Sa gitna ng maingay na kalsada at matinding sikat ng araw, may isang batang ina na araw-araw na naglalakad bitbit ang isang bungkos ng talbos ng kamote.

Sa kanyang murang edad, tangan niya ang bigat ng responsibilidad—isang responsibilidad na kadalasan ay pasan ng mga magulang.

Ngunit sa kanya, ito ay hindi pasanin, kundi tungkulin ng pusong handang magsakripisyo.

“Sa halagang benta ng talbos ng kamote, doon umaasa ang aming hapag-kainan,” bulong niya habang maingat na inaayos ang kanyang paninda sa tabing kalsada.

Walang suot na mamahaling damit, walang sapatos na magarang tingnan—tanging tsinelas, pawis, at pagod ang kasama niya.

Ngunit sa bawat lakad, sa bawat tawad ng mamimili, dala niya ang pag-asang kahit kaunti, may maipapabili ng bigas at asin para sa hapunan ng kanyang pamilya.

Hindi biro ang kanyang pinagdadaanan. Araw-araw, maaga pa lang ay nagigising na siya para mamitas ng talbos.

Minsan, binabasa pa niya ng kaunting tubig mula sa poso para magmukhang sariwa. Bago pa man sumikat ang araw, nakahanda na ang basket niya—isang maliit ngunit buo ang laman ng pag-asa.

Sa bawat lakad, nararamdaman niya ang init ng semento sa kanyang mga paa, ngunit pinipilit niyang ngumiti sa bawat taong makakasalubong.

Ang mga ganitong tagpo ay bihirang mapansin. Pero nang isang netizen ang nakakita sa kanya at nagbahagi ng larawan sa social media, mabilis itong kumalat.

Libu-libong komento ang nagpahayag ng paghanga—hindi lamang sa kanyang tapang, kundi sa kanyang disiplina at pagmamahal sa pamilya. “Nakakaiyak. Sa edad niyang ‘yan, marunong nang magsakripisyo,” sabi ng isang netizen.

Ayon sa ilang residente sa lugar, araw-araw nga raw itong batang ina na nag-iikot para magbenta. Kahit walang kasamang matanda, maayos siya sa pakikitungo sa mga mamimili at laging may ngiti sa labi.

Kapag tinanong kung bakit siya nagtatrabaho, simpleng sagot lang niya: “Para hindi magutom ang mga anak ko.”

Sa isang lipunang sanay sa mga kwento ng luho, karangyaan, at mga taong reklamo nang reklamo sa maliliit na bagay, ang kwento ng batang ina ay tila sampal sa katotohanan.

Dahil sa kabila ng kahirapan, pinili niyang lumaban. Hindi siya humingi ng awa—pinatunayan niya na ang tunay na lakas ay nakikita sa mga taong patuloy na kumikilos kahit pagod na.

Habang tumatagal, mas maraming tao ang naantig sa kanyang determinasyon. Ilang grupo ang nagbigay ng tulong—bigas, gatas, at pagkain para sa kanyang mga anak.

Ngunit higit pa sa materyal na bagay, ang pinakamalaking biyaya ay ang inspirasyong iniwan niya sa mga taong nakakakita ng kanyang kwento.

Isang netizen ang nagsabi, “Ang batang ito, hindi man mayaman, pero mas mayaman pa sa karamihan dahil puno ng pagmamahal at determinasyon.”

Tunay nga, dahil ang ganitong mga kwento ay paalala na hindi kailangang maging malaki ang puhunan para maging dakila. Sa halagang benta ng talbos ng kamote, nabubuhay ang isang pamilya—at sa puso ng batang ina, naroon ang yaman na walang katumbas: ang pag-ibig ng isang ina.