Hindi umuurong, hindi nagpapatinag, at lalong-lalo nang hindi magbibitiw. Ito ang malinaw, matapang, at walang pasubaling mensahe mula sa Palasyo ng Malacañang sa gitna ng serye ng mapangahas at malakas na panawagan para sa pagbaba sa puwesto ni Pangulong Ferdinand “Bongbong” Marcos Jr. (PBBM). Ang mga panawagang ito, na nagmumula pa mismo sa ilang kaalyado ng kaniyang Bise Presidente na si Sara Duterte, ay tinawag lamang na “ingay” at tahasan itong binalewala ng administrasyon, na nagbigay-diin sa patuloy at walang tigil na trabaho ng Pangulo para sa bayan.

Sa isang napapanahong pahayag, inihayag ng Palasyo ang matibay na paninindigan ni PBBM na harapin nang buong tapang ang anumang suliranin ng bansa. Ang kaniyang pagiging “trabahador” para sa mamamayang Pilipino ay hindi raw mapipigilan ng mga panawagang walang batayan at tila may mas malalim na motibong nakatago. Ngunit higit sa simpleng pagtanggi sa pagbibitiw, naglabas ng matinding babala at akusasyon ang Palasyo laban sa mga tinawag nilang “propagandista” at “destabilizers” – mga indibidwal at grupo umanong nagtatangkang ilihis ang isyu ng korapsyon upang protektahan ang mga tiwaling opisyal.

Ang kaganapang ito ay nagpapakita ng isang malaking hidwaan sa loob ng pamahalaan at nagpapalawak sa mga haka-haka tungkol sa namumuong tensiyon sa pagitan ng dalawang pinakamataas na lider ng bansa. Higit sa lahat, nagbibigay-linaw ito sa kung gaano kaseryoso ang laban kontra korapsyon ni PBBM, isang laban na tila nagiging mapanganib at lalong humahamon sa kaniyang liderato.

Ang Matigas na “Hindi” sa Panawagan ng Pagbibitiw
Nagsimula ang usapin nang tanungin ang Malacañang tungkol sa mga naglalabasang panawagan ng pagbibitiw kay PBBM, na hayagang sinusuportahan ng ilang personalidad na malapit kay Bise Presidente Sara Duterte. Sa isang mundo ng pulitika, ang ganitong uri ng panawagan ay hindi bago, ngunit ang pagdating nito sa gitna ng kasalukuyang administrasyon ay nagdudulot ng malaking pag-aalala at pagdududa sa katatagan ng liderato.

Direktang tinanong ang Palasyo kung ang pagbibitiw ba ay isa sa mga opsyon ng Pangulo at kung maaari ba silang magbigay ng kategoryang pahayag na hindi ito mangyayari. Ang sagot ng Malacañang ay mabilis, matatag, at walang pag-aalinlangan: HINDI opsyon ang pagbibitiw.

“The president is still working and keeps on working for the country,” mariing pahayag ng Palasyo, na tila nagpapahiwatig na mas nakatuon ang Pangulo sa kaniyang trabaho kaysa sa mga ingay na nagtatangkang sumira sa kaniyang mandato. Idinagdag pa na, “Ang pangulo ay matapang na haharapin kung ano man ang suliranin ng bansa.” Ang mga pahayag na ito ay nagpapakita ng isang lider na handang manindigan at harapin ang kaniyang tungkulin, hindi nagtatago o umiiwas sa responsibilidad.

Ang pagtawag sa mga nananawagan ng pagbibitiw bilang “ingay lamang” ay isang taktikal na paraan ng Malacañang upang i-marginalize at bawasan ang bigat ng mga kritisismo. Ipinapakita nitong hindi nila sineseryoso ang mga panawagang ito, na tila nagmumula lamang sa mga taong may sariling interes at hindi tunay na nagmamalasakit sa kapakanan ng bansa. Ngunit sa likod ng pagiging “ingay” na ito, may malaking pulitikal na tensiyon at hamon na dapat harapin.

Ang Pagsasabing Nagbu-Boomerang ang Laban Kontra Korapsyon: Isang Taktika ng Paglihis?
Hindi natapos sa isyu ng pagbibitiw ang talakayan. Isinunod ang tanong tungkol sa imbestigasyon sa korapsyon na sinimulan ni Pangulong Marcos. May mga nagsasabi na tila nagbu-boomerang daw ang kampanyang ito at sa huli, si PBBM pa ang mapupuntirya o mapapasama. Ang terminong “boomerang” ay tumutukoy sa ideya na ang isang bagay na inilunsad ay bumabalik at nagdudulot ng pinsala sa naglunsad nito. Sa kontekstong ito, sinasabing ang imbestigasyon laban sa korapsyon ay maaaring gamitin laban sa administrasyon mismo, o maglantad ng mga sensitibong isyu na maaaring magpahina sa Pangulo.

