Sa isang marangyang hotel sa Makati, kung saan puro katahimikan at mamahaling carpet lamang ang maririnig sa hallway, may isang silid na puno pala ng sigaw, iyak, at kalabog. Sa likod ng pinto, isang pangyayaring dapat hindi na muling mangyari—pero nangyari pa rin, dahil sa isang lalaking may pera, kapangyarihan, at maling akala na wala siyang sinumang kailangang katakutan.

Ang lalaking iyon ay si Marco de Vela—isang CEO, kilala sa industriya, hinahangaan sa negosyo, pero kinatatakutan sa loob ng kanyang sariling tahanan. Mabait sa publiko, pero mabagsik sa pribado. At ang babaeng minsang pinangako niyang poprotektahan, siya rin palang sasaktan niya sa paraang kahindik-hindik.

Ang asawa niyang si Emma, limang buwang buntis, ay nakaupo sa gilid ng kama, nanginginig at umiiyak. Sa harap niya, hawak ni Marco ang leather belt na parang sandatang ipinagkaloob sa taong walang awa.

“Dahil sa’yo bumabagal ang trabaho ko!” sigaw niya, habang hinahampas ang kama—at minsan, ang braso ni Emma.
“Nakakahiya ka! Dapat hindi ka nagbuntis kung hindi mo kayang sundin ang gusto ko!”

Halos mabingi si Emma. Hindi niya maintindihan kung bakit ang dating mapagmahal na asawa, ngayong may ibang babae na pala, ay biglang naging halimaw. Pinilit niyang gumapang palayo, hawak ang tiyan para protektahan ang bata.

Pero bago pa siya muling masaktan, may kumatok.

“Room service.”

Napatigil si Marco. Umirap, nagbuntong-hininga, at mabilis na itinago ang belt sa likod niya. “Magpapakita ka ng luha? Tumayo ka!” sigaw niya kay Emma, pero hindi makagalaw ang babae.

Binuksan niya ang pinto nang may inis—at doon nagsimula ang hindi niya inaasahang bangungot.

Sa harap niya, nakatayo ang lalaking naka-uniform ng hotel: tray sa kamay, nakayuko, propesyonal—pero pag-angat ng ulo nito, biglang nagbago ang lahat.

“Kuya…?” mahinang tanong ni Emma mula sa kama.

Si Leo.

Ang kapatid niyang matagal na niyang hindi nakikita. Ang taong akala niyang nasa ibang probinsya pa. Ang lalaking minahal siya at pinrotektahan mula pagkabata.

Nang makita ni Leo ang luha ni Emma, ang pasa sa braso, at ang belt na bahagyang nakasilip sa kamay ni Marco, parang tumigil ang mundo. Ang tray ay bumagsak, ang baso’y nabasag sa sahig, pero wala siyang pakialam.

“Ano’ng ginawa mo sa kapatid ko?” mababang tanong niya… pero puno ng poot.

“Wala kang pakialam. Asawa ko ’yan,” sagot ni Marco, may kayabangan pang natitira.

At iyon ang huling salitang nasabi niya nang buo.

Sa isang iglap, sumugod si Leo. Tinulak niya si Marco nang malakas hanggang bumangga ito sa dingding. Hindi na nagkaroon ng pagkakataon ang CEO na maka-atras; sumunod ang suntok, isa, dalawa, tatlong sunod-sunod na malalakas. Hindi suntok ng away—kundi suntok ng lalaking araw-araw nagsisisi na hindi niya natulungan ang kapatid sa mga panahong hindi niya alam na kinakailangan siya.

“Wala kang karapatan!” sigaw ni Leo habang hinuhugot kay Marco ang belt. “Hindi ka lalaki. Halimaw ka!”

Nang magtangka si Marco na lumaban, sinampal siya ng kapalaran—o kundi man, ng kapatid ni Emma. Isang malakas na suntok sa panga ang nagpatumba sa kanya.

Tinakpan ni Leo ang kapatid, inalalayan itong makaupo nang maayos.
“Emma… bakit hindi mo sinabi sa ’kin? Bakit mo tiniis mag-isa ’to?”

Humagulgol si Emma, ngayon lang nakaramdam ng tunay na ligtas.

Dumating ang mga security ng hotel, pero imbes na si Leo ang pigilan, nakitang si Marco ang sanhi ng kaguluhan. Nang makita nila ang belt, ang mga pasa, at ang takot ni Emma, agad nilang tinawag ang pulis. Lalo pang lumala ang sitwasyon ni Marco nang malaman nilang buntis ang babaeng sinaktan niya.

Hindi siya nakapalag.

Habang dinadala si Marco palabas, sumisigaw ito:
“Hindi kayo mananalo! May pera ako!”

Ngunit sagot ni Leo, malamig at puno ng katotohanan:
“Hindi lahat nabibili ng pera. Lalo na kapag ang pinag-uusapan ay pamilya.”

Sa ospital, nalaman nilang ligtas ang bata at si Emma. Ngunit hindi na siya babalik sa buhay na minsang tinawag niyang tahanan. Dahil ngayong nasa tabi niya si Leo, wala nang taong dapat katakutan.

Kasunod ng pang-iinsulto, pananakit, at pagtataksil, nagpasaklolo si Emma sa batas. At sa tulong ng mga ebidensya at testimonya ng staff, si Marco—ang CEO na akala niyang makapangyarihan—ay naharap sa mga kaso ng physical abuse, attempted harm to an unborn child, at domestic violence.

Ang lalaking nagtatago sa likod ng pera, ngayon ay walang kalaban-labang nakaposas.

At ang babaeng minsang sinaktan, ngayon ay may bagong simula.

Isang kapatid na handang lumaban para sa kanya.
Isang anak na ligtas.
At isang katotohanang pandinig pa lang ay nakakayanig:

Kung minsan, ang tunay na proteksyon ay hindi galing sa asawa… kundi sa kapatid na alam kung gaano kahalaga ang pagmamahal, at kung gaano ka dapat ipaglaban.