Sa isang maulang madaling-araw sa Altavera, may isang anonymous email na biglang dumating sa server ng Sentro ng Imbestigasyon ng Bayan. Walang subject, walang sender, at halos hindi ma-detect ng security system. Isang zip file lang na may password na “HINDI SILA TOTOO.” Pagbukas ng file, tatlong bagay ang lumitaw: isang 41-segundong audio ng babaeng nagsisigaw tungkol sa “pagpapanggap” at “plastic,” isang screenshot ng mensahe tungkol sa isang “tuta ng sistema,” at isang dokumento na may pahiwatig ng covert communications sa pagitan ng dalawang opisyal na matagal nang pinaghihinalaang may lihim na alitan. Walang pangalan ang nakalagay, ngunit sapat ang tono ng boses at paraan ng pananalita upang magsimula ang bulungan at pag-aalboroto sa buong bansa. Parang may nagbukas ng pinto tungo sa isang bagay na hindi dapat makita.

Ang imbestigasyon ay agad na napunta sa Special Branch Zero, ang pinakamisteryosong unit ng SIB—isang grupong gumagalaw lamang kapag may kaganapang posibleng magdulot ng political destabilization. Pinangunahan ng matalas na imbestigador na si Director Lira Ontiveros, napansin agad na ang audio ay hindi galing sa karaniwang cellphone. Encrypted government unit ito, ginagamit lamang ng mga mataas na opisyal. Hindi pa man nagsisimula ang imbestigasyon ay malinaw na: hindi ordinaryong leak ang hawak nila. May taong nasa loob, may kapangyarihan, may access, at may intensyon.

Habang nag-a-analisa ng metadata ang technical team, dumating ang isa pang encrypted message. Isang linya lang: “Hanapin ang taong may codename na RPPD. Siya ang may hawak ng unang bersyon ng audio.” Sa internal database ng SIB, lumabas na si RPPD ay dating analyst sa Department of Civic Operations—kilala sa pagiging tahimik ngunit malalim kung magbasa ng anomalya. Ngunit nang subukang hanapin ng SB-0 ang kaniyang records, nagulat sila: wala. As in burado. Employment file, payroll logs, security ID system, maging utilities ng apartment—lahat tinanggal. Kahit social media footprint, ni pixel, wala.

Ang ganitong paglilinis ay imposible para sa ordinaryong tao. May nagbura, pero hindi basta-basta. Ang mga mata ng SB-0 ay sabay-sabay na nagtinginan. Alam nilang ang tanging may kakayahan lamang gumawa nito ay isang grupo na may direktang access sa central administrative backbone ng gobyerno. At iyon ang nagbigay ng unang pahiwatig: hindi simpleng leak; may tinatago ang isang mas mataas na chain ng kapangyarihan.

Isang linggo matapos lumabas ang anonymous email, isang CCTV clip ang lumitaw mula sa isang insider. Isang lalaking may hood ang nakita sa gilid ng gusali ng DCO, may dalang itim na envelope at isang USB. Dalawang lalaking naka-itim na amerikana ang kasama niya. Sa envelope, nakasulat ang tatlong titik: SBP. Ang acronym na iyon ay kumakatawan sa isang kilalang political bloc—isang alyansang matagal nang inuugnay sa dalawang opisyal na laging sentro ng kontrobersya sa Altavera. Walang pangalan sa documentos, ngunit malinaw na may sinusubukang pagtakpan, may sinusubukang ipitin, at may sinusubukang palabasing ibang bersyon ng katotohanan.

Sa pag-usad ng imbestigasyon, maraming witness ang biglang nanahimik. Tatlong empleyado ng DCO ang nag-resign at lumipad palabas ng bansa. Dalawang tech contractor ang pumirma ng confidentiality waivers. Isang investigative journalist ang nag-anunsyo ng “sudden retirement” pagkatapos makatanggap ng hindi matanggihan na offer mula sa isang PR firm na may koneksiyon sa SBP bloc. Sa ulat ni Lira sa internal memo, isang linya ang naka-bold: “May erosion na nanggagaling sa loob. May pumipili kung sino ang pwedeng magsalita.”

Habang lumalaki ang imbestigasyon, lumitaw ang isang pangalan: Vice Premier Sariah Duran—isang karismatikong lider ngunit bantog sa pagsabog ng emosyon sa loob ng closed-door meetings. Kasama rin sa mga pahiwatig ang isang mambabatas na kilala sa bansag na “Master Spinner,” si Senador T. Sorrento. Hindi sila pinangalanan sa anumang dokumento, ngunit kapareho ang ritmo ng pananalita ng babae sa audio sa tono ni Duran. Ang istilo ng pananalita sa screenshot ay katulad ng retorika ni Sorrento. Hindi sapat bilang ebidensiya, pero sapat para bumulwak ang intrigang hindi mapahinto.

