JUN LOZADA, NAPAIYAK SA UNANG PANAYAM MATAPOS MAKALAYA! Hindi naitago ang damdamin ng dating whistleblower habang binabalikan ang mga pinagdaanan sa bilangguan. May sinabi siyang IKINAGULAT NG LAHAT!

Isang Pagbabalik na May Luha

Sa kanyang unang panayam matapos makalaya, hindi na napigilan ni Jun Lozada ang kanyang damdamin. Sa harap ng camera, sa gitna ng tahimik na studio, tuluyan nang bumigay ang kanyang boses, sabay patak ng luha na matagal niyang pinigilan sa loob ng kulungan.

“Ang hirap pala talaga kapag ang katotohanan ang pinili mo,” sambit niya, habang mahigpit na hawak ang kamay ng anak na kasama niya sa interview. “Hindi ko akalaing ganito kahaba ang magiging kapalit ng pagsasalita ko noon.”

Paggunita sa Panahon ng Kadiliman

Si Jun Lozada ay kilalang whistleblower sa kontrobersyal na NBN-ZTE deal noong panahon ng administrasyong Arroyo. Ang kanyang pagtestigo ang nagbunyag ng umano’y maanomalyang kontrata na may halong suhol at katiwalian.

Ngunit sa halip na gantimpala para sa kanyang katapangan, ang sumunod ay taon ng ligal na laban, hanggang sa tuluyan siyang makulong.

“Bilang isang ama, pinakamahirap ‘yung mga panahong hindi ko nakita ang mga anak ko lumaki. Nawalan ako ng maraming bagay—kalayaan, tiwala sa sistema, at minsan, halos pati pag-asa,” ani Lozada.

Isang Pahayag na Tumigil ang Mundo

Sa kalagitnaan ng panayam, bigla siyang nagsalita ng isang bagay na ikinagulat ng lahat:

“Hindi ako ang unang itinapon, at baka hindi rin ako ang huli. Sa sistemang ito, ang katotohanan ay palaging may presyo—at minsan, buhay ang kabayaran.”

Tahimik ang buong studio. Maging ang host ng programa ay natigilan. Hindi ito script. Hindi ito soundbite. Isa itong sigaw ng isang taong dumaan sa sakit, at ngayo’y nagsisikap bumangon.

Pagtingin sa Loob ng Bilangguan

Ibinahagi ni Lozada ang mga karanasan niya sa kulungan—mula sa kakulangan sa pagkain, sa hindi pantay na pagtrato sa mga bilanggo, at sa mga oras ng tahimik na pag-iyak sa gabi.

“Hindi ka lang nakakulong sa rehas. Nakakulong ka sa tanong kung may saysay ba ang lahat ng ginawa mo. Sa dilim, tanging pag-asa lang ang hawak mo.”

Bagamat may ilang mabubuting tao sa loob, aminado siyang may mga panahong gusto na lang niyang sumuko. Ngunit sa bawat araw, tiniyak niya sa sarili na ang pagsasalita niya noon ay hindi dapat malimutan.

Reaksyon ng Publiko: Simpatya at Galit

Matapos lumabas ang panayam, mabilis itong naging trending topic. Maraming netizen ang nagpahayag ng suporta, paghanga, at galit sa nangyari sa kanya. May mga nagsabing ito ay patunay na ang mga whistleblower sa Pilipinas ay hindi sapat na pinoprotektahan.

“Kung ganito ang trato sa taong nagsabi ng totoo, sino pa ang magkakaroon ng lakas ng loob na magsalita?” komento ng isang mamamahayag.

Ang Hinaharap ni Jun Lozada

Ngayon na siya’y malaya na, plano ni Lozada na manahimik muna kasama ang kanyang pamilya. Ngunit hindi rin daw niya isasara ang posibilidad na magsalita muli—lalo na kung may mga kabataang gustong matutong tumindig para sa tama.

“Hindi ako bayani. Isa lang akong ama na sinubukang gawin ang tama noong panahon na puno ng kasinungalingan. At kung isa man akong halimbawa, sana ay huwag akong kalimutan. Hindi dahil sa ginawa ko, kundi dahil sa nangyari sa akin.”

Panawagan para sa Tunay na Katarungan

Sa huli ng panayam, iniwan ni Lozada ang isang tanong para sa bawat Pilipino:

“Kapag may nakita tayong mali, hanggang saan ang kaya nating isugal para itama ito?”

Ang kanyang kwento ay hindi lamang ukol sa isang tao. Ito ay larawan ng mas malalim na tanong tungkol sa sistema, sa pananagutan, at sa kakayahan ng lipunan na ipaglaban ang tama kahit ito’y masakit.