Halos mapigil ng buong Pilipinas ang kanilang paghinga. Milyun-milyong puso ang tumibok nang mabilis kasabay ng bawat pag-ikot niya sa himpapawid. Sa sandaling makuha ni Carlo Yulo ang dalawang gintong medalya sa Olympic, tila huminto ang mundo. Ang batang lalaki na dati ay naglalaro lamang at nagpapagulong-gulong sa parke sa Malate, na ang tanging puhunan ay pangarap at pagtitiyaga, ay opisyal nang naging pambansang bayani. Siya ang simbolo ng talento, kasipagan, at determinasyon ng mga Pilipino. Sa isang iglap, si “Caloy” ay naging “King Carlo”.

Ang kanyang mga larawan ay nakadispley sa bawat sulok, ang kanyang pangalan ay binabanggit ng bawat politiko, at ang kanyang kuwento ay naging walang katapusang inspirasyon. Milyun-milyong Pilipino ang napaluha sa tuwa. Sa wakas, muli silang may maipagmamalaki sa buong mundo.

Ngunit ang anumang parada ay mabilis na lumilipas. Ang mga confetti ay nawalis na. Ang ingay ng papuri ay napalitan ng isang nakabibinging katahimikan. At sa katahimikang iyon, isang tanong ang nagsimulang umusbong sa isipan ng marami: Nasaan na nga ba si Carlo Yulo?

Ang pambansang pambato, na halos araw-araw na laman ng balita, ay tila naglaho na parang bula. Ang mga ngiti sa harap ng kamera ay napalitan ng mga bulungan. Bakit hindi na siya madalas makita sa mga kompetisyon? Totoo ba na ang takbo ng kanyang buhay ay nag-iba na? Ito ang kuwentong hindi natin nakita sa ilalim ng nakasisilaw na ilaw ng entablado—ang tunay na nangyayari kay Carlo Yulo matapos siyang makoronahan.

Kabanata 1: Ang Simula ng Isang Pangarap sa Parke ng Malate
Bago pa man dumating ang milyun-milyong pisong gantimpala, ang mga condominium, at ang mga libreng buffet habang buhay, si Carlo Yulo ay isang simpleng bata lamang. Siya ay pitong taong gulang pa lamang nang una niyang makita ang isang bagay na magpapabago sa kanyang buhay. Hindi ito isang laruan o isang bagong damit. Ito ay ang imahe ng mga gymnast na nagsasanay sa gym kung saan nagtatrabaho ang kanyang kuya.

Para sa isang batang lumaki sa hirap, ang mga pagtalon at pag-ikot na kanyang nakita ay tila mahika. Nagsimula siyang magpagulong-gulong sa parke sa Malate, ginagaya ang kanilang mga galaw, gamit ang damuhan bilang kanyang unang palaruan. Sa simula, ito ay laro lamang. Isang paraan upang mailabas ang walang katapusang enerhiya ng isang bata.

Ngunit may nakakita sa kanya. Ang kanyang coach, si Teacher Ezra. Hindi lamang niya nakita ang isang batang malikot, kundi isang batang may pambihirang disiplina at apoy sa kanyang mga mata. Nakita niya ang potensyal.

Mula sa araw na iyon, ang parke ay naging lugar ng pagsasanay. Ang laro ay naging isang seryosong rehimen ng pagsasanay. Araw-araw, kahit pagod galing sa eskwela, kahit masakit ang katawan, kahit minsan ay nasusugatan, si Carlo ay hindi kailanman nagreklamo. Alam niya kung ano ang gusto niya. Habang ang ibang mga bata ay naglalaro, si Carlo ay pinapakapal ang kalyo sa kanyang mga kamay. Habang ang iba ay natutulog, paulit-ulit niyang pinipino ang kanyang mga galaw.

Ito ang unang sakripisyo ni Carlo: ang kanyang kabataan. Ipinagpalit niya ang mga party at oras ng paglalaro para sa isang pangarap na siya lang ang nakakakita. Noong mga panahong iyon, hindi niya alam kung saan siya dadalhin ng kanyang mga pagtalon, ngunit isang bagay ang sigurado: gusto niyang lumipad.

Kabanata 2: Ang Mahabang Pag-akyat sa Tugatog ng Tagumpay
Ang daan patungo sa Olympics ay hindi isang mabilis na pag-angat. Ito ay isang mabagal, masakit, at nakakapagod na pag-akyat. Nagsimula si Carlo sa mga lokal na kompetisyon, kung saan ang premyo ay minsan sapat lang pambili ng pagkain. Unti-unti, ang kanyang pangalan ay nagsimulang makilala.

