Sa gitna ng mausok, maingay, at masikip na eskinita ng Tondo, may isang anino na tahimik na namumuhay. Si Elias Ordoñez, isang lalaking may mga matang tila laging pagod ngunit laging alerto, ay kilala ng kanyang mga kapitbahay bilang isang masipag na tricycle driver at kargador sa palengke. Sa bawat padyak ng kanyang tricycle at bawat buhat ng sako ng bigas, iniinda niya ang sakit ng katawan at ang kirot ng nakaraan. Lingid sa kaalaman ng marami, si Elias ay hindi lamang basta ordinaryong ama; siya ay isang retiradong secret agent—isang elite operative na dating humahawak ng mga misyon na hindi pwedeng pangalanan, ngunit ngayon ay piniling magtago sa simpleng buhay para sa kaligtasan ng kanyang inang may sakit, si Lola Nerisa, at ang kanyang anak na kolehiyala, si Mara Isabel.

Ang buhay ni Elias ay umiikot sa paghahanap ng pambili ng gamot at pambayad sa tuition fee. Tinitiis niya ang pangmamaliit ng iba, ang mga bulong-bulungan na isa siyang “ex-convict” o “siga” dahil sa kanyang tikas, at ang hirap ng buhay-mahirap. Ngunit ang lahat ng ito ay nagbago sa isang gabi na tila itinadhana ng pagkakataon.

Sa kabilang dulo ng spectrum ng lipunan ay naroon si Briana Alcantara, ang bata at idealistikong CEO ng Alcantara Global Holdings. Nakatira sa isang penthouse na tanaw ang buong lungsod, si Briana ay tila nasa loob ng isang aquarium—maganda, marangya, pero nakakulong. Pagod na siya sa mga report at litrato lang ng kanyang mga charity projects. Gusto niyang makita ang reyalidad. Gusto niyang maramdaman kung ano ang buhay ng mga taong tinutulungan ng kanyang foundation sa Northville relocation site. Kaya naman, sa kabila ng pagtutol ng kanyang assistant na si Claris, nagdesisyon siyang magpanggap na ordinaryong volunteer, walang security convoy, walang magagarang sasakyan.

Dito nagkrus ang landas ng dalawa. Sumakay si Briana sa tricycle ni Elias. Sa maikling biyahe, naramdaman ni Briana ang “ground reality” na hindi nakikita sa boardroom meetings. Ngunit sa kanyang pag-uwi, hinarap siya ng tunay na panganib ng lansangan. Isang grupo ng mga tambay ang nambastos at nagtangkang gawan siya ng masama sa madilim na kanto. Takot at walang laban, akala ni Briana ay katapusan na niya.

Doon lumabas ang dating anyo ni Elias. Hindi bilang isang tricycle driver, kundi bilang ang “anino” na kinatatakutan ng mga kriminal noon. Sa ilang mabilis na galaw, pinatumba niya ang mga nanggugulo nang hindi nagpapakita ng labis na dahas, sapat lang para ilayo ang panganib kay Briana. Nailigtas niya ang CEO, hindi dahil alam niyang mayaman ito, kundi dahil iyon ang tama.

Ang insidenteng ito ang naging tulay para mabuksan ang pinto ng oportunidad kay Elias. Bilang pasasalamat, hinanap siya ni Briana at inalok ng trabaho bilang Security Consultant ng Alcantara Global. Sinagot din ng kumpanya ang pagpapagamot ng kanyang ina at ang scholarship ni Mara. Para kay Elias, ito ay hulog ng langit—isang sagot sa kanyang mga dasal.

Ngunit sa kanyang pagpasok sa makintab at malamig na mundo ng corporate headquarters, natuklasan ni Elias na hindi lang sa eskinita ng Tondo may mga “ahas.” Mas delikado ang mga nakasuot ng amerikana at kurbata. Bilang isang beteranong agent, agad niyang napansin ang mga butas sa seguridad: mga CCTV na misteryosong namamatay, mga logbook na kulang, at mga taong labas-masok sa oras ng gabi.

Ang kanyang paghihigpit at pagbabago sa sistema ay hindi ikinatuwa ng mga datinang nakaupo, lalo na ni Gardo, ang head of security, at ni Samir, isang board member na may sariling agenda. Natuklasan ni Elias na ginagamit ang foundation ni Briana para sa money laundering at ghost projects. Ang perang dapat sana ay para sa mga mahihirap ay ibinubulsa ng sindikato sa loob ng kumpanya.

Dahil si Elias ang naging hadlang sa kanilang operasyon, siya ang naging target. Ngunit hindi siya nilabanan ng harapan. Ginamit ng sindikato ang pinakamahina niyang punto: ang kanyang pamilya. Nakatanggap si Elias ng mga banta at litrato ng kanyang anak na si Mara habang nasa eskwela. Ang mensahe ay malinaw: Maging espiya ka para sa amin, o may masamang mangyayari sa anak mo.

Sa puntong ito, nasubok ang pagkatao ni Elias. Babalik ba siya sa dilim para protektahan ang pamilya, o maninindigan siya sa liwanag kasama si Briana? Alam niyang hindi niya pwedeng isuko ang prinsipyo niya, pero hindi rin niya pwedeng isakripisyo ang buhay ni Mara.

Sa tulong ng kanyang dating kasamahan na si Rico, isang freelance investigator, lihim na kumilos si Elias. Gamit ang kanyang talino at experience, binaligtad niya ang sitwasyon. Sa halip na matakot, ginawa niyang sandata ang impormasyon. Nalaman nila na si Gardo ang “inside man” at konektado ito sa isang notoryus na contractor na si Rex Manlapaz.

Sa isang tensyonadong paghaharap sa isang lumang warehouse, hinarap ni Elias ang mga nagbabanta sa kanya. “Hindi ako takot mawalan ng trabaho,” sabi niya ng may diin, “Pero takot akong magising na wala na ang anak ko.” Ipinakita niya na hindi siya madaling sindakin. Gamit ang teknolohiya at diskarte, nakuha niya ang ebidensya ng kanilang sabwatan—mga recordings at dokumento na magpapatunay sa korapsyon.

Hindi nagpatalo si Elias. Sa huli, pinili niyang magtiwala kay Briana. Sa rooftop ng building, sa ilalim ng mga bituin at city lights, ipinagtapat niya ang lahat. Hindi lang siya empleyado, siya ay naging kalasag. At si Briana, na dati ay isang CEO na nakadungaw lang sa bintana, ay natutong lumaban sa tabi ng kanyang tagapagtanggol.

Ang kwento ni Elias ay hindi lang tungkol sa bakbakan. Ito ay kwento ng isang ama na gagawin ang lahat para sa pamilya. Isang paalala na ang tunay na bayani ay hindi laging nakasuot ng kapa; minsan, sila ay nakasuot ng luma at kupas na polo, nagmamaneho ng tricycle, at handang humarang sa anumang panganib para sa kapakanan ng iba. Sa huli, napatunayan ni Elias na kahit retirado na siya sa serbisyo, ang puso ng isang ahente para sa katarungan at proteksyon ay hindi kailanman mawawala.