability ng mga proseso ng donasyon—maging ito man ay pribado o pampubliko. Ang kawalan ng tiwalang ito ay umaabot sa mismong pamahalaan.

Ang Trust Issues na Nagpabago ng Paraan ng Pagtulong
Tahasang inamin ni Kim Chiu na nagkaroon na siya ng “trust issues” na siya mismong nagpabago sa kaniyang diskarte sa pagdo-donate. Ang simpleng pahayag na “May trust issues na talaga ako. So binili ko na siya tsaka ko siya binigay” ay nagdadala ng malaking bigat.

Ang desisyon na bumili ng in-kind goods (mga gamit) at personal na ipamahagi ito ay isang praktikal na solusyon upang iwasan ang posibilidad ng mismanagement o pagnanakaw sa pondo. Ang paraan na ito ay nagbibigay sa kaniya ng kumpiyansa na ang kaniyang tulong ay 100% na makakarating sa mga nangangailangan.

Ang ugat ng kawalan ng tiwalang ito ay pinalawig ni Kim. Ayon sa kaniya, ang tiwala ay nasusukat na hindi lamang sa mga kasama o kapwa-tao, kundi pati na rin sa gobyerno. Ang pahayag na “Kasi yung tiwala natin nasusukat na rin talaga. Hindi lang sa mga kasama natin kundi pati sa gobyerno…” ay isang matinding paninindigan at paglalantad ng sentimyento ng maraming Pilipino na nagdududa sa integrity ng sistema.

Ang pagkilos ni Kim ay nagpapakita ng isang trend kung saan mas pinipili ng mga donor na direktang bumili at magbigay ng gamit upang maiwasan ang pag-aalala kung saan napupunta ang pera.

Pag-iwas sa Personal na Interes at Long-Term Use
Ang desisyon ni Kim Chiu na magbigay ng in-kind goods ay may dalawang pangunahing dahilan na nakatuon sa accountability at epekto:

Pag-iwas sa Paggamit ng Pera para sa Personal na Interes: Direktang sinabi ni Kim na ang pagbili ng gamit ay para “hindi na nila magamit yung pera personal.” Ang pahayag na ito ay isang direkta at walang pasubaling paratang laban sa mga indibidwal o institusyon na posibleng gumamit ng donasyon para sa sariling pakinabang. Ang prinsipyo ng in-kind donation ay ginagawang mas mahirap ang money laundering o misappropriation ng pondo.

Pangmatagalang Pakinabang (Long-Term Use): Tiniyak din ni Kim na ang mga binili niyang gamit ay may pangmatagalang pakinabang (long-term use) para sa mga biktima. Sa halip na magbigay ng mga gamit na mabilis maubos (consumables), mas pinili niya ang mga bagay na makakatulong sa muling pagbangon ng mga apektado. Ang diskarte na ito ay nagpapakita ng malalim na pag-iisip tungkol sa tunay na pangangailangan ng mga biktima pagkatapos ng sakuna.

Ang pamamaraan ni Kim ay nagpapakita ng isang malusog na demand para sa accountability sa charitable giving. Ito ay nag-uudyok sa publiko na magtanong at maging mas mapanuri sa mga organisasyon na tumatanggap ng donasyon.

Ang Personal na Karanasan at Emotional Toll
Ang desisyon ni Kim Chiu ay nakabatay din sa kaniyang personal na karanasan sa sakuna. Ibinahagi niya na nasa Cebu sila para sa isang shooting nang mangyari ang lindol. Ang pagiging personal na saksi sa kalamidad ay nagbigay sa kaniya ng malalim na pag-unawa sa hirap na dinaranas ng mga biktima.

Ang emotional toll ng sunod-sunod na trahedya ay malinaw na nakita sa kaniyang pahayag. “Nung lumindol nandon kami. Nagshu-shoot kami… Sana wala ng mangyayari sa Pilipinas. Ang hirap na. Nakakapagod na,” emosyonal na pahayag ni Kim.

Ang pagkapagod at pag-aalala na ito ay hindi lamang kanya; nararamdaman ito ng maraming Pilipino na patuloy na nakikipagbuno sa epekto ng natural at man-made disasters. Ang panawagan niya na sana ay matigil na ang mga sakuna ay isang hiling ng buong bansa para sa kapayapaan at katatagan.

Ang pagiging seryoso ng sakuna at ang kawalan ng tiwala sa sistema ay nag-udyok kay Kim na maghanap ng isang mas epektibo at mas tapat na paraan ng pagtulong. Ang kanyang pagkilos ay nagbibigay ng isang halimbawa na ang personal na inisyatiba ay maaaring maging mas epektibo kaysa sa institutionalized giving sa panahon ng kawalan ng tiwala.

Ang Lumalaking Gap sa Tiwala at Solusyon
Ang rebelasyon ni Kim Chiu ay nagpapahiwatig ng isang malaking gap sa tiwala sa pagitan ng publiko (kabilang ang mga celebrity donor) at ng mga institusyon (pribado man o gobyerno) na nangangasiwa sa donasyon. Ang kawalan ng tiwala sa cash donation ay nagdudulot ng shift sa direktang pagbibigay ng gamit.

Ang solusyon ni Kim—ang personal na pagbili at pamamahagi—ay nagbibigay ng inspirasyon sa marami na humanap ng paraan upang siguraduhin na ang kanilang tulong ay nakakarating sa tama at walang bawas. Ang kanyang pagkilos ay nagpapalakas sa konsepto ng hyper-localized at direct-to-recipient na tulong.

Ang hamon ngayon ay nasa mga institusyon na patunayan ang kanilang transparency at accountability. Kung hindi maibabalik ang tiwala, mas marami pang donor ang susunod sa yapag ni Kim Chiu, magdudulot ng pagbaba ng cash donations na tinatanggap ng malalaking charitable organizations.

Sa huli, ang kuwento ni Kim ay hindi lamang tungkol sa pagdo-donate; ito ay tungkol sa pangangailangan para sa sinseridad, katapatan, at accountability sa lahat ng antas ng pagtulong sa kapwa. Ang kanyang boses ay nagiging boses ng marami na nagrereklamo sa sistema, at nag-uudyok ng seryosong pagbabago sa paraan ng pagtugon sa krisis at pangangasiwa sa pondo ng donasyon.