Ang Laban ni PO2 Thea Sarmiento: Katapangan Laban sa Apoy ng Kasinungalingan
Minsan, ang uniporme ng isang pulis ay hindi lang tungkol sa pagpapanatili ng batas; ito ay tungkol sa paninindigan. Sa likod ng matitigas na batas at nagtataasang pader ng presinto, may mga kwentong nagpapatunay na ang katotohanan ay mas mabangis pa sa anumang krimen. Ito ang kwento ni PO2 Alfea Thea Sarmiento, isang pulis na naglakas-loob na harapin ang isang sistema na mas matindi pa ang apoy kaysa sa sunog na inaasahan niyang papatayin.

Sa Stalcia Police Station, isang maliit at tahimik na opisina ang pinapasukan ni Thea. Sa simula, isa lang siyang ‘bagong recruit’ sa mata ng iba, kahit pa pangalawang taon na niya. Anak ng isang pumanaw na tricycle driver, bitbit niya ang bigat ng pamilya—ang kanyang inang si Aling Lorna na pilit nagtatahi sa lumang makina sa kabila ng karamdaman, at ang kapatid na si Enzo. Para kay Thea, ang uniporme ay hindi ‘palamuti’; ito ay panata para sa katarungan, isang pangako na hindi niya hahayaang maging isa lang siyang tahimik na bahagi ng bulok na sistema.

Ang Sunog, Ang Posas, at Ang Isinarang Kaso
Hindi nagtagal, dumating ang isang kaso na yumanig sa kanyang paninindigan: ang malaking sunog sa bodega sa North Avenue na pag-aari ng isang konsehal. Ang trahedya ay nauwi sa arson with homicide nang matagpuan ang isang guwardiyang nakaposas at sinunog nang buhay. Mabilis na isinara ang kaso. Ang pangunahing suspect? Si Miguel Soriano, isang dating kahera ng bodega, na inakusahang nagbuhos ng gasolina.

Ngunit may mali. Mula pa lang sa simula, umikot na ang pagdududa sa isip ni Thea. Si Miguel, payat, marungis, at halatang inosente sa kanyang paningin, ay may matibay na alibi—isang resibo mula sa gasolinahan na malayo sa oras at lugar ng krimen. Ngunit ang ‘sistema’ ay mas mabilis kumilos.

Nang imbestigahan ni Thea ang mga ebidensya, tumambad ang nakakakilabot na katotohanan: kulang ng limang minuto ang CCTV footage; may pinunit na pahina ang logbook ng mga bantay; at ‘sira raw’ ang body cam ng unang rumesponding pulis. Tila may kamay na nagmaniobra, sinadyang burahin ang katotohanan para maprotektahan ang mas malaking lihim.

Ang Anino ng ‘Hulo Group’ at si Veronica Chua
Ang mga babala ay nagsimula nang dumating. Ang kanyang mentor, si Senior Inspector Ruben Ibara—isang pulis na ‘matigas pero patas’—ay nagpayo: “Sa mundong ‘to hindi laging tama ang tama at hindi laging mali ang mali… Pero habang suot mo yang uniporme, ikaw ang hangganan.” Subalit ang pagtatanong ni Thea ay nagbukas ng isang pinto patungo sa mas malalim na dilim.

Ang mga ‘witness’ laban kay Miguel ay kapwa dating tauhan ng tinaguriang ‘Hulo Group’—isang sindikato na kilala sa isyu ng fake permits at may malakas na koneksyon sa mga pulitiko. Lalo pang kumalat ang mga detalye nang banggitin ni Miguel ang pangalan ni Veronica Chua, ang gasher sa kabilang bayan, na biglang naglaho dalawang araw bago sumiklab ang sunog, at sinundo ng isang itim na SUV.

Sa gabi, habang nag-o-overtime, natuklasan ni Thea ang mga butas sa kaso: hindi tumutugma ang fingerprint sa drum ng gasolina sa fingerprint ni Miguel, at ang chain of custody form ay kulang ng pirma ng primary investigator. Ang kaso ay isinara sa ilalim ng direktiba ni Lieutenant Colonel Mendez, ang superior na nagbigay ng utos na tigilan na ang imbestigasyon. Ang mensahe ay malinaw: May nagmamanobra sa kaso.