Ngunit mariin itong pinabulaanan ng Malacañang. Dito na inilabas ang pinakamatinding banat at akusasyon ng Palasyo: “Hindi po natin nakikita nagbuboomerang ito pero ito ang nais ipakita ng mga propagandista, mga destabilizers para mailihis ang issue tungkol sa talagang nasasabing sangkot dito.”

Ang paggamit ng mga salitang “propagandista” at “destabilizers” ay nagpapahiwatig ng seryosong banta sa katatagan ng pamahalaan. Ang mga ito ay hindi basta-bastang salita; nagpapahiwatig ang mga ito ng isang organisado at masalimuot na plano upang guluhin ang administrasyon at protektahan ang mga tiwali. Ayon sa Palasyo, ang layunin ng mga grupong ito ay ilihis ang atensyon ng publiko at media mula sa tunay na isyu ng korapsyon at sa mga taong talagang sangkot.

Ang akusasyon ng Malacañang ay nagpapakita ng isang matinding counter-narrative. Sa halip na tanggapin ang ideya na ang imbestigasyon ay may depekto, iginiit nila na ang narrative ng “boomerang” ay sinadyang ikalat ng mga taong mayroong “hidden agenda.” Ito ay nagtuturo sa isang mas malaking digmaan ng impormasyon at pulitikal na maniobra na nagaganap sa loob at labas ng pamahalaan.

Ang Malalim na Implikasyon: Pabor sa Tiwali ang Pag-alis ni PBBM
Ang pinakamatinding punto na inilatag ng Malacañang ay ang implikasyon ng pag-alis ni Pangulong Marcos sa puwesto. Sa harap ng mga panawagan ng pagbibitiw at ang pag-atake sa imbestigasyon ng korapsyon, nagbabala ang Palasyo na ang paglisan ni PBBM ay magiging isang malaking biyaya o “maligayang” balita para sa mga tiwali.

“Kapag nawala ang pangulo sa kanyang pwesto malamang muli magiging maligaya ang mga nasasabing sangkot,” pahayag ng Malacañang.

Bakit? Dahil tinitiyak ng Palasyo na ang kasalukuyang Pangulo ay may matibay na paninindigan na “saw watain at pugsain ang korapsyon.” Ang pag-alis niya ay maaaring magdulot ng pagbabago sa direksyon ng liderato, at ang susunod na mamumuno ay maaaring hindi magpatuloy sa parehong fierce na kampanya laban sa korapsyon. Sa madaling salita, ang pagpapahina kay Marcos at ang pagpapababa sa kaniya sa puwesto ay isang diretsong estratehiya upang bigyan ng kalayaan at proteksyon ang mga tiwaling opisyal na kasalukuyang sinisiyasat.

Ang pahayag na ito ay hindi lamang isang depensa kundi isang malakas na atake laban sa mga kritiko. Ginagamit ng Malacañang ang korapsyon bilang moral high ground, ipiniposisyon si PBBM bilang tanging tagapagtanggol ng taumbayan laban sa mga tiwali. Ang sinumang nagnanais na mawala siya sa puwesto ay, sa implikasyon, pumapanig sa mga tiwali.

Ang Pulitikal na Tiyak: Isang Tahi-tahi na Kuwento ng Paghaharap
Ang kasalukuyang sitwasyon ay hindi lamang tungkol sa isang simpleng hidwaan; ito ay tila isang malalim na paghaharap ng mga pulitikal na puwersa sa bansa. Ang panawagan ng pagbibitiw mula sa mga kaalyado ng Bise Presidente ay nagbibigay-kulay sa patuloy na pulitikal na paghihiwalay o fissure sa tinatawag na “UniTeam.” Ang dating solid na alyansa ay tila nagiging pira-piraso na, at ang korapsyon ang nagiging sentro ng hidwaan.

Ang mga ‘destabilizers’ at ‘propagandista’ na tinutukoy ng Palasyo ay maaaring tumutukoy sa mga taong pulitikal na konektado at may matinding interes na mapanatili ang status quo o kaya naman ay baguhin ang takbo ng gobyerno. Ang kanilang pagtatangka na gawing “boomerang” ang kampanya ni Marcos kontra korapsyon ay isang estratehiya upang pabagsakin ang kaniyang kredibilidad at panghinaan ang kaniyang loob. Kung hindi magtagumpay ang Pangulo sa laban na ito, ang kaniyang liderato ay maaaring mapahina.

