Sa mundong binabaha ng impormasyon at ingay, may isang kasabihan na madalas makaligtaan: ang katahimikan ay may sariling lakas. Sa larangan ng pulitika sa Pilipinas, isang arena na sanay sa malalakas na boses, maaanghang na debate, at dramatikong pagtatanghal, ang katahimikan ay madalas na napagkakamalang kahinaan. Ngunit paano kung ang pinakamabigat na suntok ay hindi nagmumula sa sigaw, kundi sa isang maingat na piniling pananahimik—isang katahimikan na nag-iiwan ng mga tanong, nagbubukas ng pagdududa, at pumupwersa sa kalaban na malantad ang sarili?

Ito ang naging sentro ng isang kamakailang kabanata sa senado, isang “clash of titans” na hindi nangyari sa pamamagitan ng pagbabatuhan ng mikropono, kundi sa isang mainit na pagdinig na sinundan ng isang serye ng mga misteryosong patutsada sa social media. Sa isang sulok, ang beteranong mambabatas na si Senador Panfilo “Ping” Lacson, kilala sa kanyang metikulosong pagsusuri sa badyet at sa kanyang madalas na tahimik ngunit matalim na pamamaraan. Sa kabilang sulok, si Senador Rodante Marcoleta, isang pigura na sumikat sa kanyang walang takot at palaban na istilo ng pagtatanong, partikular na naaalala sa kanyang papel sa pagdinig ng prangkisa ng ABS-CBN.

Ang kanilang sagupaan ay higit pa sa personal na alitan; ito ay naging isang salamin ng mas malalim na tensyon sa gobyerno: ang laban sa pagitan ng tradisyonal na “interparliamentary courtesy” at ng isang mas matinding panawagan para sa transparency at pananagutan.

Unang Yugto: Ang Pagsiklab sa Pagdinig

Ang ugat ng lahat ay isang pagdinig tungkol sa isang sensitibong paksa: ang flood control program ng gobyerno. Isang proyektong ginugugulan ng bilyon-bilyong piso mula sa kaban ng bayan, at isang paksang matagal nang binabantayan ni Senador Lacson dahil sa hinala ng mga “budget insertion” o mga singit na pondo.

Sa gitna ng pagdinig, nagsimulang kumuwestiyon si Senador Marcoleta. Ngunit ang kanyang mga tanong ay hindi nakatuon sa mismong proyekto, kundi sa tila “objectivity” ng komite. Ito ang naging mitsa.

“I will register my continuing objection Mr. Chair. I will question the objectivity of this proceedings. If you will not allow me raise this point, maybe in the plenary this afternoon I will raise it,” mariing pahayag ni Marcoleta.

Ang tugon ni Senador Lacson ay hindi isang pakikipagsigawan. Sa halip, ito ay isang mariing pagtutol na nakaugat sa isang mas malaking prinsipyo. Para kay Lacson, ang ginagawa ni Marcoleta ay isang paglihis sa tunay na isyu. Ang oras na dapat ay ginugugol sa pagbusisi ng pondo ng bayan ay nauuwi sa pagkuwestiyon sa proseso.

Dito lumabas ang isa sa pinakamabibigat na linya mula kay Lacson, hindi laban kay Marcoleta mismo, kundi laban sa ideyang dapat magtakipan ang mga kasamahan sa lehislatura. “Natin problemang kasangkot na po ang kinabukasan ng ating bansa. Sasabihin ba natin interparliamentary cortesy? Nakikinig po ang buong bayan? Tatakpan po ba natin ang dahil sa interparliamentary courtesy? Nakasulat po ba sa bato yon? Absolute po ba yon?”

Ito ang naging klarong linya sa buhangin. Para kay Lacson, ang katapatan ay hindi sa kapwa mambabatas, kundi sa taumbayan. “Iisa po ang ating layunin. Ang ating bansa ang pinakaimportante sa ating lahat. Bakit po kinakailangang ilihis natin? Bakit po tayo gagawa ng paraan para pagtakpan po natin ang hindi dapat pagtakpan?”

Ang tensyon sa silid ay halos mahiwa sa kapal. Isang beteranong pulitiko na hindi na makapagtimpi, hindi dahil sa personal na atake, kundi dahil sa tila pagtatangkang isabotahe ang isang mahalagang pagdinig. Natapos ang sesyon na may bitin na galit sa hangin. Ngunit ang laban, lumalabas, ay hindi pa tapos. Ito ay lilipat lamang sa ibang arena: ang social media.