Mula sa mga lokal na gym, lumahok siya sa Palarong Pambansa (Pambansang Palaro ng Pilipinas). Dito, nagsimula siyang mapansin. Nakita ng mga opisyal ng palakasan na ang batang ito mula sa Malate ay may ibubuga. Sumunod ang Asian Games. Ang bawat kompetisyon ay isang bagong hamon, isang bagong pagsubok sa kanyang katatagan.

Ngunit noong Oktubre 2018, sa Artistic Gymnastics World Championships sa Jakarta, Indonesia, unang ipinakita niya sa mundo na handa na siyang makipagsabayan. Bagama’t bata pa, nag-qualify siya para sa finals ng floor exercise at vault—mga kategoryang magiging tatak niya sa hinaharap. Kahit hindi pa nakakuha ng ginto noon, napatunayan niya na may isang Pilipinong handang agawin ang korona.

Ang tagumpay na ito ay nagbukas ng mas maraming pinto. Noong Enero 2018 (bago pa man ang World Championships), sa kanyang pagdalo sa PSA (Philippine Sportswriters Association) Athlete of the Year Awards, ipinahayag niya ang kanyang pasasalamat sa lahat ng sumuporta sa kanya, lalo na sa kanyang ina. Ipinakita nito ang kanyang karakter: isang atletang marunong tumanaw ng utang na loob, isang anak na nag-aalay ng bawat tagumpay sa pamilya.

Ang bawat tagumpay ay may kaakibat na mas matinding pagsasanay. Ang bawat tagumpay ay nangangahulugan ng mas mataas na inaasahan. Hanggang sa dumating ang pinakamalaking entablado sa lahat: ang Olympics.

Dito na nangyari ang himala. Sa harap ng milyun-milyong manonood sa buong mundo, sa ilalim ng pinakamatinding pressure, lumipad si Carlo Yulo. Dalawang gintong medalya ang kanyang iniuwi. Dalawang beses pinatugtog ang “Lupang Hinirang”. Dalawang beses niyang pinatunayan na ang pangarap ng isang bata sa parke ng Malate ay maaaring maging katotohanan.

Kabanata 3: Ang Baha ng Biyaya at ang Halaga Nito
Kasabay ng kanyang pagbabalik ay ang pagbaha ng mga gantimpala. Milyun-milyong piso ang pumasok sa kanyang bank account, ayon sa batas para sa mga atletang nag-uwi ng karangalan sa bansa. Nagdagdag pa ang mga mambabatas ng tatlong milyong piso bilang pasasalamat. Isang fully-furnished na condominium unit sa Taguig, na nagkakahalaga ng apat na milyon, ang ibinigay sa kanya. Dagdag pa ang panghabang-buhay na libreng buffet sa isang kilalang restaurant, at hindi mabilang na mga regalo mula sa mga pribadong kumpanya.

Sa isang iglap, ang buhay na dating puno ng sakripisyo sa pananalapi ay nagbago. Para sa marami, ito na ang “happy ending”. Ito na ang rurok ng tagumpay. Nakamit na ni Carlo ang lahat.

Ngunit dito nagsisimula ang kuwentong hindi natin alam. Habang nagdiriwang ang bansa, muling sumabak si Carlo sa isang laban na mas mahirap pa kaysa sa Olympics: ang laban upang manatili sa tuktok.

Ang patuloy na pagsasanay, ang walang katapusang presyon na kailangan niyang ulitin ang kanyang tagumpay, ay nagsimulang mag-iwan ng marka. Naranasan niya ang matinding pagod, hindi lang sa pisikal kundi pati na rin sa mental. Ang mga pinsala na dati niyang tinitiis ay nagsimulang lumala. Ang pagiging malayo sa pamilya, dahil kailangan niyang magsanay sa ibang bansa kung saan mas maganda ang mga pasilidad, ay nagdulot ng malalim na kalungkutan.

Habang nakikita ng publiko ang isang bayani, sa likod ng kamera ay isang Carlo Yulo na tahimik na nakikipaglaban. Nakikipaglaban sa sakit ng katawan, sa pagdududa sa sarili, at sa pangungulila. Hindi lahat ng kanyang sakripisyo ay nakikita ng mga tao. Ang halaga ng karangalan ay pala mas mataas pa kaysa sa inaakala ng lahat.