Gayunpaman, ang pagtanggi ni PBBM na magbitiw ay nagpapakita ng isang determinadong lider na handang maging unpopular kung kinakailangan. Ang kaniyang pagpapatuloy sa puwesto at ang pagdidiin sa laban kontra korapsyon ay nagpapakita na mas pinahahalagahan niya ang kaniyang mandato na linisin ang gobyerno kaysa sa pulitikal na pagkakaisa.

Ang mga Pilipino ngayon ay saksi sa isang kritikal na yugto sa pulitika ng bansa. Ang kuwento ng Pangulo at ang kaniyang laban kontra korapsyon ay isang high-stakes na drama na may malaking epekto sa kinabukasan ng bawat Pilipino. Ang kaniyang matibay na paninindigan ay nagpapakita na ang laban ay hindi pa tapos. Sa halip, ito ay nag-iinit pa lamang.

Ang Hamon sa Bawat Mamamayan
Sa huli, ang kuwentong ito ay nagtatawag ng atensyon sa bawat Pilipino. Ang laban kontra korapsyon ay hindi lamang trabaho ng Pangulo. Ang tindi ng pulitikal na panggigipit na nararanasan ni Marcos ay nagpapakita kung gaano kalalim at kalawak ang problema ng korapsyon sa bansa. Ang sinumang magtatangkang kalabanin ito ay tiyak na haharap sa matitinding pag-atake, hindi lamang mula sa mga tiwali, kundi maging sa mga pulitikal na kaalyado.

Ang narrative ng Palasyo ay nagbibigay ng dalawang malinaw na panig: ang panig ni Marcos na nagsasabing lumalaban siya para sa bayan at laban sa mga tiwali, at ang panig ng mga kritiko na, ayon sa Palasyo, ay ginagamit ang pulitikal na ingay upang protektahan ang mga sangkot sa katiwalian. Ang pagpili kung sino ang paniniwalaan at kung anong panig ang susuportahan ay nasa kamay na ng publiko.

Sa gitna ng mga ‘ingay,’ ‘propagandista,’ at ‘destabilizers,’ isang bagay ang malinaw: hindi aatras si Pangulong Marcos sa kaniyang puwesto at hindi niya titigilan ang laban kontra korapsyon. Ang paninindigan na ito ang magiging batayan ng kaniyang legacy. At ang paglaban na ito ay isang hamon sa bawat mamamayan na maging mapagmatyag, mapanuri, at makialam sa mga isyu ng pamamahala. Ang kinabukasan ng laban kontra korapsyon ay nakasalalay sa katatagan ng liderato at sa matalinong paghuhusga ng taumbayan.

Mga Aral sa Pulitika at Paglilingkod
Ang sagot ng Malacañang ay nagsisilbing aral sa pulitikal na komunikasyon at pamamahala. Sa halip na maging tahimik o magbigay ng vague na pahayag, pinili nilang maging agresibo, direkta, at maglabas ng sarili nilang counter-attack. Ito ay nagpapakita na sa modernong pulitika, ang depensa ay minsan mas epektibo kung ito ay kasabay ng matinding pag-atake.

Ang diin sa “keeps on working for the country” ay isang matalinong pulitikal na pahayag. Ito ay nagpapakita ng dedikasyon at nagtatangkang kunin ang simpatiya ng publiko sa pamamagitan ng pagpapakita na ang Pangulo ay hindi nagpapabaya sa kaniyang trabaho. Ito rin ay nagbibigay-katwiran sa kaniyang matibay na paninindigan laban sa mga panawagan ng pagbibitiw.

Sa huli, ang lahat ng ito ay bumabalik sa tanong ng integrity at mandate. Pinili ni PBBM na gamitin ang kaniyang mandato upang labanan ang korapsyon, kahit pa ito ay nagdudulot ng matinding hidwaan sa loob ng kaniyang sariling pulitikal na circle. At sa paglaban na ito, binibigyan niya ng mensahe ang lahat: na ang korapsyon ay isang existential threat sa bansa at ang laban dito ay dapat na walang patumangga. Ang tibay ng loob na ipinakita ni PBBM ay tiyak na magiging sentro ng usap-usapan, at magpapatuloy ang tensiyon hangga’t hindi pa nalalabas ang buong katotohanan sa likod ng mga akusasyon at ang resulta ng mga imbestigasyon. Ang sambayanan ay nanonood, at ang kasaysayan ay naghihintay.