Sa paanan ng kabundukan ng Tanay, Rizal, kung saan ang hangin ay sariwa at ang katahimikan ay tila isang matandang panata, namumuhay si Elias de la Peña, isang pastol na ang tikas ay nakikita hindi sa kanyang anyo kundi sa tindi ng kanyang kabutihang-loob.

Araw-araw, bitbit niya ang kanyang tungkod at pito, inaalagaan ang kaniyang mga kambing, at inuukit ang bawat sandali ng buhay para sa isang misyon: ang kalinga at panggamot sa kanyang amang may sakit sa baga, si Mang Turoy.

Ang buhay ni Elias ay simple, magaspang, ngunit malinaw ang direksiyon—walang pag-iimbot, walang inaasahang kapalit. Ang bawat benta ng gatas ng kambing ay isang hakbang papalapit sa lunas ng ama, isang pangarap na pilit niyang itinatayo sa lupang kinalakhan.

Kahit ang lihim na pagtingin ni Rosing, ang kanyang kababata, ay hindi niya nabibigyan ng puwang sa damdaming puno ng alalahanin. Sa mundong ito, walang espasyo para sa pansariling kaligayahan, dahil ang bawat paghinga niya ay para sa dangal ng kanilang pamilya, isang dangal na hindi kailanman yumukod sa matinding kahirapan.

Ngunit ang katahimikan ng pastulan ay unti-unting nababahiran ng panganib. Isang araw, dumaan ang mga buitreng galing sa isang logging company, nagmamarka ng mga puno, at nagsusukat ng lupain.

Ang pagbabantang ibebenta ang kanilang lupain ay hindi na lang isyu ng kabuhayan kundi pag-agaw sa kanilang buhay at pagkakakilanlan. Sa kanyang puso, isang bagay lang ang malinaw: hindi niya iiwan ang lupang tinubuan. Si Elias ay pastol, ngunit higit sa lahat, siya ay isang anak na handang isakripisyo ang lahat.

Ang Nawawalang Piraso: Ang Tagapagmana ng Quezon City
Samantala, sa isang marangyang mansiyon sa New Manila, Quezon City, ang kalungkutan ay tila isang luma at matigas na pader.

Si Don Rafael Belmonte, lampas 80 anyos at patriyarka ng Belmonte Holdings, ay nabubuhay sa anino ng kanyang nakaraan. Ang kanyang mga mata ay nagtatago ng lalim ng pangungulila para sa kanyang apo, si Dian, na nawawala matapos ang trahedya sa Baguio, kung saan bangkay na lamang natagpuan ang kanyang anak na si Angela.

Ang pitong taong gulang na bata, na may kakaibang birthmark sa ilalim ng kanang tenga, ay tila nilamon ng kawalan, sa kabila ng lahat ng yaman at koneksyon na ginamit ni Don Rafael para mahanap siya.

Ilang taon nang walang tigil ang paanunsiyo, ngunit ang kapalaran ay mas makapangyarihan. Sa likod ng pangungulila ni Don Rafael, may isang tahimik na balangkas ang nagaganap sa loob ng kanyang imperyo.

Si Gregorio “Greg” Samaniego, pinsan ng yumaong anak ni Don Rafael at kasalukuyang tagapamahala, kasama ang ilang board members, ay tahimik na nagpaplano.

Ang pagbabalik ng batang Dian ay magpapatigil sa kanilang mga plano, lalo na ang kanilang Northern Mining Project at ang tuluyang pagkontrol sa Belmonte Holdings. Para sa kanila, kailangan itong pigilan, kailangan itong patahimikin. Ang kapangyarihan ay mas mahalaga kaysa dugo.

Ang Amnesia at ang Lihim sa Mindoro
Sa kabilang bahagi ng bansa, sa isang liblib na baryo sa Mindoro, isang dalaga na kilala lamang bilang Dian ay lumaki sa ilalim ng poder ng mag-asawang Simang Isco at Aling Lidia. Walang alaala, walang tamang papeles, tanging kawalan ang tanging nakaraan.

Ang kanyang buhay ay puno ng utos, pagod, at pakiramdam na hindi siya nabibilang. Ang tanging palatandaan, isang maliit na kwintas na may letrang ‘D’, ay nagpapahiwatig na may isang bahagi ng kanyang pagkatao na hindi pa niya kilala.

Ang kanyang tahimik na buhay ay nabahiran ng takot nang may mga lalaking sakay ng SUV ang nagsimulang sumunod sa kanya. Isang tricycle driver ang naging sagabal sa isang tangkang pagdukot, ngunit ang kutob ni Dian ay unti-unti nang tumitibay:

may isang bahagi ng kanyang pagkatao na gustong pigilan siyang maalala ang lahat. Ang pangalang Dian ay hindi lang basta pangalan; ito ay susi sa isang mundong matagal nang ipinagkait sa kanya.

