Limang taon nang naghihinagpis ang pamilya ni Marissa Hale, isang 32-anyos na wildlife photographer na misteryosong nawala sa Alaska. Huling nakita siyang papunta sa isang remote bay upang kunan ng larawan ang bihirang paglitaw ng mga narwhal. Pagkatapos noon, bigla na lamang siyang naglaho na parang bula. Wala siyang iniwang bakas, at kahit ang mga search team ay hindi makahanap ng kahit maliit na pahiwatig kung ano ang nangyari sa kanya.

Sa loob ng maraming taon, nabuhay na lang ang mga kaibigan at pamilya ni Marissa sa pag-asang sana’y malaman kahit paano ang kanyang kinaroroonan. Ngunit habang lumilipas ang oras, unti-unting napalitan ang pag-asa ng isang malalim na sakit—ang sakit ng kawalan ng kasagutan.

Hanggang isang umaga, may natagpuan ang mga mangingisda sa isang bahagi ng Glacier Bay na hindi nila kayang ipaliwanag. Palutang-lutang sa malamig na tubig ang isang bloke ng yelong napakalinaw—parang kristal. Sa loob nito ay isang hugis ng tao. Una nilang naisip, baka manika. Ngunit nang lumapit sila at tumama ang araw sa yelo, tumambad ang isang mukha na tila natutulog lamang.

Si Marissa.

Nakasubsob ang kanyang katawan sa isang posisyon na para bang natigil ang oras. Nakasuot pa siya ng parehong winter gear na suot niya noong araw na nawala siya. Ang yelong bumabalot sa kanya ay sobrang linaw, halos parang sinadyang perpektuhin ng isang eskultor. Ngunit ang mas nakakabigla—tila buo pa ang kanyang mukha, ang kanyang balat, at ang kanyang mga mata. Hindi siya mukhang bangkay na limang taong nawawala. Para bang kagabi lang siya natulog at ngayon ay mahimbing pa ring nakaipit sa yelo.

Dinala agad sa kustodiya ng mga awtoridad ang bloke ng yelo. Ayon sa mga eksperto, posible raw na nabagsakan si Marissa ng isang rumaragasang piraso ng glacier at agad siyang na-encase sa isang napakalamig na piraso ng yelo, dahilan upang halos perpekto ang pagkakapreserba ng kanyang katawan. Pero kahit ang teoryang iyon ay hindi kayang ipaliwanag ang sobrang linaw at sobrang kapal ng yelong bumalot sa kanya.

Ayon sa isang glaciologist, ang ganitong klaseng ‘ultra-clear ice’ ay posible lamang mabuo sa ilalim ng napakalinis, walang bahid, at hindi gumagalaw na tubig sa kailaliman ng glacier. Ngunit paano napunta si Marissa sa ganoong lugar, gayong nasa ibabaw lamang siya nang huling makita?

Mas lalo pang nagulo ang isip ng mga tao nang lumabas ang resulta ng unang pagsusuri: walang senyales ng pagkabulok. Wala ring malinaw na injury maliban sa ilang gasgas. Parang isang oras lang ang lumipas mula noong siya’y mawala—hindi limang taon.

Habang patuloy ang imbestigasyon, may mga lumalabas na haka-haka. May nagsasabing baka nakatagpo siya ng isang ice cavern. May iba namang naniniwala na baka tumalon siya para mailigtas ang isang hayop at di sinasadyang naipit ng gumuhong glacier. May ilan naman—lalo na ang mga nasa online forums—na nagsasabing may “mas hindi pangkaraniwang dahilan” kung bakit para siyang natulog nang walang gumalaw sa kanya sa loob ng limang taon.

Sa kabila ng lahat, isa lamang ang pinanghahawakan ng pamilya ni Marissa: mayroon na silang kasagutan. Hindi na sila mabubuhay sa tanong na “Nasaan na kaya siya?” kahit gaano kasakit ang natuklasan. At ngayong unti-unti nang tinutunaw ng mga eksperto ang yelong bumabalot kay Marissa upang maeksamin nang mas malapitan ang katawan niya, umaasa ang lahat na maaaring may makita silang pahiwatig—anumang maliit na detalye na maaaring magbigay-linaw sa tunay na nangyari noong araw na iyon.

Ang kwento ni Marissa ay hindi lamang misteryo ng pagkawala. Isa rin itong paalala kung gaano kalawak, kalalim, at minsan, nakakatakot ang kapangyarihan ng kalikasan. Sa gitna ng mga bundok ng yelo ng Alaska, may mga sekreto palang kayang itago ang panahon, lamig, at katahimikan—mga sekretong minsan lamang lumilitaw kapag sila mismo ang pumipili ng sandaling ibunyag ang katotohanan.

Sa ngayon, nakatutok ang buong bansa sa update ng kaso. At habang hinihintay ang sagot, lumalakas ang tanong: paano nga ba nakakulong sa yelong parang salamin ang isang tao sa loob ng limang taon nang hindi naaagnas? At sino—o ano—ang nagdala sa kanya roon?