Noong tag-init ng 1998, libo-libong turista ang naglalakbay papunta sa Navajo Nation para maranasan ang tahimik na disyerto, kaakit-akit na rock formations, at ang kakaibang espiritu ng lupang may libo-libong taon ng kasaysayan. Isa sa kanila si Ben Turner, isang 24-anyos na camper mula Colorado, na mahilig maglakad mag-isa at maghanap ng mga lugar na malayo sa sibilisasyon.

Walang sinuman ang makakaalam na ang simpleng camping trip niya ang magiging isa sa pinaka-misteryosong pagkawala na tatatak sa kasaysayan ng Navajo land—isang kasong gumimbal, pinagtalunan, at binantayan ng marami sa loob ng halos dalawang dekada.

Si Ben ay taong masayahin, adventurous, at mahilig sa kalikasan. Nang sabihin niya sa kanyang pamilya na mag-iisa siyang magca-camp sa isang kilalang remote na bahagi ng reservation, hindi sila nag-alala. Palagi naman siyang handa: may GPS, sapat na tubig, at kaalaman sa pag-survive sa wild.

Ngunit sa huling gabing dapat ay babalik na siya sa bayan, hindi siya nagpakita.

Kinabukasan, nag-report ang pamilya. Agad naglunsad ng search operation ang tribal police kasama ang federal authorities. Mabilis na nakita ang kanyang sasakyan, maayos ang kondisyon, walang bakas ng sapilitang pagpasok. Natagpuan din ang campsite niya—tent nakabukas, backpack nasa loob, at pagkain hindi man lang nagalaw.

Ang tanging kakaiba? May mga bakas ng paa sa paligid na hindi tumutugma sa kanya. Malalaki, malalalim, at parang galing sa taong nakayapak.

Ang trail ay biglang naglaho ilang metro mula sa campsite. Kumapit ang malamig na takot sa lahat ng naroon.

Tatlong linggo ang search and rescue. Walang resulta. Walang katawan. Walang gamit na naiwan. Wala—para bang nilunok siya ng disyerto. matapos nito, idineklara siyang “presumed dead.”

Sa loob ng 18 taon, ang kaso ay nanatiling misteryo na lamang sa mga lumang folder ng imbestigasyon.

Hanggang sa isang gabi noong 2016.

Isang lalaki ang natagpuan ng mga Navajo rangers malapit sa isang lumang ceremonial site—marumi, mahina, at tila wala sa sarili. Nang lapitan nila, nagulat sila nang marinig ang pangalan:

“Ben… Ben Turner…”

Parang imposibleng pakinggan. Eighteen years siyang nawawala. Pero narito siya—buhay.

Pero ang itsura niya ang lalong nagpatayo ng balahibo ng lahat. Ang balat niya ay sobrang nangingitim sa araw, payat ngunit hindi mukhang nagutom, at ang mga mata niya ay parang laging nakatingin sa isang bagay na hindi nakikita ng iba. Para siyang taong nabuhay sa sarili niyang mundo—at sa mundo namang iyon, may nakita siyang hindi kayang ipaliwanag.

Nang dinala siya sa ospital, ito ang mga naitala:

Wala siyang senyales ng malalang gutom kahit 18 taong nawawala.
Wala siyang marka ng matagal na pagkakasakit.
Ang buhok niya ay mahaba pero hindi gaanong gusot—parang paminsan-minsans pinaputol o inaayos.
At pinaka-kapansin-pansin: ang pulso niya ay palaging mabilis, na parang natatakot siya sa kahit anong tunog.

Noong unang beses siyang tinanong ng mga doktor kung saan siya nanggaling, tumingin siya sa kisame na parang nag-iipon ng lakas.

“Hindi ako nag-isa roon,” bulong niya. “May nag-alaga sa akin… pero hindi tao.”

Nagkatinginan ang mga doktor. Trauma ba? Hallucination? O may mas malalim pang dahilan?

Ayon sa kwento niya, noong gabing mawala siya, nakarinig daw siya ng kakaibang pag-ungol na hindi niya kayang ilarawan. Nang sundan niya ang tunog, nagdilim ang paligid—hindi dahil gabi, kundi parang natakpan ang buwan. Pagmulat niya, nasa isang lugar daw siya kung saan walang araw, ngunit may ilaw. Walang laman ang paligid, pero ramdam niya ang presensyang nagtutulak sa kanya kung saan siya dapat pumunta.

Para sa mga nakikinig, imposible ang lahat ng iyon. Pero may ilang elders ng Navajo Nation ang nagsabing hindi iyon malayo sa ilang lumang kwentong ipinapasa sa komunidad—mga kwento tungkol sa “dinétł’į́į́’” o “those who live between worlds,” mga nilalang na hindi masamang espiritu ngunit hindi rin ganap na tao. Mga nilalang daw na lumalabas lamang sa mga taong “nakatapak sa lugar na hindi dapat apakan.”

Hindi pinayagan ang pamilya o media na malaman ang buong kuwento. Pinoprotektahan daw si Ben, ayon sa tribal authorities. May ilang bahaging hindi raw dapat inilalantad.

Pero may isang bagay na lumabas mula kay Ben nang siya ay unti-unting bumabalik sa normal.

“Akala ko isang gabi lang ako nawala,” sabi niya. “Pero nang nakita ko kayo… napagtanto kong hindi namin pareho ang oras.”

Hindi “amin.” Hindi “ko.”

Kundi “namin.”

Mula noon, nanatiling tahimik ang buong pamilya. Hindi sila nagbigay ng anumang pahayag. Si Ben ay nanirahan malapit sa kanilang lugar, bihira lumabas, at mas bihirang magsalita. Ngunit kapag tinatanong kung bakit hindi siya bumabalik sa disyerto, lagi niyang sagot:

“Baka hanapin nila ako.”

Hanggang ngayon, walang opisyal na paliwanag sa pagkawala ni Ben Turner. Ang iba’y naniniwalang epekto lang iyon ng trauma at delusyon. Pero para sa mga kumuha ng litrato sa lugar kung saan siya natagpuan, may isang detalyeng hindi nila makalimutan:

Mga bakas ng paa sa buhangin.
Malalaki.
Malalalim.
At hindi kay Ben.