Ang Apoy at ang Hindi Inaasahang Pag-ibig
Sa hapon ng isang araw sa Tanay, habang abala si Elias sa pagpapastol, isang matinding ingay ang pumukaw sa kanyang atensiyon. Isang SUV ang sumalpok sa puno at unti-unting umuusok.

Walang pag-aalinlangan, ginamit niya ang kanyang tungkod upang buksan ang nakaipit na pinto, nilabanan ang init at takot, at buong lakas na iniaahon ang babae palabas. Isang milagro ang kanyang pagkakaligtas, dahil ilang sandali lang ay sumabog ang sasakyan. Ang babae, sugatan at duguan, ay wala nang malay.

Ang babae ay walang alaala—amnesia ang tawag ni Aling Loring. Tinawag ni Elias ang estranghero na “Lia,” isang pansamantalang pangalan para sa isang babaeng hindi niya kilala. Dahan-dahang gumaling si Lia sa kubo ng pamilya de la Peña.

Tinuruan siya ni Elias na mag-igib ng tubig, magsibak ng kahoy, at maghugas ng damit. Sa bawat araw na lumilipas, ang kalinga ay naging koneksyon. Sa gitna ng kawalang-alaala ni Lia, nakahanap siya ng ginhawa at kapayapaan sa piling ng pastol.

Ngunit ang presensiya ni Lia ay hindi ikinatuwa ng lahat. Si Rosing, sa kanyang matinding selos, ay nagsimulang magpakalat ng hinala. Ngunit sa halip na magpaapekto, natuto si Lia na gumansilyo at gumawa ng mga produktong binebenta sa palengke.

Ang dating CEO’s grand-daughter ay naging isang manlilika sa simpleng baryo. Sa ilalim ng mga bitak sa kisame, sa kabila ng kawalang-alam, nakahanap siya ng silbi at halaga.

Ang damdamin ni Elias para kay Lia ay lumalalim, isang pagmamahal na hindi humingi ng kapalit. Nang tanungin niya si Lia kung ano ang gagawin nito kapag bumalik ang alaala, ang sagot ni Lia ay puno ng takot: “Natatakot akong malaman kung sino talaga ako.

Paano kung hindi ko magustuhan ang totoo kong pagkatao?” Ngunit para kay Elias, ang mahalaga ay: “Ang taong nakilala ko dito.” Isang pag-ibig na itinahi hindi ng alaala kundi ng paninindigan at pagkalinga.

Ang Anino ng Maynila at ang Pagbabalik ng Birthmark
Ang pagtaas ng kita nina Elias at Lia mula sa pagbebenta ng gatas at hinabing produkto ay nagbigay-pag-asa, ngunit ang unos ay unti-unting namumuo.

Ang kalagayan ni Mang Turoy ay lumalala, nangangailangan ng mas matinding gamutan, at ang liham mula sa munisipyo tungkol sa mga negosyanteng nagnanais bumili ng lupa ay nagpatindi sa kanilang pangamba.

Ang kaligayahan ni Elias ay naging isang lantad na selos para kay Rosing, na tahimik na nagmamahal sa pastol sa mahabang panahon. Ngunit ang pag-ibig ay hindi sapilitan, at ito ang katotohanang marahas na tinanggap ni Rosing nang tanggihan siya ni Elias.

Ang tanging kumpirmasyon ng pag-ibig ni Elias kay Lia ay ang katahimikan na nagpatotoo sa kanyang nararamdaman.

Ang pagbabanta sa kanilang lupain ay nagpatuloy. Ang malamig na babala ng mga lalaking nag-aalok na bilhin ang lupa, kasunod ng karumal-dumal na pagkawala ng isa sa mga kambing ni Elias, ay nagpatunay na ang mga aninong nagmamasid ay hindi titigil.

Naging mas mapagbantay si Elias, nagturo kay Lia ng survival skills at mabilis na pagtakbo. Ang pag-atake sa dilim ay nagpatibay sa kanilang panata sa isa’t isa: hindi sila maghihiwalay.

Sa gitna ng lahat ng ito, isang milagro ang naganap sa Makati. Si Aling Nida, ang yaya ni Dian, ay nakita si Lia sa isang local news feature na nagbebenta ng hinabing bag. Ang birthmark sa ilalim ng kanang tenga—ang lihim na palatandaan—ang nagkumpirma: Si Lia ay si Dian, ang nawawalang apo ni Don Rafael.

Agad na nagtungo si Aling Nida sa mansyon, nagdala ng pag-asa sa matanda. Ngunit sa Maynila, muling nagsimula ang lihim na pagpupulong nina Greg Samaniego at ng mga board members. Kailangan nilang unahan si Don Rafael; hindi pwedeng bumalik si Dian na may alaala.

Ang Pagbabalik at ang Paninindigan
Ang pagdating ni Aling Nida sa Tanay, dala ang larawan at kuwento, ang muling nagbigay-baha sa alaala ni Lia. Ang swing, ang hardin, ang lolo—lahat ay bumalik. Ang pastol ay nagligtas ng isang prinsesa, at ang prinsesa ay muling nabawi ang kanyang korona.

