Sa mundo ng negosyo, sanay ang mga CEO na haharap sa mga kontrata, deadline, at problemang pang–kumpanya. Ngunit walang CEO na handa sa ganitong uri ng “delivery”—isang sanggol na iniwan sa mismong pintuan ng kanyang tahanan, kasama ang isang sulat na kayang baguhin ang buhay niya magpakailanman.

Ito ang hindi malilimutang umagang dumating kay Ethan Calderon, ang kilalang CEO ng Calderon Tech Innovations. Sa paningin ng publiko, siya ang lalaking may kontrol sa lahat—matatag, determinado, at walang espasyong pinapasok ang drama ng personal na buhay. Ngunit nang araw na iyon, lahat ng pagiging kontrolado niya’y gumuho sa iisang iglap.

Isang Umagang Tahimik—Hanggang May Kumalabog
Alas-sais pa lamang nang marinig ni Ethan ang sunod-sunod na doorbell. Walang inaasahang bisita, kaya’t nagtaka siya. Pagbukas niya ng pinto, napako ang kanyang tingin sa isang basket. Sa loob nito, nakabalot sa kumot ang isang bagong silang na sanggol na may mapulang pisngi at umiiyak nang mahina.

Ngunit hindi iyon ang nagpahinto sa pintig ng puso ng CEO—kundi ang isang papel na nakadikit sa kumot.
“Nangako kang poprotektahan kami… Huwag mo itong baliin.”

Walang pirma, walang pangalan. Tanging ang iyak ng bata at ang pangungusap na iyon ang laman ng umaga niya.

Ang Sagot na Hindi Niyang Maamin
Kinabahan si Ethan. Alam niyang hindi ito isang random na pangyayaring tulad sa pelikula. May nakaraan siyang matagal nang inilibing—isang relasyon na halos hindi niya ikinuwento kahit kanino.

At sa ilalim ng takot, may isang tanong na hindi niya kayang sagutin:
Paano kung ang sanggol ay dugo at laman niya?

Sinubukan niyang tawagan ang iilang babaeng naging bahagi ng buhay niya, ngunit walang sumagot. Habang tumatagal, tila lumalalim ang misteryo at lumalaki ang bigat sa dibdib niya. Hindi niya alam kung galit ba dapat siya, natatakot, o nabibigla lamang.

Ang Babala sa Sulat
Maya-maya’y napansin niyang may pangalawang bahagi ang sulat, nakatupi sa ilalim ng unan ng bata.
“Hindi ako humihingi ng pera. Hindi ako humihingi ng pabor. Ngunit may nagbabantang panganib—at ikaw ang nag-iisang taong makakapagligtas sa batang ito.”

Habang binabasa niya, tumitindi ang kutob na may isang taong desperadong nagtatago, at mas desperadong iniligtas ang sanggol.

Ang Pagdating ni Lillian
Habang naguguluhan pa si Ethan, dumating ang personal assistant niyang si Lillian, na halos magulat nang makita ang CEO na may hawak na sanggol. Nang malaman ang sitwasyon, hindi siya naniwala nung una—hanggang mabasa niya ang sulat.

“Ethan… may kilala ka bang posibleng sumulat nito?”
Hindi agad siya nakasagot. Ngunit may isang pangalan na paulit-ulit na bumabalik sa isip niya—si Mara, ang babaeng minahal niya limang taon na ang nakakalipas. Isang babaeng misteryosong nawala na parang bula matapos ang isang gabi ng pag-amin at pangako.

Ang Pangakong Hindi Naisalba
Habang tumatagal, unti-unting bumabalik ang alaala. Ang pangako niyang babalikan si Mara, tutulungan siya sa problema nitong hindi niya kailanman nalaman nang buo, at poprotektahan siya anuman ang mangyari.
Ngunit hindi niya natupad.

Paano kung ang sulat ay galing nga kay Mara?
At paano kung ang batang iniwan ay anak niya?

Ang Desisyong Hindi Kayang Takasan
Sa kabila ng pagkalito, may isang bagay na malinaw: hindi niya kayang ipagkibit-balikat ang bata. Sa unang pagkakataon sa matagal na panahon, naramdaman ni Ethan ang pagkabagot at pagkamangha ng isang responsibilidad na hindi kayang sukatin ng anumang negosyo.

Nag-request siya ng private investigator.
Pinasilip niyang muli ang CCTV ng buong compound.
Sinuri niya ang paligid para sa posibleng bakas ng dalagang nag-iwan ng sanggol.

At isang detalye ang nagbigay ng panginginig sa kanya:
Ang babaeng iniwan ang bata ay mukhang sugatan, takot, at nagmamadali. Ang mukha nito’y tila nagtatago mula sa isang taong maaaring nagbabalik upang saktan sila.

Ang Lihim na Unti-unting Lumilinaw
Habang inaalagaan ni Ethan ang sanggol—mula sa pagpapalit ng lampin hanggang sa pagpapatulog—unti-unting nabubuksan din ang puso niyang matagal nang isinara sa takot at pag-iisa. Mas nakilala niya ang sarili bilang hindi lamang CEO, kundi posibleng ama, tagapagligtas, at huling pag-asa ng isang babaeng naniwalang may silbi pa ang pangako niya.

At isang gabi, habang hawak niya ang lumuluhang sanggol, tila may dumating na sagot sa isip niya.

“Kung ako ang huling taong pinagkatiwalaan ni Mara… hindi ko siya bibiguin.”

Ang Hindi Inaasahang Pagbalik
Makaraan ang ilang araw, tumunog ang doorbell muli. Pagbukas ng pinto, nakita niya ang isang babaeng payat, nanginginig, at halos di makatayo. Ang mukha nito’y may mga pasa, at ang mga mata nito’y puno ng pagod na nagsisigaw ng tulong.

“E-Ethan…” mahina nitong sabi.
“Huwag mong hayaang makuha nila ang anak ko…”

At bago pa siya makapagsalita, bumagsak ang babae sa kanyang mga bisig.

Ang Pangakong Ipapaglaban
Dito nagsimula ang totoong laban ni Ethan—hindi laban para sa negosyo o karera, kundi laban para sa buhay ng dalawang taong minsan niyang pinabayaan. Ngayon, hindi na siya tatakbo. Hindi na siya magdadalawang-isip.
At ang pangako niyang minsan niyang binalewala… ngayon, siya mismo ang magtatanggol dito hanggang dulo.