Ang Apoy na Hindi Dapat Sindihan
Hindi nagpatinag si Thea. Sa kabila ng mga babala ni Ibara—na ang hustisya ay minsan parang ‘sigarilyo, matamis sa umpisa pero sa dulo lason’—naniniwala siya na laging may lugar ang kabutihan. Nagkaroon ng pangamba ang kanyang ina na si Aling Lorna, na nagsabing hindi kailangang ‘iligtas ang buong mundo.’ Ngunit naaalala ni Thea ang mga salita ng kanyang yumaong ama, na ang uniporme ay ‘hindi para sa pagyuko ng tao, kundi para sa pagtaas ng danggal ng mahina.’

Sa tulong ni Attorney Paulo Verano, ang public defender ni Miguel, nagsimula silang maghanap ng ‘bagong ebidensya na hindi basta mawawala sa drawer ng presinto.’ Dito ibinunyag ni Miguel ang isang lihim: ang kanyang locker 17E sa lumang bus terminal, na posibleng naglalaman ng ‘mga pangalan’ ng mga sangkot.

Ngunit ang sindikato ay gumagalaw. May itim na van na sumusunod kay Thea, at isang lihim na lalaki sa kapehan na nagmamanman. Dumating ang isang malinaw at nakakakilabot na banta: isang litrato ng nasunog na bodega na may nakasulat sa likod: “May mga apoy na hindi mo dapat sindihan.”

Mas lalo pang nag-igting ang tensyon nang malaman ni Thea na si Mendez ay nag-uutos na itigil na niya ang pagpupursige. Ang kaso ay closed na, at nakatakdang bitayin si Miguel Soriano sa loob ng dalawang linggo.

Lia, Ang Pamaypay, at Ang Huling Pag-asa
Ang emosyonal na sentro ng laban ni Thea ay nagmula sa visitation room ng kulungan. Nakita niya roon si Lia, ang limang taong gulang na anak ni Miguel, na yakap-yakap ang amang nakakadena. Nag-iwan si Lia ng isang maliit na pamaypay na papel para sa ama, na may nakasulat na, “Huwag kang susuko, Papa.” Ang inosenteng tanong ng bata—”Eh kasi po sabi ng mga bata sa amin pag nasa kulungan daw hindi na nakakauwi”—ay bumasag sa puso ni Thea.

Ang inspirasyon na ito ang nagtulak kay Thea na hanapin ang huling baraha: ang Polaroid photo na nagpapakita sa loob ng bodega bago ito nasunog, na may inisyal na V sa likod. Ito, kasama ang pagtuklas ni Chief Ibara na ang alias Veronica Chua ay lumabas din sa mga lumang kaso ng Hulo Group, ay nagpatunay na may pulis sa loob na kasabwat ng sindikato.

Ang huling babala ay naging mas malinaw: Nagbigay ng order ang Internal Affairs na si Lieutenant Colonel Mendez ang magiging ‘Officer in Charge’ sa mismong araw ng execution. Isang taong may koneksyon sa sindikato ang mangunguna sa pagbitay ng inosenteng biktima.

Ang Pagsindhi ng Bagong Apoy
Nang dumating ang final decision ng korte—Denied ang appeal dahil sa kakulangan ng ‘verification’ ng ebidensya—naglabas ng pahayag si Thea sa media: “Hindi ko pinaglaban ang kriminal. Pinaglaban ko ang karapatan ng isang taong maaaring inosente.”

Sa huling pagbisita kay Miguel, binigyan siya ng mensahe ng inosenteng akusado: “Ang gusto ko lang kung sakaling mamatay ako, huwag mong hahayaang maging isa lang akong numero sa mga kaso. May katotohanan sa likod ng sunog na iyon. Hanapin mo si Veronica.”

Ang laban ay hindi pa tapos. Sa labas ng presinto, sa ilalim ng basang daan, bitbit ni PO2 Thea Sarmiento ang Polaroid photo at ang rosaryo ng kanyang ama. Hindi na siya isang simpleng pulis; siya ay naging isang bayani na handang isakripisyo ang kanyang karera, kaligtasan, at buhay para patunayan na ang danggal ay mas matindi kaysa sa korapsyon. Alam niya na ang susunod na hakbang—ang paghahanap kay Veronica Chua at ang laman ng Locker 17E—ay magsisindi ng apoy na maglalabas sa lahat ng matagal nang nakabaon na kasinungalingan. Sa pagkakataong ito, hindi niya hahayaang magwagi ang dilim. Ang laban ni Thea Sarmiento ay nagsisimula pa lang.