Sa harap ni Elias, tahimik na nakatayo, sinabi ni Lia: “Ako si Diane Belmonte. Apo ako ng isang bilyonaryo.” Ang katotohanan ay mas mabigat pa sa apoy.

Pagkalipas ng dalawang araw, dumating si Don Rafael, at ang tunay na Diane Belmonte ay umalis kasama ang kanyang pamilya, nag-iwan kay Elias ng isang pangako na babalik siya, isang pangakong naging liwanag sa gitna ng kadiliman ng pastol.

Ang pag-alis ni Diane ay nag-iwan ng butas sa buhay ni Elias, ngunit ang sulat na dumating ilang linggo lang ang lumipas ay nagpatunay na ang puso ni Diane ay nanatili sa kabundukan.

Hindi lang alaala ang iniwan ni Diane; ang moratorium sa Northern Mining Project at ang inisyatibo para sa kooperatiba ng mga pastol ay nagpatunay na ang pastol ay nagligtas ng isang tagapag-ingat ng kanilang lupain. Mula noon, ang bawat araw ni Elias ay may layunin—hindi na siya nag-iisa sa kanyang pangarap.

Ang Boardroom at ang Gitara
Ang pagbabalik ni Diane sa Belmonte Estate ay nagbunsod ng sigalot. Hinarap niya si Greg Samaniego at ang mga board members sa boardroom, ipinipilit ang kanyang legal na karapatan bilang tagapagmana, gamit ang DNA test bilang pinakamalakas na ebidensya.

Ngunit ang laban ay hindi pa tapos. Natuklasan ni Diane ang tunay na motibo sa likod ng pagbili ng lupa sa Tanay: hindi resort kundi yamang mineral sa ilalim ng kabundukan.

Agad siyang nagtungo sa Tanay, nagbigay-babala kay Elias, at nagpasyang siya mismo ang mamumuno sa legal na laban. Hinarap ni Elias ang korte at ang boardroom hindi bilang pastol kundi bilang boses ng kanyang komunidad, sa tulong ni Diane na nagtatag ng Belmonte Rural Integrity Project. Ang laban ay nanalo: napatalsik si Greg, at si Diane ay pormal na naging CEO.

Ngunit ang pag-ibig ay muling nasubok ng distansiya at ng panliligaw ni Franco Lim, isang maimpluwensiyang negosyante. Sa gitna ng corporate world, may isang sulat na dumating kay Elias: “Ang puso ko, kahit nilunod ng mga usapan, titulo at mga inaasahan, ay ikaw pa rin ang nilalapitan sa bawat tahimik kong gabi.”

Ang pagpupulong sa Belmonte Estate, kung saan si Elias ang naging tagapagsalita ng kooperatiba, ay nagpatunay sa lahat. Sa gitna ng mataas na lipunan, naghawakan sila ng kamay. Ang pastol at ang CEO ay nagdeklara ng kanilang paninindigan.

Ang Singsing mula sa Tinidor at ang Pangako ng Habang Buhay
Ang pagbabalik ni Diane sa Tanay ay nagdala ng liwanag—hindi na siya bisita kundi kasama sa pagtatayo ng dairy processing facility para sa kooperatiba. Ang pangarap ni Elias na mapaayos ang bubong ay naging pagtatayo ng isang bagong mundo.

Sa gabi ng soft launch, sa ilalim ng mga bituin, naglakad sila sa kanilang tagpuan. “Ang mahalaga sa akin, Diane, ay ‘yung taong pinili mong maging sa kabila ng lahat. Hindi ako kailan man naghanap ng pangalan. Ang hanap ko ‘yung totoo,” wika ni Elias.

At doon, lumuhod si Elias. Walang mamahaling singsing, kundi isang manipis na singsing na galing sa lumang tinidor na pilak, pinanday ni Mang Turoy bilang regalo. “Diane Belmonte, Lia ng aking puso. Handa ka na bang manatili sa mundong pinili natin?”

Isang buwan ang lumipas, sa paanan ng puno ng mangga, naganap ang simpleng kasalan. Ang altar ay pinalamutian ng mga ligaw na bulaklak. Si Don Rafael, si Rosing, at ang buong komunidad ay naroon. Ang yaman ay lumilipas, ngunit ang pag-ibig na may sakripisyo, iyon ang tunay na pamana, wika ni Don Rafael.

Sa gitna ng katahimikan, isang tahimik ngunit matatag na pangako ang binigkas ng kanilang mga puso: Sa kabila ng lahat ng pinagdaanan, natagpuan nila ang tunay na pagmamahal.

Hindi sa mga salitang magarbo, kundi sa pagsasamang pinanday ng tiwala, dangal, at paninindigan. Ang kwento ni Elias at Diane ay hindi na lang kwento ng pastol at CEO, kundi ng dalawang kaluluwang pinili ang pag-ibig kaysa sa kapalaran.