Kabanata 4: Ang Pag-ihip ng Hangin at ang Bagyo
Dahil sa kanyang pagpapahinga at pagtuon sa masinsinang pagsasanay, nagsimula siyang mawala sa mata ng publiko. Hindi na siya madalas makita sa mga kompetisyon. Hindi na siya laman ng media. At sa kanyang pagkawala, nagsimulang kumalat ang mga haka-haka.

May mga ulat na nagsasabing humina na raw ang suporta para sa kanya. Ang mga dating pumupuri sa kanya ay tila nakahanap na ng bagong pagtutuunan ng pansin. May mga nagsabi na baka pinili na niyang mamuhay ng simple, malayo sa gulo. Ngunit ang pinakamasakit na bulung-bulungan ay ang balitang siya ay nahihirapan na raw sa pinansyal.

Paano iyon mangyayari? Sa dami ng kanyang natanggap, paano siya mahihirapan?

Ito ang misteryong bumalot sa kanyang pangalan. Para sa ilan, ito ay panahon ng pagpapahinga at pag-iipon muli ng lakas. Para sa iba, ito ay senyales ng pagbagsak. Ngunit ang mga bulungan ay hindi nagtapos doon. Lumaki ang mga ito at naging isang ganap na kontrobersya na yumanig mismo sa pundasyon ng kanyang inspirasyon: ang kanyang pamilya.

Noong Agosto 2024, pumutok ang balita. Nagkaroon ng mga pekeng social media account na nagpapanggap bilang si Carlo. Ang mga account na ito ay nagdulot ng matinding kalituhan at, ayon sa mga ulat, nag-ugat sa isang malalim na hindi pagkakaunawaan sa pagitan ni Carlo at ng kanyang ina, si Angelica Yulo.

Ang ina na dati niyang pinasasalamatan sa bawat panayam, ang ina na sinasabi niyang dahilan ng kanyang pagsisikap, ay tila naging sentro ng gulo. Lumabas ang mga balita na nagkaroon ng lamat ang kanilang relasyon. Ito ay isang dagok na mas masakit pa kaysa sa anumang pinsala na dinanas niya sa gymnastics.

Paano lalaban ang isang atleta kung ang kanyang inspirasyon ay siya pang pinagmumulan ng stress? Paano siya magpopokus sa kanyang mga routine kung ang kanyang isip ay gulong-gulo sa mga problema sa pamilya? Nanatiling kalmado si Carlo sa harap ng publiko. Pinili niyang umiwas sa gulo at magpokus sa kanyang karera. Ngunit ang pinsala ay nagawa na. Ang imahe ng isang perpektong pamilya ay nabasag.

Kabanata 5: Ang Matatag na Sandigan sa Gitna ng Bagyo
Sa gitna ng lahat ng ito—ang presyon ng pagsasanay, ang mga pinsala, at ang gulo sa pamilya—may isang tao na nanatili sa tabi ni Carlo. Ang kanyang pangmatagalang kasintahan, si Chloe San Jose.

Matagal na silang magkasintahan, bago pa man ang kasikatan at ang mga gintong medalya. Si Chloe ang nakakita kay Carlo sa kanyang pinakamababang estado at sa kanyang pinakamatagumpay na sandali. At sa panahong tila lahat ay magulo, si Chloe ang naging angkla niya.

Sa isang panayam kay Toni Gonzaga noong Setyembre 2024, ibinahagi ni Chloe ang kanyang damdamin. Inamin niyang masakit makita ang kanyang nobyo na nahihirapan, lalo na sa mga problema nito sa pamilya. Ngunit sa kabila ng lahat, pinili niyang maging sandigan ni Carlo. Siya ang naging tagapakinig sa mga panahong mabigat ang dinadala ng atleta.

Noong Enero 2025, ipinagdiwang nila ang kanilang ikalimang anibersaryo. Sa kanilang mga social media account, makikita ang kanilang matatag na samahan—mga larawan ng kagalakan at matatamis na mensahe. Ipinakita nila na ang tunay na pag-ibig ay hindi lamang tungkol sa pagdiriwang, kundi tungkol din sa suporta at pag-unawa sa mga oras ng pinakamatinding pagsubok. Ang kanilang relasyon ay naging inspirasyon sa maraming kabataan, isang patunay na ang katatagan ay nasusukat sa gitna ng bagyo.

Ang suportang ito ang nagbigay kay Carlo ng lakas na kailangan niya upang harapin hindi lamang ang mga personal na isyu, kundi pati na rin ang mga maling akala tungkol sa kanyang karera.

Kabanata 6: Ang Katotohanan Mula sa Tokyo
Kaya, nasaan na nga ba talaga si Carlo Yulo? Nahihirapan ba siya? Laos na ba siya?

