WALANG NAKAISTORBO SA TUGON! MALACAÑANG, IPINAGTANGGOL ANG UNANG GINANG SA BOOK LAUNCHING KONTROBERSIYA SA KASAGSAGAN NG BAGYONG #TINOPH

Sa gitna ng pananalasa ng Bagyong #TinoPH sa Central Visayas at iba pang bahagi ng bansa, hindi lamang ang kalamidad ang sentro ng atensyon kundi maging ang mga kaganapan sa Malacañang. Naging mainit ang kritisismo laban kay Unang Ginang Liza Marcos matapos magdaos ng book launching at concert sa loob ng Malacañang compound sa kasagsagan ng bagyo—isang sitwasyon na itinuring ng marami na tone-deaf at insensitive.

Ngunit mariin itong kinontra ng Palasyo. Sa isang depensa na nakatuon sa pagpapatibay ng obligasyon at pagkilala sa Filipino excellence, ipinaliwanag ng Malacañang na ang mga aktibidad ng Unang Ginang ay hindi personal na paglilibang at lalong-lalo nang hindi nakasagabal sa direktang pagtugon ng Pangulo at Gabinete sa bagyo.

Ang pagtatanggol na ito ay nagpapakita ng isang seryosong dibisyon sa pagitan ng pangangailangan para sa sensitibidad sa panahon ng krisis at ang pangangailangan para sa pagpapatuloy ng mga gawain ng estado, basta’t hindi ito nakakaistorbo sa serbisyo sa mamamayan. Ang Palasyo ay nagbigay-diin sa prinsipyo ng “kanya-kanya pong responsibilidad, kanya-kanya pong obligasyon,” na tila nagpapahiwatig na hindi lahat ng opisyal ay dapat nakatuon lamang sa kalamidad.

Ang Contentious Events: Book Launching at Concert
Ang kritisismo laban kay Unang Ginang Liza Marcos ay nag-ugat sa pagdaraos ng dalawang kaganapan sa loob ng Malacañang sa panahon na ang mga Pilipino ay nahaharap sa matinding epekto ng Bagyong #TinoPH. Para sa marami, ang pagdaraos ng isang selebrasyon o kultural na kaganapan habang ang ilang bahagi ng bansa ay lumulubog sa baha at binabagyo ay nagpapakita ng kawalan ng pakialam o sensitibidad (tone-deaf).

Ang publiko ay naging mapanuri sa bawat kilos ng gobyerno sa panahon ng krisis. Ang pagkilos ng Unang Ginang, na madalas ay sumasalamin sa administrasyon, ay agad na naging target ng social media at media analysis. Ang book launching at concert ay nakita bilang isang uri ng paglilibang na hindi angkop sa panahon ng trahedya.

Ang sitwasyon ay naglalagay ng malaking pressure sa Malacañang na ipagtanggol ang Unang Ginang at ipaliwanag ang kanyang mga pagkilos sa publiko. Ang paliwanag ng Palasyo ay nakatuon sa layunin ng mga kaganapan at hindi sa timing nito.

Ang Depensa ng Palasyo: Hindi Ito Personal na Party
Sa pagtatanggol kay Liza Marcos, mariing nilinaw ng Palasyo na ang mga kaganapan ay hindi personal na paglilibang o selebrasyon. Sa halip, ang book launching ay nakatuon sa:

Pag-angat at Pagkilala: Pagkilala sa mga nagawa ng nakaraang First Ladies ng bansa.

Pagpupunyagi: Pagkilala sa mga angking talino, kagalingan, at naiambag ng kapwa Pilipino.

“Hindi po isang parteng pangarili lamang,” diin ng Palasyo, na tila nagpapakita na ang kritisismo ay maling interpretasyon sa tunay na layunin ng kaganapan. Ikinumpara pa nila ang kaganapan sa pagpunta sa resort para mag-swimming o mag-party na nakasuot ng costume, na nagtatangkang ihiwalay ang aktibidad ng Unang Ginang sa simpleng paglilibang.

Ang pangunahing punto ng depensa ay nakabatay sa pangangailangan na magbigay-pugay at kilalanin ang Filipino excellence, anuman ang sitwasyon ng panahon. Tinanong pa ng Palasyo kung mas pipiliin bang punahin ang nag-aangat sa kapwa Pilipino kaysa sa mga nagbabakasyon lamang—isang direktang pagkumpara na naglalayong ilipat ang atensyon sa ibang lider na walang ginagawa sa panahon ng krisis.

Ang Prinsipyo ng Kanya-Kanyang Obligasyon
Sa harap ng follow-up question tungkol sa pagiging tone-deaf at insensitive ng mga kaganapan at kung bakit hindi ito inilipat ng petsa, muling iginiit ng Malacañang ang prinsipyo ng kanya-kanyang obligasyon.

Ang Palasyo ay nagbigay-diin na habang ang Pangulo at mga kalihim ng Gabinete ay nakatuon sa pagtugon sa bagyo, may “kanya-kanya pong responsibilidad, kanya-kanya pong obligasyon” ang bawat opisyal sa gobyerno. Ang implikasyon nito ay hindi dapat tumigil ang lahat ng gawain ng gobyerno dahil sa bagyo.

Ang pinaka-matibay na depensa ay nakatuon sa pagiging epektibo ng tugon ng kanyang mga kasamahan. Binigyang-diin na ang aktibidad ni Unang Ginang ay “hindi nakasagabal para sa pagtulong sa ating mga kababayan,” at ang Pangulo at Gabinete ay “tumugon ng walang pag-antala.” Ito ay nagpapakita na walang epekto ang kaganapan sa operasyon ng estado at sa serbisyo sa publiko.

Ang pagtatanggol na ito ay nagpapakita ng isang pananaw na ang bawat opisyal ay may sariling function, at hangga’t ang pangunahing function ng pagtugon sa kalamidad ay nagawa nang maayos, ang ibang function na nag-aangat sa Filipino culture ay katanggap-tanggap.

Ang Hamong Moral at Pulitikal
Ang kontrobersiya ay naglalagay ng hamong moral at pulitikal sa administrasyon. Moral dahil may punto ang publiko sa paghahanap ng sensitibidad at empatiya sa panahon ng krisis. Ang paglilibang o selebrasyon sa gitna ng trahedya ay madalas na nakikita bilang kawalan ng pakialam.

Pulitikal dahil ang pagtatanggol ng Palasyo ay nagpapalaki sa kontrobersiya sa pamamagitan ng pagkumpara sa ibang lider. Ang pahayag na “Mas nararapat punahin ang mga lider na nagbabakasyon lamang nang walang dahilan” ay tila isang atake sa mga pulitikal na kalaban at naglalayong palihisin ang atensyon mula sa Unang Ginang.

Ang sitwasyon na ito ay nagpapakita ng pagiging seryoso ng Palasyo na ipagtanggol ang Unang Ginang at ang kanyang mga ginagawa. Ipinapakita rin nito ang pangangailangan ng gobyerno na balansahin ang pangangailangan ng serbisyo sa publiko at ang pangangailangan na panatilihin ang image ng administrasyon.

Sa huli, ang paghuhusga ay nasa kamay ng publiko. Tatanggapin ba ng masa ang paliwanag ng Malacañang na ang book launching ay hindi nakasagabal at isang uri ng obligasyon, o mananatili ang pakiramdam na may kawalan ng sensitibidad sa panahon ng krisis? Ang sagot ay makikita sa reaksyon at diskusyon ng publiko sa social media at sa mga ulat.