Sa unang tingin, walang kakaiba. Ang Pangulo ng Republika ng Maharlika, si Ramon Ilustre, ay abala sa paghahanda ng kaniyang talumpati para sa ikaapat na anibersaryo ng kaniyang panunungkulan. Sa labas, nagtitipon ang mga tagasuporta—may mga dalang watawat, may mga ngiti, may pag-asang muling maririnig nila ang mga pangakong dati’y nagpagalaw sa buong bansa.

Ngunit sa kabilang panig ng lungsod, sa isang hindi kilalang rest house sa may Tanay, apat na sasakyan ang pumarada nang halos walang ingay. Bumaba ang mga taong naka-itim, may takip ang mukha, at sa loob ng bahay—may isang lalaking tahimik na nagbubukas ng laptop. Siya si Heneral Miguel Galvez, ang taong minsang itinuring na bayani ng bayan.

Ngayon, siya rin ang taong binabantayan ng mga ahente ng National Security Agency.

Ang Simula ng Lahat

Dalawang linggo bago nito, may natanggap na ulat si Kalihim Arnel Fortes, ang pinuno ng Department of Justice. Isang anonymous email, walang lagda, walang subject line—ngunit may nakakabit na PDF file na naglalaman ng tatlong pahinang dokumento.

Ang pamagat: “Project Nueva Aurora.”

Ayon sa dokumento, ito raw ay isang operasyong militar na layong palitan ang pamahalaan sa loob ng siyamnapung araw—at ang lalaking nakapirma sa ibaba ay si Miguel Galvez.

Hindi makapaniwala si Fortes. Si Galvez, na minsang nagligtas sa daan-daang sundalo sa Mindanao, na minsang itinuring na haligi ng disiplina at katapatan, ngayon ay pinaghihinalaang traydor?

Tumawag siya agad sa Pangulo. Ngunit ayon sa mga ulat, sa halip na magalit, ngumiti lang si Presidente Ilustre at sinabing:

“Huwag mong ipaalam sa iba. Alamin muna kung sino ang nasa likod nito. Hindi ako natatakot sa katotohanan.”

At doon nagsimula ang pinakamadilim na tatlong linggo sa kasaysayan ng Palasyo.

Ang Misteryosong Pagkikita

Ayon sa isang ulat na lumabas sa The Maharlikan Post, nakita raw si Heneral Galvez na nakipagkita sa tatlong opisyal ng gabinete sa isang pribadong restobar sa Quezon Avenue. Wala pang kumpirmasyon, ngunit isang testigo ang nagsabing narinig niya ang katagang:

“Kapag siya bumagsak, dapat may handa na tayong ipalit.”

Walang binanggit na pangalan. Ngunit sa panahong iyon, ang tanging “siya” na pinag-uusapan ng bayan ay ang Pangulo mismo.

Mabilis kumalat ang usap-usapan. Ang social media ay napuno ng mga teorya—may ilan na nagsabing “scripted” lang daw ito, may iba naman na naniniwalang may totoo sa bulong ng mga sundalo.

At habang lumalala ang sitwasyon, isang video ang biglang lumabas online.

Isang 17-segundong clip: nakikita si Heneral Galvez na tila nakikipagkamay sa isang babaeng kahawig ni Bise Presidente Lara Villanueva. Walang tunog, walang petsa, ngunit sapat na iyon upang magliyab ang bansa sa espekulasyon.

Ang Katahimikan ni Lara Villanueva

Si Bise Presidente Villanueva ay kilalang tahimik, matalino, at bihirang sumagot sa mga tanong ng midya. Ngunit matapos lumabas ang video, hindi na siya nakaligtas sa mga mata ng publiko.

Sa kaniyang unang pahayag, sinabi niyang:

“Marami pong kasinungalingan ang kumakalat. Hindi ako bahagi ng anumang plano laban sa Pangulo. Ngunit kung may nangyayaring katiwalian sa loob, dapat malaman ng taumbayan.”

Ang mga salitang iyon ay parang apoy na nagpasiklab ng mas malaking tanong: kung hindi siya sangkot, bakit tila may alam siya?

Ang oposisyon ay mabilis kumilos. Sa Senado, nagsimula ang imbestigasyon na tinawag nilang “Operation Silent Storm.” Doon, unang beses na lumabas sa publiko ang mga dokumentong tumutukoy sa Project Nueva Aurora—ngunit may mga pahinang itinago sa publiko “para sa pambansang seguridad.”

Ang Pagtataksil o Pagtatanggol?

Habang lumalalim ang imbestigasyon, isang insider mula sa kampo ng militar ang nagpadala ng mensahe sa isang mamamahayag ng Maharlika Today.
Ayon sa kanya, hindi raw kudeta ang layon ni Galvez—kundi isang “rescue plan” upang pigilan ang diumano’y plano ng iilang politiko na kontrolin ang mga pondo ng bansa para sa sarili nilang kapangyarihan.