Ang katotohanan ay malayo sa mga haka-haka. Sa taong 2025, si Carlo Yulo ay nasa Tokyo, Japan. At hindi siya nagpapahinga; mas matindi pa siyang nagsasanay kaysa dati.

Pinili niyang manirahan at magsanay sa Japan dahil sa isang simpleng dahilan: mas maganda ang mga pasilidad at kagamitan doon. Sa Japan, mayroon siyang access sa mga world-class na coach, kabilang ang kanyang matagal nang coach na si Aldrin Castañeda at ang Australian coach na si Alus Pnedal. Ang dalawang ito ay pinagsasama ang kanilang kaalaman upang hasain hindi lamang ang pisikal na lakas ni Carlo, kundi pati na rin ang kanyang tibay sa pag-iisip.

Alam ni Carlo na sa mundo ng gymnastics, mabilis magbago ang lahat. Ang isang routine na nagpanalo sa iyo ngayon ay maaaring hindi na sapat bukas. Kaya’t patuloy siyang nag-aaral ng mga bagong teknik at ina-upgrade ang kanyang mga galaw. Ang kanyang katahimikan ay hindi isang pag-urong; ito ay paghahanda.

At ang balitang nahihirapan siya? Malayo rin iyon sa katotohanan. Naging matalino si Carlo sa pamamahala ng kanyang pinaghirapan.

Ginamit niya ang ilan dito upang tulungan ang kanyang pamilya. Bilang pasasalamat sa walang sawang suporta ng kanyang ina (bago pa man ang kanilang hindi pagkakaunawaan), binilhan niya ito ng kotse. Ito ay simbolo ng kanyang pagmamahal at pagtanaw ng utang na loob.

Ginamit din niya ang malaking bahagi ng kanyang gantimpala para sa kanyang pagsasanay at mga gastos sa kompetisyon. Dahil mahal ang isport na ito, malaking tulong ang kanyang kinita upang maipagpatuloy ang karera nang hindi palaging umaasa sa iba. Namuhunan din siya sa isang condominium unit na ginagamit niyang tirahan kapag siya ay nasa Maynila o Tokyo.

Ipinapakita ni Carlo ang pagiging responsable. Hindi siya nagpadala sa luho. Sa halip, ginamit niya ang kanyang tagumpay upang siguruhin ang kanyang hinaharap—isang hinaharap na nakatuon pa rin sa isport na kanyang minamahal.

Kabanata 7: Ang Bagong Yugto ng Isang Hari
Ang buhay ni Carlo Yulo ay isang kumplikadong kuwento ng tagumpay, sakripisyo, at pagbangon. Ang mga pagsubok sa kanyang pamilya at personal na buhay ay nag-iwan ng marka, ngunit hindi ito ang katapusan ng kanyang kuwento.

Sa halip na sumuko, ginawa niyang inspirasyon ang mga ito upang magsumikap pa. Para sa kanya, ang bawat pagsubok ay isang pagkakataon upang maging mas matatag.

Habang nagpapatuloy ang mga isyu sa pamilya, at habang may mga nagsasabing mayroon pa ring bahagyang lamat sa relasyon nila ng kanyang ina, makikita natin ang isang mas matatag na Carlo. Isang Carlo na natututong balansehin ang bigat ng pagiging isang atleta sa mga hamon ng pagiging isang anak at isang kasintahan.

Mas malinaw na ngayon ang kanyang direksyon. Patuloy siyang umaangat sa pandaigdigang eksena ng gymnastics at determinado siyang lumaban muli sa mga susunod na kompetisyon, kabilang ang susunod na Olympics. Ngunit higit pa riyan, mayroon siyang bagong misyon.

Plano niyang tulungan ang mga batang atleta sa Pilipinas. Sa pamamagitan ng mga programa na magbibigay sa kanila ng pagkakataon na maabot ang kanilang mga pangarap—tulad ng ginawa niya noon.

Si Carlo Yulo ay hindi na lamang isang kampeon sa gymnastics. Siya ay isang inspirasyon na nagpapakita na ang tunay na lakas ay hindi nasusukat sa dami ng medalya, kundi sa kung paano ka bumangon matapos madapa. Ang batang lalaki mula sa Malate ay isa na ngayong hari na hindi lamang marunong lumipad, kundi natututo ring patatagin ang kanyang kaharian sa lupa.

Ang kanyang kuwento ay patuloy na isinusulat. At sa bawat bagong kabanata, isang bagay ang sigurado: Si Carlo Yulo ay magpapatuloy sa paglaban.