Sa gitna ng mga nagbabagang isyung pampulitika at mga patuloy na hamon sa lipunan, isang ulat mula sa isang iginagalang na pandaigdigang institusyon ang tila naglagay ng malamig na tubig sa mga nag-aalab na pahayag ng gobyerno. Ang World Bank, sa isang pambihirang pagkakataon, ay naglabas ng isang pagsusuri na tila direktang sumasalungat sa ipinipintang magandang larawan ng ekonomiya ng Pilipinas ng kasalukuyang administrasyon. Ang kaganapang ito ay nag-iwan ng isang malaking tanong sa isipan ng publiko: Sino ang nagsasabi ng totoo?

Ang kontrobersiya ay nagsimula nang kumalat ang mga detalye ng “June 2025 Philippine Economic Update” ng World Bank. Dito, walang paligoy-ligoy na inilatag ng institusyon ang kanilang mga pagtataya. Ang mensahe ay malinaw at nakababahala: ang takbo ng ekonomiya ng Pilipinas ay humihina. Ito ay taliwas sa paulit-ulit na pahayag mula sa mga tagapagsalita ng Malakanyang, tulad ni Attorney Claire Castro, na nagsasabing maganda at lumalago ang ekonomiya ng bansa.

Ayon sa ulat, ang growth rate ng bansa para sa taong 2025 ay makikitang malayo sa target na 6% na itinakda ng pamahalaan. Si Jafar Al Rikabi, ang Senior Country Economist ng World Bank, ay nagbigay-linaw sa mga dahilan sa likod ng pagtatayang ito. Ang paghina ay hindi lamang basta epekto ng mga kaganapan sa loob ng bansa; ito ay bunsod ng mas malalaking pwersa. Kabilang dito ang “Global Policy Uncertainty,” ang patuloy na paghina ng pandaigdigang kalakalan, at ang mga tensyon na nagaganap sa iba’t ibang bahagi ng mundo.

Sa mas ispesipikong pagsusuri, ipinakita ng World Bank na ang mga sektor ng serbisyo at industriya sa bansa ay nagpapakita ng pagbagal o “deceleration.” Ang paghina ng export, na isang mahalagang motor ng ekonomiya, ay isa sa mga pangunahing salik. Bukod pa rito, ang fiscal front ng bansa ay nagpapakita rin ng mga hamon. Lumobo umano sa 7.3% ng Gross Domestic Product (GDP) ang fiscal deficit ng bansa sa unang quarter pa lamang ng taon.

Ang ulat na ito ay tila nagbigay ng bigat at suporta sa mga naunang pahayag ni Bise Presidente Sara Duterte, na sa isang hiwalay na press conference ay tahasang nagsabi na “bagsak ang ekonomiya” ng Pilipinas, at idiniin na hindi ito dapat isisi sa kanyang opisina. Ang tila magkasalungat na pahayag sa pagitan ng Bise Presidente at ng mga tagapagsalita ng Palasyo ay lalo pang pinalubha ng teknikal at obhektibong pagsusuri mula sa World Bank.

Ang katanungan ngayon ay bumabagsak sa kung sino ang dapat paniwalaan ng taumbayan. Sa isang banda, ang gobyerno ay may mandatong panatilihin ang tiwala at kumpiyansa ng publiko. Sa kabilang banda, ang mga institusyong tulad ng World Bank ay naglalabas ng mga ulat batay sa datos at ekonomikong pag-aaral na ginagamit na pamantayan sa buong mundo. Ang pagkakasalungat na ito ay naglalagay sa administrasyon sa isang alanganing posisyon, kung saan kailangan nilang ipaliwanag kung bakit ang kanilang “rosy picture” ay hindi tugma sa nakikita ng mga pandaigdigang eksperto.

Ang mga kritiko ay mabilis na nagtatanong: “Sino ngayon ang nagpapakalat ng fake news?” Ito ay isang direktang patutsada sa mga opisyal ng gobyerno na mabilis magbansag ng “fake news” sa anumang ulat na hindi pabor sa kanila. Ngayon, ang hamon ay ibinabalik sa kanila: Ituturing din ba nilang “fake news” ang ulat ng World Bank?

Ang sitwasyong ito ay hindi lamang isang simpleng ‘di-pagkakaunawaan sa numero. Ito ay may malalim na implikasyon sa buhay ng bawat Pilipino. Kung ang ekonomiya ay tunay na humihina, nangangahulugan ito ng mas kaunting trabaho, mas mahinang paglago ng industriya, at mas matinding hamon para sa mga pamilyang Pilipino na makaraos sa araw-araw na gastusin.

Habang ang isyung pang-ekonomiya ay umiinit, isa pang ‘di-umano’y sabwatan sa pulitika ang nabubuo. Umuugong ang balita na si Senador Rodante Marcoleta ay posibleng matanggal sa kanyang pwesto bilang senador. Ito ay nag-ugat sa mga katanungan mula sa Commission on Elections (COMELEC) na pinamumunuan ni Chairman George Garcia.

Ang mga tagamasid ay hindi maaaring hindi mapansin ang “timing” ng mga kaganapang ito. Si Senador Marcoleta ay naging isang matunog na pangalan kamakailan, lalo na sa kanyang ‘di-umano’y pagtulong kay “Orly Gotesa” na ilantad ang umano’y mga anomalya na nag-uugnay kay Speaker Martin Romualdez. Dahil dito, marami ang naghihinala na ang biglaang pag-init ng COMELEC sa senador ay isang anyo ng ganti o panggigipit mula sa mga makapangyarihang kaalyado ng administrasyon.

Ang mga kritiko ni Chairman Garcia ay nagtatanong kung bakit tila naka-pokus ang atensyon ng COMELEC kina Senador Chiz Escudero at Senador Marcoleta—dalawang personalidad na tila nagkaroon ng ‘di-pagkakaunawaan sa mga makapangyarihan sa gobyerno. Samantala, ang mga mas malalaking isyu na dapat sagutin ng COMELEC, tulad ng ‘di-umano’y 18 milyong “overvoting” noong nakaraang halalan at ang 9 bilyong pondo para sa eleksyon, ay nananatiling walang malinaw na kasagutan.

Ang mga kaganapang ito—ang ulat ng World Bank na kumokontra sa Palasyo, ang tila pag-atake ni Bise Presidente Duterte sa ekonomiya, at ang panggigipit sa mga senador na ‘di-kaalyado—ay nagpapakita ng isang larawan ng gobyerno na tila may malalim na lamat at puno ng ‘di-pagkakasundo.

Sa gitna ng lahat ng ito, ang ordinaryong mamamayan ay naiiwang naguguluhan at nag-aalala. Ang kanilang nais lamang ay isang gobyernong tapat, isang ekonomiyang matatag, at isang sistemang pampulitikang patas. Ngunit sa halip, ang kanilang nakikita ay isang tila walang katapusang bangayan sa kapangyarihan, habang ang mga tunay na problema ng bansa ay nananatiling hindi natutugunan.

Ang hamon na dala ng ulat ng World Bank ay isang pagkakataon para sa administrasyon na maging tapat sa taumbayan. Sa halip na itanggi ang katotohanan o magturo ng iba, ito na ang oras upang aminin ang mga hamon at ilatag ang isang malinaw at makatotohanang plano kung paano ito haharapin. Ang pagpapatuloy sa pagpipinta ng isang rosas na larawan habang ang pundasyon ay tila marupok ay hindi makatutulong sa sinuman. Ang katotohanan, gaano man ito kasakit, ang siyang tanging daan upang makahanap ng tunay na solusyon.