Ikalawang Yugto: Ang Taktika ng Tatlong Patama

Alam ni Senador Lacson na ang direktang pakikipag-away sa plenaryo ay maaaring maging magulo at madaling mailihis. Kaya’t pinili niya ang isang mas matalas na sandata: ang sining ng “cryptic post.” Isang serye ng mga maiikling pahayag na walang pangalan, ngunit ang tiyempo at konteksto ay napakalinaw na tila ito ay isang direktang bala.

Ang Unang Tira (Setyembre 29, 2025): “The best response to nonsense is silence.”

Isang maikling linya na tila isang pangkalahatang kasabihan. Ngunit sa konteksto ng katatapos lamang na mainit na pagdinig, ang salitang “nonsense” ay agad na ikinabit ng publiko sa mga argumentong binitiwan sa senado. Ang mensahe ay malinaw: ang mga binitiwang salita sa pagdinig ay walang kabuluhan, at ang pinakamahusay na paraan para patunayan ito ay hindi ang makipagsabayan sa ingay, kundi ang hayaan itong mamatay sa sarili nitong kawalan ng laman.

Ang social media ay sumiklab. Sino ang tinutukoy? Bagama’t walang pangalan, ang mga netizen ay mabilis na nagdugtong-dugtong ng mga pangyayari. Ang “nonsense” ay ang tila paglihis sa isyu; ang “silence” ay ang pagtanggi ni Lacson na pumatol sa parehong antas.

Ang Ikalawang Tira (Setyembre 30, 2025): “The loudest one in the room is the weakest.”

Kung ang unang post ay isang babala, ito na ang direktang pagsusuri. Ang kasabihang ito ay isang psychological jab. Sinasabi nito na ang sobrang pag-iingay, ang pagtaas ng boses, ang pagiging agresibo sa pagtatanong, ay hindi palatandaan ng lakas o katotohanan. Sa halip, ito ay isang “soundtrack ng yabang”—isang takip, isang maskara para itago ang kakulangan sa ebidensya o ang kahinaan ng argumento.

Dito na nag-init ang “theory crafting” ng publiko. Sino ang pinakamaingay sa mga pagdinig kamakailan? Ang spotlight ay muling bumaling kay Senador Marcoleta, na ang istilo ay kilalang agresibo at malakas. Ang patama ni Lacson ay matalino: hindi niya kailangang sabihin na “si Marcoleta ay mahina.” Ang kailangan niya lang gawin ay ilatag ang konsepto, at hayaan ang publiko na magpasya kung kanino ito akma. Ang mensahe ay, “Kung hindi ikaw ang tinamaan, bakit ka affected?”

Ang Ikatlong Tira (Oktubre 2, 2025): Ang Talinghaga ng Pusa at Aso

Ito na marahil ang pinaka-kreatibo at mapanirang patama sa lahat. Isang talinghaga na nagpalawak pa ng saklaw ng isyu.

“Helph, is there a veterinary clinic with an animal psychiatric ward? We have a crazy cat that keeps meowing on the ground floor and an annoying dog that keeps barking on the upper floor.”

Ang metapora ay hindi random. Sa mundo ng pulitika, ang “upper floor” o Upper House ay tumutukoy sa Senado, at ang “ground floor” o Lower House ay ang Kongreso. Agad na kumalat ang interpretasyon: ang “annoying dog” sa “upper floor” ay si Senador Marcoleta, na walang tigil sa pagtahol sa mga pagdinig. At ang “crazy cat” sa “ground floor”? Marami ang nagturo kay Congressman Kiko Barzaga, isa pang kilalang mambabatas mula sa Lower House na may katulad na istilo.

Ang post na ito ay isang masterstroke sa political communication. Ipinakita nito na ang “ingay” ay hindi lang nag-iisa, kundi posibleng koordinado sa pagitan ng dalawang kapulungan. Ito ay hindi na lang simpleng pagtatanong, kundi isang “mapa ng kapangyarihan” na nagpapakita kung sino ang tila gumagawa ng ingay sa magkabilang panig ng lehislatura. Ang tanong na naiwan sa hangin: para kanino sila tumatahol at ngumingiyaw?

Ikatlong Yugto: Ang Tunay na Laban – Ingay Kontra Ebidensya

Habang umiigting ang mga patutsada, ang tunay na isyu ay nananatili: ang budget insertions at ang flood control project. Dito malinaw kung bakit si Senador Lacson ang nangunguna sa laban na ito. Sa loob ng maraming taon, siya ang kinilalang “bantay ng bayan” pagdating sa pambansang badyet, kilala sa kanyang “pork-hunting” at paglalantad ng mga anomalya.

Ang kanyang taktika ng katahimikan ay hindi nangangahulugang pag-atras. Ito ay isang “controlled burn”—isang apoy na sinadyang direksiyonan para ilantad kung alin ang tuyo at madaling masunog (ang mga argumentong walang laman) at alin ang nananatiling basa at matibay (ang katotohanan).

