Reunion sa San Felipe — Ang Hangin ng Alitan

Matagal nang hindi nagkikita ang magkakapatid na sina Archie, Pulong, at Mindy. Halos sampung taon ang lumipas bago muling nagtagpo, at ang dahilan: pag-uwi ni Mindy mula sa America. Ang dating tahimik at simpleng babae—ngayon, sopistikada, may dala-dalang karanasang banyaga, at halata ang bagong yaman.

Sa malaking veranda ng bahay ni Archie, nakatayo si Maris, asawa ni Archie, na may halong pagtataka at inggit sa bagong anyo ng kapatid niya.

“Yan ba talaga si Mindy?” bulong niya, habang pinagmamasdan ang eleganteng kilos at ngiti ni Mindy.

“Natural lang yan,” sagot ni Archie, magaan, na hindi rin mapigilang ngumiti.

Ngunit sa puso ni Maris, may kakaibang kirot. Ayaw niyang may ibang mas umangat sa kanya, lalo na’t siya ang ina ng tatlong anak na halos kasing yabang niya sa edad at tindig.

Pagdating ni Mindy

Pumasok si Mindy, may dala-dalang pasalubong. Yumakap siya kay Archie, kay Maris, at sa mga pamangkin. Paglapit niya kay Pulong, nakangiti itong mahiyain.

“Pulong! Ang tagal nating hindi nagkita,” bati ni Mindy.

“Ayos lang kami, ate. Salamat at nakauwi ka na,” sagot ni Pulong. Halata ang pagkamahiyain niya habang pinagmamasdan ang marangyang sala ng bahay ni Archie—mamamalyang chandelier, imported na kurtina, at koleksyon ng dekorasyong halatang may halaga.

Sa pagitan ng mga bata, sina Jerick at Carlo, tahimik at tila hindi makapaniwala sa laki at kintab ng paligid.

Ang Malamig na Hangin

Habang nagsasalo-salo ang pamilya, ramdam ni Mindy ang tensyon. Si Maris, abala sa pagpapakita ng kanilang yaman at negosyo, tila sinasadyang ipamukha ang lahat sa kanyang mga bisita. Si Pulong, tahimik, pinagmamasdan lang ang galaw ng kanyang mga pamangkin, hindi alam kung paano makisali.

“Ayos lang po ba ang mga anak mo, Pulong?” tanong ni Mindy.

“Okay naman, ate. Si Jerick grade 12 na, si Carlo nasa school pa,” sagot niya, halata ang simpleng paraan ng pagsasalita kumpara sa marangyang tono ni Maris.

Mga Tuksuhan at Pagtaas ng Alitan

Habang naglalaro sina Jerick at Carlo kasama ang mga anak ni Maris, napansin ni Jerick ang shelf na may mga mamahaling pigurin.

“Hoy, ihho! Mag-ingat ka diyan ha,” sigaw ni Maris.

Namula si Jerick, “Pasensya na po tita. Tinitignan ko lang po…”

Hindi makapaniwala si Pulong. Sa kabila ng mga ngiti ng iba, ramdam niya ang hiya at pagkahiwalay sa kasayahan. Subalit patuloy ang halimuyak ng galit ni Maris—tulad ng malamig na hangin na dumarampi sa bawat galaw ng magkakapatid.

Ang Simula ng Alitan

Hapon na, habang abala ang pamilya sa pagkain at tawanan, isang matinis na sigaw ang pumunit sa hangin:

“NASAN ANG PIKURIN KO?!”

Lahat napatigil. Nakatayo si Maris, basang tela sa kamay, nanlilisik ang mata.
“Yung koleksyon kong Butterfly Lady wala sa instante. Sino ang humawak? Sino ang kumuha?”

Namutla si Jerick. “Hindi ko po ginalaw, tita! Tinitignan ko lang po.”

“HUWAG KA NA NGA MAGSINUNGALING!” sigaw ni Maris. “Simula ng dumating kayo, saka naman nawala yon!”

Tahimik si Pulong, tumingin sa kapatid na si Archie. Umaasang may sasabihin, pero si Archie, walang imik. Ang hiya, galit, at tensyon sa kwarto—lahat naghalo sa hangin.

Pagwawakas ng Eksena

Sa gitna ng reunion, ramdam ni Mindy na may mabigat na hangin sa pagitan nila—mga sugat mula sa nakaraan na hindi pa gumagaling. Ang mga ngiti ay pabago-bago: may kabaitan, may hiya, may galit. Ngunit ang gabing iyon ay simula pa lamang ng masalimuot na kwento ng pamilya.