Kung totoo ito, ibig sabihin, ang “Project Nueva Aurora” ay hindi pagsira sa gobyerno—kundi pagtatanggol dito.

Ngunit kung ganoon, bakit ito lihim? Bakit may mga kasunduan sa labas ng bansa, may mga tawag mula sa mga banyagang diplomat, at may mga pangalan ng senador sa listahan ng mga tagasuporta?

Ang lahat ay nagsimulang malito. Sino ba talaga ang tama?

Ang Gabi ng Pagsabog

Sa ika-23 ng buwan, alas-diyes ng gabi, isang malakas na pagsabog ang yumanig sa paligid ng Camp Aguinaldo. Wala mang nasaktan, malinaw na mensahe iyon: may gustong manakot.

Kinabukasan, naglabas ng direktiba ang Pangulo—lahat ng mataas na opisyal ng militar ay kailangang dumaan sa imbestigasyon. Ngunit bago pa man ito maisagawa, si Heneral Galvez ay biglang nawala.

Walang pumapasok na tawag sa kanyang telepono. Ang kanyang mga guwardiya ay nagsabing umalis siyang mag-isa. At sa loob ng tatlong araw, walang nakakaalam kung nasaan siya.

Hanggang isang umaga, may lumabas na sulat sa tanggapan ng Palasyo.
Walang lagda, ngunit malinaw ang tono:

“Ang katotohanan ay hindi traydor. Ang traydor ay iyong tinatakpan ang katotohanan.”

Ang Lihim na Naitago sa Isang Kahon

Ayon sa ulat ng National Bureau of Investigations, sa bahay ni Galvez ay natagpuan ang isang maliit na kahon na may mga dokumento, larawan, at voice recorder.
Sa isa sa mga recording, narinig ang boses ng isang babaeng tila nagsasabing:

“Hindi ko kayang ipagtanggol siya kapag nalaman ng lahat.”

Walang kumpirmadong pagkakakilanlan, ngunit marami ang nagdududa na ito ay boses ni Lara Villanueva.

Ang kahon ay ngayon nasa kustodiya ng DOJ, at ayon sa mga tagaloob, naglalaman ito ng mga ebidensiyang magpapabagsak sa ilang matataas na opisyal—kasama na ang mga miyembro ng gabinete.

Ang Pagbagsak ng Tiwala

Sa loob lamang ng ilang linggo, ang administrasyong dati’y pinupuri dahil sa “transparency” ay biglang nabalot ng duda.
Ang mga mamamayan ay naghati sa dalawang panig:

Ang mga naniniwala na si Galvez ay bayani,

At ang mga naniniwala na siya ay traydor na nagbabalatkayo.

Ang Pangulo, sa kaniyang televised address, ay nagsabi lamang ng tatlong linya:

“Ang katapatan ay hindi nasusukat sa salita. Ito ay nasusukat sa oras na ikaw ay sinusubok.”

Pagkatapos noon, hindi na siya muling lumabas sa publiko sa loob ng halos dalawang linggo.

Ang Huling Pagharap

Pagkaraan ng tatlong linggo, sa gitna ng malamig na gabi, muling lumitaw si Galvez sa harap ng mga mamamahayag. Maputla, payat, at may sugat sa kaliwang braso.

Sa kanyang pahayag:

“Hindi ko pinlanong pabagsakin ang gobyerno. Pinrotektahan ko ito laban sa mga taong ginagawang negosyo ang katapatan.”

Ngunit bago pa man matapos ang press conference, pinutol ng signal jammer ang live broadcast.
Ang huling imahe na nakita ng publiko: si Galvez, nakatingin diretso sa kamera, sabay sabing—

“Hanapin ninyo sa ilalim ng lumang archive. Nandoon ang lahat.”

Pagkatapos noon, bigla siyang kinuha ng mga sundalong hindi nagpakilala.

Ang Katahimikan Pagkatapos ng Bagyo

Hanggang ngayon, walang nakakaalam kung ano ang totoong nangyari kay Heneral Galvez. Ang mga dokumento ng Project Nueva Aurora ay nananatiling classified. Si Bise Presidente Villanueva ay nanatiling tahimik, at ang Pangulo—tila lalong naging mailap.

Ngunit sa mga lansangan ng Maharlika, bawat kanto ay may iisang tanong:

“Kung ang totoo ay lihim, sino pa ang makapagsasabi kung sino ang tama?”

At sa katahimikan ng gabing iyon, habang ang mga ilaw ng Palasyo ay dahan-dahang pinapatay, isang boses sa radyo ang maririnig:

“Breaking news: may bagong ulat mula sa Tanay—isang SUV, iniwang walang laman, at sa loob nito, isang kahon na may tatlong letra sa takip… N.A.”

At sa sandaling iyon, muling nabuhay ang bulong na matagal nang gustong patahimikin.