Kasabay nito, lumabas ang isang misteryosong dokumento: ang tinaguriang “Plastic Dossier.” Ayon sa sources, ang dossier ay naglalahad ng isang serye ng secret negotiations tungkol sa pondo para sa isang proyekto. Ayon sa papel, may isang panig na nag-double deal, dahilan ng pagtatalo. Ang audio—ayon sa dossier—ay nagmula matapos mahuli ang pagtataksil. Ang salitang “plastic” ay ginamit para tukuyin ang isang opisyal na may dalawang mukha: galit sa loob, mabait sa publiko. Hindi tiyak kung totoo ito, ngunit ang timing ng paglabas ay tila idinisenyo para sumira.

Isang gabi, biglang nag-collapse ang communication servers ng SIB sa loob ng 43 segundo. Offline lahat. At pagbalik ng kuryente, may nawawalang 14 case files—lahat ay tungkol sa RPPD at sa Plastic Dossier. Walang bakas ng pag-hack mula sa labas. Ibig sabihin: may gumawa nito mula sa mismong loob ng system. Ang mga imbestigador ay nagkaroon ng iisang konklusyon: may nagmamanipula, pero hindi nila alam kung sino. Hindi na ito simpleng leak. Ito ay isang chess game.

Sa kalagitnaan ng kaguluhan, nagbalik si RPPD. O hindi man siya, isang email na galing sa isang server na hindi ma-trace. Ang mensahe: “Hindi ako ang target. Kayo.” At kasunod: “Ang tunay na plastic ay hindi nagsasalita.” Hindi malinaw kung pagbabanta o paalala. Ang tanging sigurado, buhay si RPPD at may hawak siyang mas malaking piraso ng puzzle.

Kasabay ng pagbabalik ng RPPD message ay ang kakaibang galawan sa Kapitolyo. Tatlong opisyal ang nag-file ng indefinite leave. Dalawang hearing ang biglang ipinagpaliban. May isang panukalang batas na iniatras bigla at ibinigay sa ibang senador na walang koneksiyon sa SBP bloc. Nag-cancel ng tatlong public appearances si Duran. Walang paliwanag. Walang press statement. Ngunit ramdam ng lahat na may nangyayari sa likod ng kurtina.

Nang makakuha ang SB-0 ng impormasyon tungkol sa isang lihim na pagpupulong sa Hillcrest Ridge, lalo silang nag-ingay. Ayon sa source, tatlong makapangyarihang tao ang nagkita roon: isang cabinet official, isang senador, at isang adviser na kilala bilang “The Tailor,” isang taong kayang lumikha ng narrative na magbibigay-linaw o magpapalabo sa anumang isyu. Ang tatlong paksa ng pagpupulong: kung sino ang may orihinal na audio, kung paano pipigilan ang paglabas ng Plastic Dossier, at kung paano “i-realign” ang script bago makarating sa media. Ibig sabihin, hindi lang nila sinusubaybayan ang leak—binabalangkas nila kung paano ito tatakbo.

Nang suriin muli ng digital forensics ang screenshot na unang lumabas, natuklasan ang nakakayanig na detalye: ang mensahe ay hindi sent message. Draft lang ito. Ibig sabihin, may taong gustong palabasing nagkaroon ng palitan ng insulto at away, ngunit posibleng walang ganitong exchange na talagang nangyari. Maaaring ang buong drama ay konstruksyon lamang—isang narrative na ipinadulas para pakainin ang publiko. Kung ang away ay scripted, kung ang leak ay sinadyang paramdam, at kung ang witness ay maaaring hindi naglaho kundi itinago, ano ang totoong layunin?

Sa araw na ihahanda na ng SIB ang unang advisory para sa publiko, nag-brownout sa central office. Muli, 43 segundo. Nang bumalik ang kuryente, wala na ang buong case folder—digital man o physical. Literal na parang nag-evaporate. Si Director Lira ay napilitang magpatawag ng emergency meeting. Nakayuko ang lahat, hindi dahil sa takot kundi sa pagkalito. Nang magsalita si Lira, tanging isang linya ang nagmarka sa ulat: “Hindi nila gustong malaman natin ang totoo. Gusto nila ang bersyon nilang totoo ang mananatili.”

Kinagabihan, sa underground forum na ShadowNet, may lumabas na anonymous post: “Huwag ninyo kaming pagmasdan. Pagmasdan ninyo kung sino ang desperadong magpatingin.” At sa dulo, isang nakakatakot na linya: “Hindi pa nagsisimula ang kwento. Ang ipinakita ko sa inyo ay trailer lang.”