Ang pag-ibig ay madalas na inilalarawan bilang isang paglalakbay na puno ng saya, pag-asa, at pananampalataya. Ngunit paano kung ang paglalakbay na ito ay biglang maputol ng isang trahedya, at ang pananampalataya na lang ang tanging natitirang sandata? Ito ang hindi malilimutang kwento ni Christine, isang mayamang biyuda, at ng kanyang asawang piloto, si John, na nawala sa gitna ng trahedya at nagbalik sa isang paraan na tanging sa pelikula mo lamang mapapanood. Ang kanilang kwento ay patunay na ang tunay na pagmamahalan ay hindi kayang talunin ng panahon, distansya, o maging ng amnesia.

Sa loob ng sampung taon, namuhay si Christine sa lilim ng kalungkutan, pinalaki ang kanilang anak na si Gabriel, at pinilit na maging matatag. Ngunit ang pagkawala ni John ay nagdulot ng malalim na sugat, hindi lamang sa kanyang puso, kundi maging sa mental health ng kanilang anak. Ang kanyang paglalakbay patungong Negros ay hindi lamang para sa isang problemang proyekto, kundi para sa isang pagtatagpo na magpapabago ng kanyang buhay, at magpapatunay na ang himala ay umiiral, at ang singsing ng kanilang kasal ang siyang magsisilbing susi sa pagbabalik ng nakaraan.

Sampung Taon ng Pagluluksa at Pananampalataya
Si Christine, isang 32-anyos na matagumpay na financial manager at residente ng Forbes Park, ay mayroong buhay na tila perpekto, ngunit sa loob ay lugmok sa matinding kalungkutan. Sampung taon na ang nakararaan nang mawala ang kanyang asawang si John, isang piloto, sa isang trahedya ng pagbagsak ng eroplano. Gumuho ang kanyang mundo.

Sila ay magkasintahan mula high school at nagkaroon ng masayang pagsasama. Ang pinakamabigat: buntis si Christine bago ang huling flight ni John. Sa loob ng limang taon, umasa siya sa isang milagro, ngunit tumigil ang paghahanap ng mga awtoridad. Sa kabila ng kanyang tagumpay sa karera, nanatiling tapat ang kanyang puso, umaasang darating ang araw na makukuha niya ang sagot sa matagal nang tanong: Ano ang nangyari kay John?

Ang pinakamalaking hamon ni Christine ay ang kanilang anak na si Gabriel, na ngayon ay 10 taong gulang. Araw-araw, nangungulila ang bata sa ama na hindi niya nakilala. Sa isang family event sa eskwelahan, kinutya si Gabriel dahil wala siyang ama, na nagdulot ng matinding sakit sa bata. “Papa na-miss po kita,” ang pabulong na sigaw ni Gabriel na labis na ikinabahala ni Christine.

Ang Pangako at Ang Pasanin ni Gabriel
Ang kalungkutan ni Gabriel ay naging pasanin ni Christine. Nang magtanong ang bata kung bakit wala siyang Papa, pilit na pinakalma ni Christine ang kanyang anak at ipinaliwanag na mahal na mahal sila ng Papa nito. Kinagabihan, umiyak si Christine, nangungulila kay John at nag-aalala sa mental health ni Gabriel. Nangako siya sa sarili na gagawin ang lahat para sa kaligayahan ng anak.

Sinubukan ni Christine na punan ang kakulangan ng isang ama. Mas maraming oras silang magkasama ni Gabriel. Sa isang pagpunta sa beach, nagpaalon sila ng mga lobo para kay John, isang ritwal na nagbigay ng kakaibang kapayapaan kay Christine.

Ngunit ang anxiety ni Gabriel ay tumindi nang kailanganing magtungo ni Christine sa Negros dahil sa malaking problema sa isang proyekto. Nang magpaalam siya kay Gabriel, labis na nag-alala ang bata at nagmamakaawa, “Promise babalikan mo ako mommy ha? Huwag mo akong iiwan kagaya ni Daddy.” Napagtanto ni Christine na kailangan na nilang magpatingin sa doktor para sa mental health ni Gabriel. Ang burden na ito ang nagpabigat sa kanyang paglalakbay.

Ang Hindi Inaasahang Pagkikita: Mando, Ang Lalaking Walang Alaala
Sa kanyang pag-uwi mula Negros, naganap ang isang pangyayari na tila iginuhit ng tadhana: nasiraan ng sasakyan si Christine. Walang signal ang kanyang cellphone at malayo siya sa siyudad—isang perpektong setting para sa isang miracle.

