Isang gabi sa California, isang dalagang 17 anyos na si Mia Thompson ang biglang nawala habang pauwi mula sa part-time job niya sa isang café. Kalmado ang paligid, walang sigaw, walang habulan, walang ingay. Parang isang iglap lang—naglakad siya sa parking lot, at pagkatapos no’n, wala na siyang kasunod na hakbang.

Sa loob ng ilang linggo, nagpatuloy ang paghahanap. Posters, social media alerts, search parties—lahat ginawa ng pamilya, mga kapitbahay, at maging ng simbahan na kinabibilangan niya. Ngunit habang tumatagal, mas lalo lang lumalalim ang takot: paano kung hindi na talaga siya matagpuan?

Ang pinakamasakit ay ang araw-araw na pagharap ng kanyang ina sa tanong na walang kasagutan: “Nasaan na kaya ang anak ko?”

Pagkalipas ng apat na buwan, halos huminto na ang opisyal na paghahanap. Sabi ng ilang investigator, maaaring wala na ang bata. Sabi naman ng iba, baka tumakas siya. Pero ang pamilya? Hindi kailanman naniwala sa alinman doon.

Isang volunteer drone team—mga sibilyang tumutulong sa mga cold cases—ang nangakong hindi hihinto. Isang hapon, nagpasya silang i-scan ang isang liblib na bahagi ng Sierra Nevada forest gamit ang thermal drone. Halos wala pang tao ang nakakapunta roon, at ang lugar ay kilalang delikado, may mabatong bangin at malalalim na gorge.

Habang umiikot ang drone, normal lang ang lahat—hanggang may biglang lumitaw na kakaibang pattern sa monitor. Isang hugis na hindi tugma sa mga hayop, puno, o bato. Mainit ang katawan, at ayon sa reading: tao.

“May tao rito,” sabi ng operator. “At hindi gumagalaw.”

Agad silang tumawag ng rescue team. Sa video feed, kitang-kita ang isang pigurang tila nakayakap sa sarili, nakahugis C, at nakalapat sa pagitan ng dalawang malalaking bato na parang natural na lungga.

Pagdating ng search-and-rescue, halos hindi sila makapaniwala. Sa lugar na wala pang sinumang naghanap—o naglakas-loob pumunta—naroon si Mia. Payat, marumi, nanginginig, ngunit buhay.

Buhay.

Ayon sa mga unang salaysay mula sa mga rescuer, nang marinig ni Mia ang mga boses nila, ang unang lumabas sa bibig niya ay mahina ngunit malinaw:

“Akala ko… wala nang darating.”

Dinala siya sa ospital kung saan nalaman ang nakagugulat na katotohanan. Noong gabing nawala siya, may nang-abduct sa kanya. Pinilit siyang isakay sa sasakyan, ngunit nagawa niyang tumalon habang umaandar ito. Nasaktan siya at napilitang tumakbo papasok sa kagubatan para magtago. Wala siyang dalang gamit, wala siyang pagkain, at patuloy siyang hinabol ng takot na baka bumalik ang lalaki na umagaw sa kanya.

Sa unang linggo, may lakas pa siyang maghanap ng daan. Ngunit nang tumagal, nawala na siya sa tamang ruta at naipit sa isang liblib na bahagi ng kagubatan kung saan halos imposible nang makabalik sa kabihasnan. Nabuhay siya sa pag-inom ng tubig mula sa bato at paghanap ng mga berry. Sa tuwing may naririnig siyang ingay, nagtago siya nang mas malalim, pinaniniwalaang baka bumalik ang taong kumuha sa kanya.

Ang nakakita sa kanya? Hindi police, hindi ranger—isang grupo lang ng karaniwang mamamayan na ayaw sumuko sa paghahanap.

Nang makita siya ng kanyang ina sa ospital, humagulgol ito. At si Mia, kahit halos wala pang boses, ay paulit-ulit lang na sinasabi:

“Ma, hindi ako tumigil maghintay.”

Ilang linggo matapos ang insidente, naaresto ang lalaking sangkot sa pagdukot. Nakuha sa CCTV ang plate number ng sasakyan matapos muling repasuhin ng mga investigator ang lumang recordings. Sa dami ng taong hindi tumigil mahanap siya, unti-unti ring lumabas ang mga piraso ng katotohanan.

Sa bayan, hindi na malilimutan ang thermal drone footage na iyon—isang puting silhouette sa gitna ng malamig na kagubatan, kumikislap sa screen, at nagbibigay ng pag-asang hindi pa patay ang kaso.

Ang kwento ni Mia ay hindi lang tungkol sa pagkawala. Ito ay tungkol sa katatagan, pag-asang hindi namamatay, at sa mga taong handang humanap kahit kailan wala nang naniniwalang may pag-asa.

At higit sa lahat, ito ay paalala: minsan, ang himala ay hindi nagmumula sa ingay, kundi sa isang maliit na pulang tuldok sa gitna ng isang malawak na screen—isang init na nagpapatunay na hindi pa tapos ang laban.