Ang laban na ito ay nagbigay-diin sa dalawang uri ng ingay sa pulitika.

Una, ang “ingay na pang-inggit,” o ingay na ginagamit para kunwari ay malakas. Ito ang ingay ng retorika, ng pagpapalabas ng galit, ng pag-atake sa kredibilidad ng iba. Ito ay madaling gawin. Madaling magdeklara, madaling mag-akusa, madaling magtaas ng boses.

Pangalawa, ang “ingay ng ebidensya.” Ito ang tunog ng mga dokumento, ng mga resibo, ng mga sworn statement, ng mga ulat ng auditor. Ito ang ingay na mahirap gawin, dahil nangangailangan ito ng pananaliksik, pasensya, at katotohanan.

Ang ipinapakita ng sagupaan nina Lacson at Marcoleta ay kapag hindi mo mailabas ang pangalawang uri ng ingay (ebidensya), mapipilitan kang gumamit ng unang uri (ingay na pang-inggit). At sa sandaling gawin mo iyon, doon ka nagmumukhang mahina.

Sino ang “loudest”? Hindi na mahalaga ang pangalan. Ang mahalaga ay ang pattern. Kung malinis ang iyong libro, bakit mo kailangan ng megaphone para ipagtanggol ito? Ang katahimikan ni Lacson ay naging mas maingay dahil ito ay sinusuportahan ng kanyang reputasyon sa paghawak ng datos. Ang bawat cryptic post ay isang paalala na habang ang isa ay abala sa pagtahol, siya ay abala sa pag-iipon ng mga papeles.

Pagninilay: Ang Kapangyarihan ng Katarungan sa Gitna ng Kaguluhan

Ang dramang ito sa senado ay isang maliit na larawan lamang ng mas malaking ingay na kinakaharap nating lahat. Sa ating pang-araw-araw na buhay, tayo ay binabato ng mga akusasyon, panghuhusga, at mga sigaw ng problema. Madalas, ang unang reaksyon natin ay ang makipagsigawan pabalik, ang pumatol, ang gumanti ng ingay sa kapwa ingay.

Ngunit ang tunay na lakas ay hindi matatagpuan sa yabang o sa lakas ng boses. Ito ay matatagpuan sa karunungan at katatagan na nagmumula sa isang mas mataas na pinagmumulan.

Tulad ng ipinapaalala sa atin sa Kawikaan 21:2-3 (Proverbs 21:2-3): “Ang bawat lakad ng tao ay matuwid sa kanyang sariling mga mata: nguni’t tinitimbang ng Panginoon ang mga puso. Ang paggawa ng katuwiran at ng kahatulan ay lalong kalugodlugod sa Panginoon kay sa hain.”

Ipinapaalala nito na kahit gaano pa kaingay ang isang tao sa pagdedeklara ng kanyang “katuwiran,” ang Panginoong Diyos ang nakakakita at tumitimbang sa tunay na laman ng puso. Ang tunay na katarungan ay hindi nagmumula sa palakasan ng sigaw sa plenaryo, kundi sa paggawa ng tama at makatarungan.

Sa huli, ang ingay ng pulitika ay lilipas. Ang mga personalidad ay maglalaho. Ngunit ang katotohanan ay mananatili.

Baka sa gitna ng ingay ng iyong sariling buhay—ingay ng takot, ng problema sa pinansyal, ng gulo sa pamilya—ay naghahanap ka ng tunay na katahimikan. Ang kapayapaang ito ay hindi matatagpuan sa tao o sa pulitika. Ang tunay na kapayapaan ay matatagpuan sa pakikipaglapit sa ating Panginoong Hesus.

Maaari kang lumapit sa Kanya ngayon, isuko ang iyong mga alalahanin, at magtiwala. Sapagkat Siya lamang ang nag-aalok ng pag-ibig na walang kondisyon, awa na walang hanggan, at katarungan na ganap.

Tayo ay manalangin.

Ama naming Diyos, makapangyarihan sa lahat. Salamat po sa Iyong salita na nagsisilbing liwanag sa gitna ng ingay at kaguluhan ng mundong ito. Patawarin Niyo po kami sa aming mga pagkukulang at ilapit Niyo po kami sa Iyo. Turuan Niyo po kaming magtiwala sa Iyong katarungan, umasa sa Iyong awa, at mamuhay sa Iyong biyaya at pag-ibig araw-araw. Gabayan Niyo po ang aming mga pinuno, ang bansang Pilipinas, at ang bawat isa sa amin. Pinupuri po namin Kayo at pinasasalamatan, sa matamis na pangalan ng aming Panginoong Hesus. Amen.