Biglang may lumapit na lalaki, si Mando. Sa isang iglap, nagulat si Christine at halos hindi makapaniwala. Si Mando ay kamukhang-kamukha ni John. Ang shock ay tila isang jolt sa kanyang puso.

Tinulungan siya ni Mando na dalhin ang sasakyan sa mekaniko. Dito nalaman ni Christine ang isang nakakabiglang katotohanan: si Mando ay isang lokal na tambay na walang pamilya at may amnesia. Labis na naguluhan si Christine, ngunit hindi niya maiwasang pagmasdan si Mando, na tila ghost ng kanyang nakaraan.

Inimbitahan ni Christine si Mando na kumain bilang pasasalamat. Doon, napansin ni Christine ang kwintas ni Mando na may nakasabit na singsing. Ikinuwento ni Mando na nakuha niya ito 10 taon na ang nakararaan at hindi niya alam kung saan galing.

Ang Singsing at Ang Pagbabalik ng Katotohanan
Nang makita ni Christine ang singsing, ang kanyang mundo ay muling umikot. Napagtanto niya na iyon ang kanilang wedding ring, na may inukit na “K” at “J”. Ang simpleng engraving na ito ang siyang nagbigay ng katapusan sa sampung taong kawalan.

Hindi na niya kinaya. Umiyak si Christine at sinabi kay Mando na siya si John, ang kanyang asawa, at may anak sila. Ang revelation na ito ay nagdulot ng pagkalito at takot kay Mando. Ang pagmamahal ni Christine ay overwhelming para sa lalaking walang alaala.

Kinabukasan, umalis si Mando, nag-iwan ng sulat na nagpapahayag ng pagkalito at takot. Hinanap siya ni Christine at natagpuan sa dalampasigan. Hindi siya iniwan ni Christine at sinubukan niyang tulungan si Mando na maalala ang nakaraan sa pamamagitan ng pagku-kwento tungkol sa kanilang love story—ang puno, ang proposal, ang halo-halo—ang lahat ng alaala na bumuo sa kanilang pag-ibig.

Ang Accident na Nagbalik ng Alaala
Habang nagde-date sila, unti-unting may naaalala si Mando. Ngunit muling nagdulot ng trahedya ang tadhana. Biglang may motor na bumundol kay Mando, na nagtulak kay Christine para iligtas ito. Tumama ang ulo ni Mando sa sahig.

Sa ospital, labis na nag-alala si Christine, takot na tuluyang mawala ang lalaking kakabalik pa lamang. Nang magising si Mando, ang himala ay naganap. Unti-unting bumalik ang kanyang mga alaala: “Naaalala ko ang puno, ang proposal, ang halo-halo, ikaw si Kristine at ako si John.”

Niyakap ni Christine si John, at kapwa sila umiyak sa tuwa at pasasalamat. Nagpasalamat si John kay Christine sa hindi pagsuko. Ang accident na dapat sana’y nagtapos ng lahat ay siyang nagbalik sa kanya sa nakaraan.

Muling Pagbuo ng Pamilya: Ang Pangako ni Papa John
Nagpasya sina Christine at John na bumalik sa kanilang bahay sa Forbes Park. Ngunit nag-alala si John kung paano niya ipapakilala ang sarili kay Gabriel, dahil wala siyang alaala na may anak sila. Pinakalma siya ni Christine at sinabing matutulungan nila siyang bumawi sa nawalang sampung taon.

Pagdating sa bahay, ipinakilala ni Christine si John kay Gabriel. Naguluhan si Gabriel sa simula. Ngunit nang lumuhod si John at humingi ng tawad, niyakap siya ng bata. “Papa na-miss po kita,” ang tugon ni Gabriel, isang emosyonal na sandali na nagpatunay na ang bond ng mag-ama ay hindi nawala. Umiyak si John at nangakong hindi na iiwan ang pamilya.

Niyakap ni Christine ang kanyang mag-ama, at sa wakas ay naramdaman niyang buo na muli ang kanilang pamilya. Ibinahagi nila ang magandang balita sa kanilang mga magulang at nagkaroon ng family reunion. Nagpasya si John na dumaan sa therapy upang tuluyang makabawi ang kanyang alaala.

Ang kwento nina Christine at John ay nagbigay ng isang walang hanggang aral: ang pagmamahalan at pagtitiwala ang pinakamatibay na sandata sa kahit anong pagsubok. Ang himala ng wedding ring at ang power of the human spirit ang nagpatunay na ang tunay na happy ending ay naghihintay sa mga taong hindi sumusuko sa pag-ibig. Ang muling pagbuo ng pamilya nila ay hindi lamang isang pagtatapos ng trahedya, kundi isang simula ng buhay na puno ng pag-asa, paggaling, at pasasalamat.